Προσέξτε εδώ πώς άλλο ένα περιστατικό έμφυλης βίας κανονικοποιείται και παρουσιάζεται ως σχεδόν κωμικό από τον τίτλο του site, o oποίος δείχνει να τον δικαιολογεί υιοθετώντας την οπτική του θύτη -την οπτική του άντρα: δεν άντεξε ο κακόμοιρος ε και τι να κάνει, την πέταξε από την γέφυρα.
Ο μύθος της γυναικείας γκρίνιας που αναπαράγεται απο χιλιαδες αστεία, ανέκδοτα και γυναικείους χαρακτήρες σε τηλεόραση και βιβλία (συνήθως γραμμένους από άντρες) είναι το καλύτερο άλλοθι για την κακοποίηση γυναικών. Οι γυναίκες, σύμφωνα με αυτό το στερεότυπο, είναι αυτές που στην πραγματικότητα καταπιέζουν τους άντρες με την μουρμούρα και τη γκρίνια τους ε και αυτοί τι να κάνουν, καμία φορά ξεσπάνε, με φωνές, καμία σπρωξιά στη θάλασσα, ενίοτε και κανένα μαχαίρωμα. Σε πολλές περιπτωσεις ενδοοικογενειακής βίας σχολιαστές σπεύδουν να δικαιολογήσουν τον άντρα υποθέτοντας ότι θα τον «έπρηξε» κι αυτή χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τις συνθήκες του περιστατικού.
Στην πραγματικότητα ο μύθος της γυναικείας γκρίνιας είναι βασισμένος στο ποσο ενοχλητική εκλαμβάνεται η ύπαρξη των γυναικών όταν έχει δικές της ανάγκες, επιθυμίες και σκέψεις. «Γκρίνια» είναι οτιδήποτε αμφισβητεί την αυθεντία και την εξουσία του άντρα, οτιδήποτε τον φέρνει σε δύσκολη θέση. Και καθώς οι γυναίκες δεν έχουν κουμπί για «σίγαση», δικαιολογεί τη βία. Σε πόσες τηλεοπτικές σκηνές οι γυναίκες που «αντιμιλάνε» στους άντρες δεν έχουν φάει ένα χαστούκι για να το βουλώσουν -γιατι αφού οι λέξεις υποτίθεται είναι το όπλο της γυναίκας, οι άντρες θα χρησιμοποιήσουν το δικό τους όπλο, τη σωματική τους δύναμη.
Έχει πλάκα πάντως που το υπέρτατο πατριαρχικό επιχείρημα ειναι «αν καταπιέζεσαι στη σχέση σου/τη δουλειά σου/ την κοινωνία» σήκω φύγε αλλά οι άντρες που τάχα καταπιέζονται από την γυναικεία γκρίνια προτιμούν να σηκώσουν το χέρι τους αντί να φύγουν αυτοί.
Ναι, Είσαι Μισογύνης 