Το άθλιο αυτό αστείο φαίνεται να εξόργισε ανάμεσα σε άλλους και το είδος αυτό των Αριστερών που όλα τα προηγούμενα χρόνια χτυπιούνται οτι «είναι απλά ένα αστείο» και φαίνεται να πιστεύουν ότι το χιούμορ είναι υπεράνω κριτικής ακόμα και όταν θίγει μειονότητες και ευαίσθητες ομάδες. Ολοι αυτοί οι αντιπολιτικορθάκηδες της Αριστεράς φαίνεται ξαφνικά να χτυπηθηκαν απο την σκληρή συνειδητοποίηση ότι το χιούμορ μπορεί τελικά να είναι καταπιεστικό. Μόνο όμως όταν θίγει τα δικά τους πιστεύω και τις δικές τους ιδεολογίες. Το ίδιο έπαθαν βέβαια και με τον Αρκά, που αφού υπερασπίστηκαν για χρόνια το χυδαίο μισογυνικό και χοντροφοβικό χιούμορ του με σθένος, τελικά αποφάσισαν ότι δεν τους φαίνεται αστείος γιατι στηρίζει την Δεξιά. Όταν οι φεμινίστριες λέγαμε φυσικά τόσο για τον Mikeus οσο και για τον Αρκά ότι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συντηρούν καταπιεστικά συστήματα πολλοί «σύντροφοι» μας έβγαζαν τρελές και υστερικές και μας προέτρεπαν να χαλαρώσουμε και να αποκτήσουμε αίσθηση του χιούμορ. Προφανώς η κρατική βία είναι ταμπού αλλά η έμφυλη βία μπορεί να μετατραπεί σε ανάλαφρο αστειάκι.

Δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά και το περιστατικό είναι μια καλή ευκαιρία όχι μόνο να απομυθοποιήσουμε περσόνες που κρύβουν τον φασισμό τους κάτω από edgy αστειάκια την ίδια ώρα που αυτοπλασάρονται ως ουδέτεροι λάτρεις της Επιστήμης αλλά και να συνειδητοποιήσουμε οτι η πραγματική διάκριση δεν είναι ανάμεσα στο δήθεν «αστείο» και το σοβαρό, αλλά ανάμεσα στο «punching up», δηλαδή στο να τα βάζεις με τον ισχυρό και την εξουσία, και το «punching down», δηλαδή τον χλευασμό του αδύναμου που ήδη καταπιέζεται.