Ως καλές φασίστριες οι διαχειρίστριες του ladyism φυσικοποιουν την εξουσία και την καταπίεση θεωρώντας ότι οφείλεται στην ανώτερη μυική/βιολογική δύναμη. Η εξουσία έτσι και η θέση των υποκειμένων σε ενα σύστημα δεν χρειάζεται να αναλυθούν ούτε να εξεταστεί το πώς κατασκευάζεται κοινωνικά μεσα από μύθους, στερεοτυπα, αφηγήματα και οικονομικό, πολιτικό, πολιτισμικο κεφάλαιο. Αποτελεί απλά εκδήλωση της βιολογίας και άρα δυσκολα μπορεί να αμφισβητηθούν.Η εξουσία έτσι λειτουργει ταυτολογικά: αν ο λευκός άντρας καταπιέζει και ασκεί εξουσια είναι επειδη ειναι πιο δυνατός και αυτό μας αρκεί για να δικαιολογήσουμε ότι ασκεί εξουσία.
Ως καλές φασίστριες επίσης είναι φυσικό να ωραιοποιουν το πολιτικό σύστημα της Σπάρτης, το να θεωρούν όμως πως στην Σπαρτη οι γυναίκες ήταν «ισότιμες» και «ελεύθερες» δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα καθώς εκείνες ηταν αποκλεισμένες από κάθε άσκηση πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας. Το να σε εξυμνούν ως μητέρα και να μπορείς να πας στο γυμναστήριο για yoga δεν είναι ισότητα, οι αντιφεμινίστριες βέβαια αυτό το θεωρούν ως αποκορυφωμα της ελευθερίας: αρκεί να τους χαλαρώνουν λίγο το λουρί όσοι αποφασίζουν γι αυτές και θα κουνήσουν χαρούμενα την ουρίτσα τους, θα δεχτούν με ευγνωμοσύνη το μπισκοτάκι τους. Η σύγκριση της αρχαίας Αθήνας με την Σπάρτη απλά αποδεικνύει οτι η αντρικη κυριαρχία έρχεται σε διαφορετικές μορφές. Και οτι αφού η βιολογία δεν υπαγορεύει ένα και μοναδικό συστημα ως σωστό, τότε και κάθε σύστημα κοινωνικής οργάνωσης -και άρα η ίδια η αντρική κυριαρχια- μπορεί να ανατραπεί.
Οι αντιφεμινίστριες θεωρούν βέβαια ότι η επιβολή των αντρών είναι απαραίτητη για την προστασια μας, δεν μας εξηγούν όμως από τι μας προστατεύουν αν όχι απο άλλους άντρες. Στα σχολια κάποιος λοβοτομημένος σχολιαστής υποστηρίζει οτι αν είχαμε οντως πατριραρχιά η Τοπαλούδη δε θα είχε πεθάνει γιατί θα την προστάτευε ο πατέρας της. Με λίγα λόγια παραδέχονται οτι οι άντρες αποτελούν κίνδυνο για εμάς και τον μόνο λόγο που χρειαζομαστε άντρα για προστασια. Η αντρική εξουσία λοιπόν δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα.
Και ερχόμαστε στο σημείο που ισχυρίζεται οτι η πατριαρχία δεν ενθαρρύνει τους άντρες να ασκουν βια στις γυναικες επείδη υπάρχει το γλυκανάλατο ρητο «τις γυναικες δεν τις χτυπάμε ουτε με τριαντάφυλλο». Φυσικα αγνοεί εσκεμμένα πως το τσιτάτο αυτό υπάρχει ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην ενδημική βία που υφίστανται οι γυναίκες, ακριβώς οπως το Black Lives Matter υπάρχει ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην ρατσιστική βία που αντιμετωπίζουν οι μαύροι. Οι φασίστες και οι οπαδοί της πατριαρχιας ομως προτιμούν να προσποιούνται οτι η συζήτηση ξεκινάει από εκει, και όχι από αιώνες καταπίεσης και κακοποιησης των γυναικών ή των μαύρων.
Μεγαλώσαμε λέει με την εικόνα του gentleman. Μεγαλώσαμε όμως επίσης με ταινίες που οι άντρες ξαστουκιζαν αβέρτα γυναίκες κάθε φορά που αυτες αντιμηλούσαν για να τους φτιάξουν χαρακτήρα γιατι «το ξύλο βγήκε απο τον παραδεισο», μεγαλώσαμε με τα ιδανικά περί γυναικειας σιωπής που ξέρει τη θέση της, μεγαλώσαμε με το αστείο «βάρα τη γυναίκα σου δυο φορες τη μερα, αν δεν ξερεις εσυ γιατι ξερει αυτή», μεγαλώσαμε με το μίσος για την γυναικεία σεξουαλικότητα που αξιζει βία ως τιμωρία, μεγαλώσαμε με συγγενείς που χτυπούσαν τις γυναίκες τους κι εμείς κάναμε οτι δεν βλέπουμε γιατι αυτά ειναι προσωπικές τους υποθέσεις. Πότε ήταν αυτή η μυθική εποχή που οι άντρες δεν χτυπούσαν τις γυναίκες ούτε με τριαντάφυλλο? Ποτέ.
Ναι, Είσαι Μισογύνης 