Ένας τρόπος να απαξιωθούν οι γυναίκες αλλά και η ίδια η ιδέα της θηλυκότητας είναι να απαξιωθεί οτιδήποτε αρέσει στις γυναίκες. Στις γυναίκες είτε αρέσουν «γυναικεία» πράγματα που είναι εξ’ορισμού σαχλά, ηλίθια, ανούσια και επιφανειακά είτε αρέσουν «αντρικά» πράγματα στην οποία περίπτωση θα πρέπει να γυρίσουν στην κουζίνα τους και μην μπαίνουν σε αντρικά χωράφια προσποιούμενες τις cool.

Οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να δηλώνουν την αγάπη ή την αρέσκεια τους για τίποτα χωρίς να χλευάζονται γι αυτό. Ταυτόχρονα η έννοια της θηλυκότητας κατασκευάζεται μέσα από αυτά που υποτίθεται αρέσουν στις γυναικες, πχ «αγάπες, φιλάκια και σαλιαρίσματα» τα οποία θεωρούνται αηδιαστικά και κατώτερα από αυτά που υποτίθεται αρέσουν στους άντρες -σεξ, πόλεμος και μπριζόλες φαντάζομαι. Η διχοτόμηση αυτή των πραγμάτων που αρέσουν στις γυναίκες και αυτών που αρέσουν στους άντρες, αυτών που είναι θηλυκά και αυτών που είναι ανδρικά και αρρενωπά , αντιστοιχεί αλλά και αναπαράγει την ιεραρχία των φύλων. Οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες γιατι τους αρέσουν κατώτερα και ευτελέστερα πράγματα αλλά και τα πράγματα αυτά ειναι κατώτερα και ευτελή απλά στη βάση οτι αρέσουν στις γυναίκες -ή σε ομοφυλόφιλους και άρα «εκθηλυσμένους» στα μάτια της πατριαρχίας άντρες. Τίποτα δεν γλιτώνει από αυτόν τον κανόνα: ταινίες, reality, τραγούδια, καλλιτέχνες, ψηλόμεσα παντελόνια, μπότες Ugg, φουσκωτά φλαμίνγκο, pumpkin spice latte, γάμοι, αλλά και συναισθήματα όπως η αγάπη, αντιδράσεις όπως τα δάκρυα. Η πατριαρχία λέει στις γυναικες «εδώ είναι η γκάμα από πράγματα και συναισθήματα που απευθύνονται σε σένα» και ταυτόχρονα κοιτάει πλάγια την κάμερα όπως ο Jim στο Τhe Office με ένα ειρωνικό μειδίαμα που υπονοεί «πόσο χαζογκόμενες είναι που τους αρέσουν αυτά τα πράγματα!»