«Πόσο άσχημο που στις μέρες μας οι κοπέλες κάνει την πρώτη κίνηση» λέει ένα παιδί που είναι δεν είναι 18 χρονών και ήδη νοσταλγεί το μυθικό παρελθόν της πατριαρχίας. Η φράση αυτή είναι η υπέρτατη απόδειξη οτι περισσότερο από το να πηδήξουν, κάποιους άντρες τους ενδιαφέρει να διατηρήσουν τη θέση τους στην πατριαρχία, να είναι ΑΥΤΟΙ το ενεργητικό μέρος της εξίσωσης ενώ η γυναίκα παραμένει το παθητικό, γιατι αυτό είναι εν τέλει που τους κάνει ΑΝΤΡΕΣ

Αντι να χαρούν δηλαδή που η γυναικα κάνει την πρώτη κίνηση και τους το κάνει λίγο πιο εύκολο νιώθουν να απειλούνται, νιώθουν τα προνόμια που συνοδεύουν την πρωτοβουλία και την αποφασιστικότητα ως αντρικό χρακτηριστικό να απειλούνται δηλαδή. Για χρόνια οι γυναίκα απαγορευόταν να εκφράσει τη δική της επιθυμία, μπορούσε στην καλύτερη να κάνει κανέναν ξόρκι για να την ερωτευτεί ο αγαπημένος της. Η γυναικεία επιθυμία θεωρείται ντεκαβλέ, δε θέλουν ρε παιδί μου να ξέρουν οτι γουστάρεις, θέλουν να παραμένεις ένα μυστήριο, ένας μακρινός στόχος τον οποίο αυτοί προσπαθούν να κατακτήσουν και να διεκδικήσουν.

Και όσο κλαίγονται τα διάφορα incelοειδή πως δήθεν έχουν το δύσκολο μέρος στο φλέρτ, αυτό του να βρουν την αυτοπεποιθηση να κάνουν την πρώτη κίνηση, τόσο ταυτόχρονα θα τους ξενερώνει να βρίσκει την ίδια αυτοπεποίθηση η γυναίκα διαταράσσοντας τους προκαθορισμένους ρόλους που την θέλουν πάντα σε θέση αντικειμένου, ποτέ υποκειμένου.