Με μία ματιά στα τελευταία 3-4 posts και τα σχόλια από κάτω
Φεμινίστριες: Καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε πρώτα αν αντιπαθούμε την γυναίκα προϊσταμένη μας επειδή ως γυναίκα την κρίνουμε με διαφορετικά κριτήρια από τους άντρες ή είναι όντως μαλακισμένη
Manarchist: Δλδ εσείς θέλετε απλά να είναι και οι γυναίκες αφεντικά, θέλετε απλά και γυναίκες ως καταπιεστές μας? Αυτόν τον κόσμο οραματίζεστε? Είστε νεοφιλελούδες!!!
Αντιφεμινιστές: Δηλαδή τωρα δε θα μπορούμε να πούμε ΠΟΤΕ ΤΊΠΟΤΑ κακό για καμία γυναίκα ever ακόμα και αν σκοτώνει κουτάβια γιατί θα θεωρούμαστε σεξιστές?!?!?!?!!!!!!
Φεμινίστριες: Καλό θα ήταν τα προϊόντα περιόδου να μην φορολογούνται ως είδη πολυτελείας
Manarchist: Δλδ να καταργηθεί ο ΦΠΑ ΜΟΝΟ για προϊόντα που αφορούν τις γυναίκες και οι άντρες να πεθαίνουν στο δρόμο από την πείνα?!?!? Μέχρι εκεί φτάνει η ταξική σας συνείδηση??? Είστε νεοφιλελούδες!!!
Αντιφεμινιστές: Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μουνί χτενίζεται! Σιγά το πρόβλημα!
Φεμινίστριες: Καλό θα ήταν να μη μας παρενοχλείτε σεξουαλικά και να μη μας πατρονάρετε
Manarchists: όλα αυτά διασπούν τον ταξικό αγώνα, μήπως είστε νεοφιλελούδες; Τώρα σταματήστε να βάζετε make up που είναι όργανο του καπιταλισμού, εμείς προτιμάμε τις διαβασμένες γκόμενες έτσι κι αλλιώς, δεν κρίνουμε απο την εμφάνιση
* στέλνει friend request σε 10 γαμήσιμες φεμινίστριες *
Αντιφεμινιστές: Δηλαδή δε θέλετε να σας μιλάμε, δε θέλετε να σας κοιτάμε, πείτε απλά ότι θέλετε να μας στείλετε στον θάλαμο αερίων, δεν έχετε ΚΑΜΙΑ διαφορά από τον Χίτλερ!!!
Και μετά λένε ΕΜΑΣ υπερβολικές…
Ναι, Είσαι Μισογύνης 
Δεν υπάρχει μεγάλη υπόνοια ταξικής συνείδησης σε όσους γνωστούς φορείς έχει το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα και το υπόλοιπο ανθρωπιστικό. Αφού εξαρχής δε βάζει το ανθρωπιστικό σε ταξικό πλαίσιο, δεν υπάρχει τέτοια θεμελιώδη διαλεκτική αρχή στις σκέψεις τους. Ας διαβάσει κάποιος τους θεωρητικούς του της τελευταίας 10ετίας. Θα εκπλαγεί με το γεγονός πως αυτά τα ολίγα που λένε περί ταξικότητας, τα είχαν ανακαλύψει οι ουτοπικοί σοσιαλιστές το 19αιωνα. Και πέρα από αυτό, δεν συγκρατούν μια έστω κλασική μεταδομιστική σκέψη, αλλά έχουν ολισθήσει στις μικρές αφηγήσεις, στην ατομική αλλαγή γενικότερα.
Επιπρόσθετα, υπάρχουν ταξικά άτομα και στο φεμινιστικό κίνημα και στο LGTB+, αλλά δεν αντιπροσωπεύονται(γενικώς). Έχεις γράψει η ίδια τι pink washing κάνει ο Βαλλιανατος, (αυτό που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου λέω εγώ), αλλά γιατί δεν γράφεις, πως όντως ο Βαλλιανατος και λοιποί που αναδύονται (Καλογεροπούλου πχ), μαζεύουν το περισσότερο κόσμο.
Τέλος, ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι η
χρήση της ταξικότητας στο σήμερα, και όταν λέω σήμερα δεν εννοώ το 2019, εννοώ αρχής γενομένης πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δε καταλαβαίνω λοιπόν γιατί χρησιμοποιείται ακόμη αυτή η ορολογία, σαν κριτήριο τέλος πάντων. Πλέον υποτίθεται από όσους σκέφτονται εκτός τους κλασικού λενινισμού, έχει γίνει σαφές ότι οι παραγωγικές σχέσεις όταν αλλάζουν, δεν αλλάζει η εξουσία, γι’αυτό και επιδιώκουμε να μιλάμε για εξουσία δομική, και όχι για ταξικότητα. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μάλλον δεν παρακολουθείς καθόλου το 4ο κύμα του φεμινισμού γιατι σχεδόν ολες οι φεμινιστικες σελίδες κανουν κριτική στον καπιταλισμο -και οχι κριτική του τυπου «θα πρεπει ο ελάχιστος κατώτατος να αυξηθει».
Η διαθεματικότητα εχει κανει ξεκάθαρο οτι δεν υπαρχει γυναικεία απελευθέρωση χωρίς φυλετική, ταξική και αλλη απελευθέρωση από ΚΑΘΕ μορφής καταπίεση
Καλό ειναι πριν κρίνουμε κατι να έχουμ γνώση πρωτα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπορεί να μου στείλεις κάποιες τέτοιες σελίδες;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι περισσότερες φεμινιστικές σελίδες όπως και οι περισσότερες ακαδημαικές φεμινίστριες και φεμινίστριες δημοσιογράφοι (από Judith Butler μέχρι την Laurie Penny) κανουν κριτική και στον καπιταλισμό. Δεν μου έρχεται καμία που να μην είναι και αντικαπιταλίστική. Νομίζω θα πρέπει να το ψάξεις μόνος σου λίγο, εντός και εκτός facebook
Προς το παρόν σου επισυνάπτω ένα ποίημα από τη σελίδα Humans of Patriarchy (η οποία έχει πάνω απο 111.000 followers) το οποίο μόλις πρόβαλε στην αρχική μου, επειδή μου άρεσε και ήθελα να το μοιραστω
https://www.facebook.com/HumansOfPatriarchy/
Apolitical Intellectuals
One day
the apolitical
intellectuals
of my country
will be interrogated
by the simplest
of our people.
They will be asked
what they did
when their nation died out
slowly,
like a sweet fire
small and alone.
No one will ask them
about their dress,
their long siestas
after lunch,
no one will want to know
about their sterile combats
with «the idea
of the nothing»
no one will care about
their higher financial learning.
They won’t be questioned
on Greek mythology,
or regarding their self-disgust
when someone within them
begins to die
the coward’s death.
They’ll be asked nothing
about their absurd
justifications,
born in the shadow
of the total lie.
On that day
the simple men will come.
Those who had no place
in the books and poems
of the apolitical intellectuals,
but daily delivered
their bread and milk,
their tortillas and eggs,
those who drove their cars,
who cared for their dogs and gardens
and worked for them,
and they’ll ask:
«What did you do when the poor
suffered, when tenderness
and life
burned out of them?»
Apolitical intellectuals
of my sweet country,
you will not be able to answer.
A vulture of silence
will eat your gut.
Your own misery
will pick at your soul.
And you will be mute in your shame.
–Otto Rene Castillo
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο