Στο tweet αυτό εκτυλίσσεται μία σύγκρουση αρρενωποτήτων, μεταξύ του κυρίαρχου μοντέλου του μάτσο άντρα και του άντρα που δήθεν έχει εκθηλυνθεί αφού φοράει και ασχολείται με «γυναικεία» πράγματα -όπως η μόδα και οι εσπαντρίγιες. Στη διαμάχη αυτή η γυναίκα δεν αποτελεί παρά το τρόπαιο το οποίο θα δοθεί στον νικητή, ο οποίος εδώ υπονοείται ότι είναι ο «παραδοσιακός» άντρας ο οποίος θα διεκδικήσει την γυναίκα για τον εαυτό του κρίνοντας ότι ο άλλος δεν είναι «αρκετά άντρας» για να την κρατήσει. Η γυναίκα παρουσιάζεται έτσι χωρίς agency, ανήκοντας απλά στον δυνατότερο. Με τον τρόπο αυτό η πατριαρχία προσπαθεί να θέσει τα όρια μέσα στο οποία θα κινούνται οι άντρες και τα κριτήρια με τα οποία θα κρίνεται η αρρενωπότητά τους έτσι ώστε αυτοί να συμμορφώνονται διατηρώντας την ανωτερότητά τους προς τις γυναίκες, κάτι που η εσπαντριγια, ως unisex παπούτσι, φαίνεται προς στιγμήν να απειλεί.