Tο ότι «Η γυναίκα δίνει σεξ για να πάρει τρυφερότητα και ο άνδρας δίνει τρυφερότητα για να πάρει σεξ» είναι ένα από αυτα τα αξιώματα της πατριαρχίας που δεν χωρούν ανάλυση ή κριτική σκέψη γιατί «απλά έτσι είναι». Κάθε απόπειρα να δούμε τι βρίσκεται πίσω από αυτό το τσιτάτο θα προσκρούσει στην πεισματική υποστήριξη πολλών αντρών και την παραίτηση των γυναικών που αποδέχονται την λεπτή γυναικεία τους φύση. Τι λέει όμως αυτό το κλισεδάκι για το σεξ, τις σχέσεις και τις ανάγκες των δύο φύλων?
Καταρχάς παρουσιάζει το σεξ και την τρυφερότητα ως αλληλοαποκλειόμενα. Το σεξ δεν μπορεί το ίδιο να είναι τρυφερότητα, το σεξ είναι εξ ορισμού βίαιο, ένα είδος αντρικής κατάκτησης. Είναι όμως το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η γυναίκα για να εισπράξει τρυφερότητα, τον «μοιρασμένο ύπνο» που θα ακολουθήσει αν ο άντρας δεν ντυθεί σε δευτερόλεπτα και φύγει χωρίς να ξαναδώσει σημειά ζωής, αφήνοντας της με ραγισμένη καρδιά να κοιτάει το σκοτάδι της αβύσσου.
Σε δεύτερη φάση το τσιτάτο μας λέει ότι τα φύλα έχουν θεμελιωδώς διαφορετικές ανάγκες. Από τη μία, οι γυναίκες δεν απολαμβάνει το σεξ, είναι απλά το μέσο για να φέρουν τους άντρες πιο κοντά τους, να τους «τυλίξουν», να τους δέσουν σε μια σχέση. Αν η φράση αυτή επαληθεύεται ενίοτε στην πράξη είναι επειδή η πατριαρχία έχει πείσει τους άντρες ότι οι γυναίκες είναι τόσο αδιάφορες για το σεξ που αυτοί δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν. Θα την ανταμείψουν μετά για τον κόπο της να κάτσει δέκα λεπτά ανάσκελα κοιτώντας το ταβάνι παίρνοντας την αγκαλιά πριν αρχίσουν να ροχαλίζουν ή αγοράζοντάς της ένα μίξερ. Παράγοντας έτσι άντρες που είναι κακοί στο σεξ γιατί δε θεωρούν ότι η ικανοποίηση της γυναίκας είναι μέρος του, οι γυναίκες καταλήγουν έτσι συχνά όντως να το βλέπουν ως αναγκαίο κακό. Αν μια γυναίκα σου δίνει σεξ για να πάρει τρυφερότητα, αυτό σημαίνει ότι είσαι κακός στο σεξ, αλλιώς θα σου έδινε σεξ για να εισπράξει πολλαπλούς οργασμούς και θα βλέπατε πως πάει από κει το πράμα.
Από την άλλη το quote μας πληροφορεί πως οι άντρες δεν χρειάζονται τρυφερότητα, αυτά είναι γυναικεία πράγματα σαν τα αφρόλουτρα με άρωμα λουλουδιών και τα κοκτέιλ. Είναι δηλαδή η ίδια η πατριαρχία που μας διδάσκει ότι οι άντρες δεν έχουν συναισθηματικές ανάγκες αλλά μόνο σεξουαλικές. Είναι η ίδια η πατριαρχία που κατασκευάζει τον άντρα ως σκληρό και χωρίς ευαισθησίες και μετά γυρνάει να μας πει ότι είναι ο φεμινισμός που θεωρεί τους άντρες «γουρούνια» που δεν σκέφτονται παρά το σεξ. Στην πραγματικότητα, η σεξουαλική απόλαυση ως αποκλειστικότητα των αντρών και ταυτόχρονα η απεικόνισή τους ως σκληροτράχηλους είναι αυτά που συμβάλλουν στην σεξουαλική καταπίεση των γυναικών και ο τρόπος που η γυναικεία υποκειμενικότητα κατασκευάζεται ως εγγενώς δοτική και συναισθηματική.
Ας δώσουμε όμως προσοχή και στο απόσπασμα που εξυμνεί την αντρική πολυγαμία, το οποίο δείχνει να αντικρούει το προηγούμενο. Το σεξ και ο μοιρασμένος ύπνος δεν ταυτίζονται, λέει, αλλά αυτό ισχύει ΜΟΝΟ για τον άντρα. Η γυναικα προφανώς διακατέχεται από την ανάγκη να κάνει πατέρα τον παιδιών της κάθε άντρα με τον οποίο κάνει σεξ. Μέσα από αυτή την αντίληψη ανδύονται οι pick-me, οι γυναίκες δηλαδή που περιμένουν έναν άντρα να τις διαλέξει όχι μονο για το 10λεπτο σεξ αλλά για ολόκληρη την νύχτα. Η πατριαρχία έτσι εμφυτεύει στις γυναίκες την ανάγκη της επιβεβαίωσης ότι δεν είναι σαν τις άλλες, που είναι αναλώσιμες, και ο «μοιρασμένος ύπνος» έρχεται σαν υπέρτατη επιβράβευση που τις κάνει να ξεχωρίζουνς από το «αναρίθμητο πλήθος γυναικών» που δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον άντρα για ύπνο ούτε καν με την υπόσχεση pancakes για πρωινό. Ταυτόχρονα οι γυναίκες καλούνται να ανέχονται τις «απιστίες» του άντρα τους (και ποτέ το αντίθετο) γιατί στο φινάλε αυτός παραμένει ερωτευμένος μόνο με αυτές, στις οποίες και επιστρέφει για τον «μοιρασμένο ύπνο». Η πατριαρχία έτσι -και ο Κούντερα- κλείνει το μάτι στα καλά κορίτσια λέγοντας τους οτι οι άντρες γενικά δεν ενδιαφέρονται για τρυφερότητα εκτός αν βρουν την εκλεκτή, την μία και μοναδική, που θα αλλάξει την αντρική τους φύση.
Τα τσιτάτα αυτά, όπως όλα όσα προσπαθούν να συνοψίσουν την πολυπλοκοτητα των σχέσεω και των φύλων σε μία γραμμή, είναι κατάλληλα μόνο για cover photo έτσι ώστε να ξέρουμε ποιανών τα friend request να απορρίψουμε για να μην καταλήξουμε να εμπλακούμε σε ατελείωτες διαμάχες όπου θα βρεθούμε απροσδόκητα να λέμε ΕΜΕΙΣ #NotAllMen μισώντας τον εαυτό μας για πάντα.

Η παραβίαση των γυναικείων σωμάτων είναι για άντρες σαν τον Τάκη και τον Χρήστο ένα παιχνίδι. Η παραβίαση όμως έχει δύο επίπεδα ευχαρίστησης, το ένα είναι να την διαπράττουν και το άλλο είναι να μιλάνε γι αυτή ακριβώς για να αποσπάσουν ως παράσημα τα γέλια αλλά και τις θυμωμένες αντιδράσεις. Το ότι ομολογούν την παραβιαστική τους συμπεριφορά δημόσια από τη μία αποδεικνύει ότι οι γυναίκες που διαμαρτύρονται για τις παραβιαστικές αυτές συμπεριφορές στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τις βγάζουν «τρελές» δεν το φαντάζονται όλα αυτά τα περιστατικά. Οι γυναίκες ξέρουν καλά πότε κάποιος τις άγγιξε τυχαία ή με σκοπό να παραβιάσει τον χώρο τους. Μαρτυρά όμως και το κλίμα ατιμωρησίας στο οποίο κινούνται, δηλαδή ένα πατριαρχικό περιβάλλον που εξασφαλίζει την σιωπή των γυναικών αλλά και την ελαφριά αντιμετώπιση των τρίτων γιατί είναι απλά άντρες «boys will be boys».