Θέλω να πιστεύω πως όταν λέει ότι όλοι από ένα πουλί ήρθαμε στον κόσμο να εννοεί τον πελαργό.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι κάθε γυναίκα που απορρίπτει τον φεμινισμό οφείλει σήμερα να το κάνει πάντα τονίζοντας 1) τη σημασία του πουλιού και γενικά των αντρών στη ζωή της και 2) το πόσο δυναμική και διεκδικητική είναι η ίδια. Το σχόλιο αυτό συμπυκνώνει ένα νέο τύπο θηλυκότητας, αυτόν της Δυναμικής Αντιφεμινίστριας™, , που προωθείται από το μετα-φεμινιστικό discourse -το πλαίσιο δηλαδή που επικράτησε μετά την έλευση του φεμινισμού αλλά φροντίζει να αγνοεί τον φεμινισμό και να προσποιείται ότι έχει επιτευχθεί η πλήρης ισότητα.

Ο τύπος αυτός θηλυκότητας έχει υποχρέωση συνεχώς να διακηρύσσει πόσο σεξουαλική αλλά και δυναμική είναι και ταυτόχρονα να απορρίπτει τον φεμινισμό ακριβώς επειδή απολαμβάνει το σεξ και έχει δυνατή προσωπικότητα -υπονοώντας δηλαδή ότι το να είσαι φεμινίστρια αποκλείει αυτά τα δύο. Ο τύπος της θηλυκότητας που απορρίπτει τον φεμινισμό γιατί θεωρεί τον άντρα εκ φύσεως ανώτερο και αποδέχεται την υποταγή της δεν αρμόζει στον Δυτικό κόσμο και αποδίδεται από αυτόν στις γυναίκες της «Ανατολής». Η Δυτική αντιφεμινίστρια αντιθέτως είναι αυτή που αγαπάει το (ετεροφυλόφιλο) σεξ και δεν έχει βιώσει σεξισμό γιατί τον έχει απωθήσει με την δύναμη της προσωπικότητας ως ασπίδα. Η ιδία αρέσκεται να πιστεύει ότι είναι διεκδικητική, επειδή όμως αυτό το κάνει σε ατομικό και όχι σε συλλογικό επίπεδο παραμένει ευάλωτη απέναντι στην πατριαρχική εξουσία.

Όσον αφορά τους ισχυρισμούς των αντιφεμινιστριών πως οι ίδιες δεν έχουν βιώσει ποτέ τον σεξισμό ή αντρική παραβιαστική συμπεριφορά, προσωπικά διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Τον σεξισμό και την παραβιαστικότητα η κοινωνία μας έχει μάθει να τα φυσικοποιούμε αλλά και να τα εκλογικεύουμε τόσο πολύ που καταλήγουμε σχεδόν να μην τα βλέπουμε χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία. Ακόμα και αν αληθεύει όμως και η συγκεκριμένη στάθηκε τόσο τυχερή, κάθε αντιφεμινίστρια έχει ζήσει στον ίδιο κόσμο με εμάς, όπου η απειλή της αντρικής βίας είναι υπαρκτή. Δεν υπάρχει γυναίκα που δεν της έχουν πει να προσέχει, να μην γυρνάει αργά σπίτι της ή να μην της έχουν δώσει οδηγίες για το πώς να αποφύγει τον βιασμό. Επομένως ακόμα και δεν έχει βιώσει την σεξουαλική βία ως προσωπική εμπειρία, έχει αναγκαστεί να προσαρμόσει τη ζωή της σε αυτήν. Και το γεγονός ότι δεν αμφισβήτησε ποτέ τους κανόνες του πατριαρχικού παιχνιδιού δεν την κάνει δυνατή αλλά μάλλον αδύναμη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα αντί να βυθιστεί στην άρνηση