Δεν είναι κακό να βιώνεις την παρουσία κάποιου προσώπου στη ζωή σου ως «δώρο» εξ ουρανού. Κακό είναι να αντικειμενοποιείς ένα ολόκληρο φύλο ως «δώρο» γιατί αυτό σημαίνει οτι ετεροκαθορίζεται εξ ολοκλήρου ώς προς το άλλο φύλο, το αντρικό, προς το οποίο αποτελεί και το δώρο. Δεν είναι τυχαίο που δεν λέγεται ΠΟΤΕ «οι άντρες είναι ένα υπέροχο δώρο». Αυτό θα υπονοούσε οτι οι γυναικες ειναι το πρωταρχικό φύλο και αυτοί υπάρχουν μόνο ως συμπλήρωμα στις ζωές τους. Παράλληλα, η μεταφορά του «ξετυλίγματος» μπορεί μεν να εννοεί οποιδήποτε ψυχική προσέγγιση, παραπέμπει έντονα όμως και στο γδύσιμο, προσθέτοντας την σεξουαλική αντικειμενοποίηση στην γενικότερη.
Ο λεγόμενος «καλοπροαίρετος» σεξισμός παραμένει επικινδυνος γιατί αντικειμενοποιεί τις γυναίκες ύπουλα ενώ προσποιείται ότι τις εξυψώνει και έτσι δημιουργεί την εντύπωση πως δεν μπορεί να υπάρχει μισογυνισμός και πατριαρχία γιατι να, για τις γυναίκες μονο θετικά πράγματα λέγονται. Ταυτόχρονα, ανάγοντας τις γυναίκες σε «δώρα», σε εξυψωμένες αιθέριες υπάρξεις που δρουν καταπραυντικά στις ζωές των αντρών, καλλιεργούν την έντονη εχθρότητα προς τις γυναικες που δεν αναποκρίνονται σε αυτό το ρόλο. Αν έχεις γαλουχηθεί με την ίδέα πως οι γυναικες ομορφαίνουν τη ζωή σου και ξαφνικά συνειδητοποιήσεις πως δεν το κάνουν, το αίσθημα ματαίωσης και το ακυρωμένο entitlement μπορεί ευκολότερα να οδηγήσει στη βία ενάντια στην γυναικα που στο φινάλε δεν είναι «πραγματική» γυναικα και κατ’επέκταση δεν είναι καν άνθρωπος.