Ο Δημήτριος ξέρει οτι η Greta δεν έχει σοβαρές πολιτικές θέσεις γιατί, σε αντίθεση με άλλες 16χρονες, δεν μπορεί να τραβήξει μαλακία για πάρτη της. Η αποτυχία του να σεξουαλικοποιήσει επαρκώς μια 16χρονη σε αντίθεση με της συνομήλικες της Σουηδέζες είναι ουσιαστικά δική της αποτυχία και έτσι χρησιμοποιείται για να απαξιώσει την ίδια αλλά και την πολιτική της δράση.

Ο Δημήτριος έχει μεταφέρει εδώ απαράλλαχτο το αντιφεμινιστικό discourse της «άσχημης» και «θυμωμένης» (και θυμωμένης επειδή είναι άσχημη) γιατί το επιχείρημα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε οποιαδήποτε γυναίκα προσπαθεί να μιλήσει, προβάλλοντας πάνω της την πατριαρχική υποχρέωση να αποτελεί αντικείμενο πόθου. Αν δεν είναι συμβατικά όμορφη μια γυναίκα απλά πιάνει χώρο και δεν έχουμε καμία υποχρέωση να την ακούσουμε -οτιδήποτε πει άλλωστε θα προέρχεται από την πικρία της που δεν αρέσει στους άντρες. Οι γυναίκες είναι αδύνατο να παθιαστούν με πολιτικά ζητήματα, ό,τι και να υποστηρίζουν είναι απλά ένα τυχαιο γεγονός, κάτι που τις αποσπά από την αποτυχία τους να βρουν έναν άντρα να αφοσιωθούν.

Ταυτόχρονα η ακύρωση του συναισθήματος του θυμού ήταν ανέκαθεν ένας αποτελεσματικός τρόπος να απαξιωθεί η πολιτική δράση οποιασδήποτε καταπιεσμένης ομάδας. Ο θυμός, το συναίσθημα που μπορεί να κινητοποιήσει το άτομο πολιτικά και που προέρχεται από την αίσθηση της αδικίας, εκλαμβάνεται ως ηθικό σφάλμα αντί για μια απολύτως λογική αντίδραση απέναντι στην κοινωνική αδικία. Η ψυχραιμία είναι το προνόμιο του ισχυρού ή αυτού που κοιμάται όρθιος χωρίς να παίρνει χαμπάρι ότι ο κόσμος γύρω του καταρρέει.