Πολλά έχουν ειπωθεί σε αυτή τη σελίδα για το πώς η πατριαρχία υποτιμά συνεχώς την γυναικεία φιλία έτσι ώστε να καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό στις γυναικες και να τους δώσει την εντύπωση ότι είναι απομονωμένες η μία από την άλλη. Η γυναικεία φιλία συγκρίνεται συνεχώς με την αντρική έτσι ώστε η τελευταία να αναδειχθεί ως πιο «αυθεντική» και «πραγματική». Εδώ θα ήθελα όμως να θίξω μια άλλη πτυχή, το πώς ο τρόπος που κατασκευάζεται η αντρική φιλία συχνά τους εκπαιδεύει στο ελαφρύ bullying και την έλλειψη ενσυναίσθησης και ευαισθησίας τα οποία βαφτίζονται «ειλικρίνεια» ή «tough love». Ενώ η γυναικεία φιλία είναι πιο φροντιστική και γεμάτη τρυφερότητα και στοργή (ακόμα και αν η πατριαρχία προσπαθεί να τα πλαισιώσει ως «ψεύτικα»), η αντρική βασίζεται συχνά σε ανταλλαγή προσβολών και συνοδεύεται από ένα είδος λεκτικής (ή και σωματικής όπως υπονοεί το πρώτο σκίτσο) κακοποίησης.

Είναι πολύ συχνό στις αντρικές παρέες να αποδίδονται nicknames οπως «χοντρός» ή «κοντός». Δεν μπορώ να φανταστώ πλαίσιο που γυναίκες θα αλληλοαποκαλούνταν έτσι, έστω και χαιδευτικά. Προημερών μάλιστα άκουσα την εξής ανταλλαγή σε μια παρέα αντρών που περνούσε από δίπλα μου «μαλάκα είσαι πάρα πολύ κοντός,, πόσο είσαι, 1.60?!», «τι 1.60 ρε μαλάκα, 1.70 είμαι» στο οποίο ο πρώτος απάντησε «και πάλι, είσαι πάρα πολύ κοντός».Τώρα, πολλοί άντρες θα υποστηρίξουν οτι αυτό δεν τους ενοχλεί και ότι εμείς ως γυναίκες δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την αντρική φιλία γιατί είμαστε υπερευαίσθητες και ανασφαλείς. Είναι λίγο αντιφατικό όμως αυτό αν αναλογιστεί καμία πως οι αντιφεμινιστές κλαίγονται ολομερίς και ολονυκτίς για τα άδικα πατριαρχικά standards που θέλουν τον άντρα ψηλό. Λίγο δύσκολο να πιστέψει κάποι@ ότι τα πειράγματα αυτά δεν αγγίζουν κάποιες βαθύτερες ανασφάλειες. Αυτό που συμβαίνει είναι οτι οι άντρες μαθαίνουν να τα ανέχονται και να γελάνε μαζί τους διαφορετικά κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν «υπερευαίσθητοι», «κομπλεξικοί» και «φλώροι». Την ίδια ώρα η εικινρίνεια ταυτίζεται με την σκληρότητα, μια συνήθης χειριστική τακτική όσων θέλουν να εκφράζονται κακοποιητικά ισχυριζόμενοι πως απλά είναι υπερβολικά «ευθείς» και «ντόμπροι».

Η ομοκοινωνικότητα αυτή με άλλα λόγια έχει στόχο να σκληραγωγήσει τους άντρες οι οποίες μαθαίνουν έτσι από νωρίς να να θάβουν τα συναισθήματά τους και να διατηρουν το προσωπείο του σκληρού ως μέρος της επιτέλεσης του φύλου τους. Επιπλέον οι ίδιοι μαθαίνουν να μην είναι φροντιστικοί και τρυφεροί με συνέπεια να αναγκάζονται συχνά να στραφούν προς τις γυναικες για συναισθηματική φροντίδα οι οποίες πρέπει να επιτελούν την συναισθηματική εργασία κανακεύοντας και χαιδευοντάς τους για να καλύψουν αυτό το κενό. Είναι κι αυτός ένας λόγος που η γυναικεία φιλία, ως πηγή φροντίδας και στοργής, είναι απαραίτητη για την επιβίωση των γυναικών στην πατριαρχία, καθώς συχνά οι γυναίκες ανταλλάζουν μεταξύ τους κομπλιμέντα και ενδυνάμωση. Και ενώ οι σύντροφοι μας μπορούν να αστειεύονται με το βάρος μας εμείς μαθαίνουμε απο μικρές να μην αστειευόμαστε ποτέ με το μέγεθος του πέους ενός άντρα αλλά αντιθέτως να τους προσφέρουμε πάντα την επιβεβαίωση που χρειάζονται.

Τα σκίτσα μπορεί να είναι χιουμοριστικά και να θέλουν να δώσουν το μήνυμα «boys will be boys», μια φεμινιστική ματιά όμως μπορεί να ανιχνεύσει το τραύμα που μπορει να δημιουργείται σε πολλούς άντρες όταν δεν είναι αρκετά σκληροί για να καταπιούν τις προσβολές και τα πειράγματα καθώς και ένα σχίσμα στην έμφυλη επιτέλεση αλλά και την αντίληψη της αγάπης.

Οι γυναίκες που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει γυναικεία φιλία είναι το αντίστοιχο του άντρα που ισχυρίζεται ότι όλες οι πρωην του ήταν τρελές. Οι δηλώσεις αυτές ειναι το απόλυτο red flag και κάντε την χάρη στους εαυτούς σας να μην χαραμίζετε τον χρόνο σας με τέτοια άτομα. Είναι άνθρωποι που ουσιαστικά κάνουν τις προβολάρες τους στους αλλους και δικαιολογούν τις δικές τους αποτυχημένες σχέσεις με έναν αποδεκτό μισογυνισμό. Αν δε σου στέριωσε φιλία με γυναίκα μέχρι τώρα ο κοινός παρονομαστής είσαι EΣΥ.

Eίναι πολύ ενδιαφέρον βέβαια ότι το αντίστοιχο παράπονο από τους άντρες δεν είναι «μας έγραψε γιατί βρήκε γκόμενα» αλλά «αυτή η μέγαιρα τον έβαλε στο βρακί της και τον απομόνωσε από τα φιλαράκια του».

Καμία σχέση δεν μένει αναλλοίωτη, οι άνθρωποι μεγαλώνουν, εξελίσσονται, αλλάζουν και οι σχέσεις τους μπορεί να πάρουν νέα μορφή ή να μην καταφέρουν να προσαρμοστούν. Αυτό που μένεις αναλλοίωτο είναι το μισογυνικό πρίσμα μέσα από το οποίο ορισμέν@ επιμένουν να βλέπουν τις σχέσεις τους αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Ωπα γιατί μπερδεύτηκα! Τελικά οι γυναίκες κομπλιμεντάρουν δύσκολα η μία την άλλη ή υπερβολικά? Είναι ανταγωνιστικές και επιθετικές μεταξύ τους ή φουσκώνουν η μία τα μυαλά της άλλης με αβάσιμες κολακείες και ανυποστατα θετικά σχόλια εκεί που μόνο οι άντρες θα έπρεπε να κρίνουν την εμφάνισή τους?

Μα και τα δύο ταυτόχρονα, οι δύο αφηγήσεις συνυπάρχουν και έχουμε δει πολλαπλα posts που μας κατηγορούν και για τα δυο. Δεν έχει σημασία άλλωστε η αντίφαση, σημασία έχει στην πατριαρχία η γυναικεία φιλία να απαξιώνεται συνεχώς και οι ίδιες οι γυναίκες να μειώνονται σε καρικατούρες που ό,τι κάνουν είναι ενοχλητικό, γελοίο, ψεύτικο και πάντα κατώτερο από αυτό που κάνουν οι άντρες.

Η καθημερινή σας υπενθύμιση ότι δεν υπάρχει πραγματική φιλία μεταξύ γυναικών γιατί αυτές είναι ψεύτικες, υποκρίτριες, ανταγωνιστικές, ζηλιάρες και θα σε πουλήσουν για έναν άντρα με την πρώτη ευκαιρία,. Tώρα και εικονογραφημένη!
Η φιλική αγάπη άλλωστε είναι από αυτά τα αγνά, ανώτερα συναισθήματα και ως τέτοιο μόνο άντρες μπορούν να την νιώσουν. Για άλλους άντρες φυσικά, όχι για γυναίκες, γιατί αυτές είναι ρηχές, ελαφρόμυαλες, βαρετές και χρήσιμες μόνο για σεξ. Αν νομίζετε ότι έχετε άντρες φίλους λοιπόν, πάλι γελιέστε. Για αυτό καλό θα ήταν ως γυναίκες απλά να παραιτηθείτε εν γένει απο το θέμα «φιλία» και να κοιτάξετε να βρείτε κανέναν άντρα να τυλίξετε για να μην πεθάνετε μόνες σας με 13 γάτες.

~Hürrfem Sultan

To «φαινόμενο της κουκλίτσας» είναι αυτό που κάποιοι άντρες ξινίζουν όταν γυναίκες ανταλλάσσουν κοπλιμέντα και ανεβάζουν η μια την αυτοπεποίθηση της άλλης. Η υψηλή γυναικεία αυτοπεποίθηση είναι άλλωστε ανέκαθεν εχθρός της πατριαρχίας που θέλει η αυτοεκτιμησή μας να εξαρτάται αποκλειστικά από τους άντρες και μόνο αυτόι να κρίνουν αν είμαστε εμφανίσιμες, διαφορετικά διαταράσσεται η πρωτοκαθεδρία του male gaze. Επιπλέον η γυναικεία αλληλεγγύη προκαλεί σε μερικούς άντρες έναν εκνeυρισμό που σπεύδουν να καθησυχάσουν χαρακτηρίζοντάς μας «ψεύτικες» και βλέποντας μια κοριτσοπαρέα ως ένα απειλητικό «γκέτο» αφού θεωρούν ότι μπορούν να μας προσεγγίσουν και να μας χειριστούν καλύτερα αν είμαστε αποκομμένες από τις υπόλοιπες.

Το «φαινόμενο της κουκλίτσας» ειναι αυτό που κάνει έναν άντρα να γράψει μία αναλυσάρα περί φούσκας γιατι στην ουσία ο ίδιος ζει σε μία πατριαρχική φούσκα όπου μόνο αυτός και οι ομόφυλοί του επιτρέπετε να γράψουν «κουκλίτσα» κάτω από μια φωτογραφία και αν η κοπέλα δεν ανταποκριθεί να πουν στον εαυτό τους πως δεν ήταν κουκλίτσα, ένα μπάζο ήταν που ήθελαν απλά να το πηδήξουν.

~Hürrfem Sultan

Η Roxane Gay στο βιβλίο της Bad Feminist παρατηρεί πως «αν νιώθεις πως σου είναι δύσκολο να είσαι φίλη με γυναίκες, σκέψου ότι μάλλον δεν είναι οι γυναίκες το πρόβλημα. Μάλλον είσαι εσύ».

Και πράγματι, όταν η σχολιάστρια θεωρεί πως οι γυναίκες θα πρεπει να κρίνονται για την σεξουαλικότητά τους θα δυσκολευτεί να συνάψει σχέσεις με άλλες γυναίκες. Στην πραγματικότητα είναι προφανές πως η ίδια είναι που γίνεται ανταγωνιστική και επικριτική, προσπαθωντας να επιβάλλει την δική της πατριαρχική ηθική στις άλλες. Και είναι συνήθως αυτές οι γυναίκες με εσωτερικευμένο μισογυνισμό που δυσκολεύονται να κάνουν φιλίες με τις ομόφυλές τους. Η πολιτική της ευπρέπειας, η προσπάθεια δηλαδή να αστυνομεύεις τις άλλες γυναίκες νομίζοντας ότι αυτό θα ανεβάσει εσένα την ίδια και το φύλο σου στα μάτια των ανδρών, το μόνο που καταφέρνει είναι να σε αποξενώνει από τις υπόλοιπες και πιθανότατα και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Η πατριαρχια είναι εχθρός της γυναικείας φιλίας, ο φεμινισμός μας φέρνει πιο κοντά.

Περισσότερες «οδηγίες» για το πώς να είμαστε φίλες με άλλες γυναίκες, στο απόσπασμα του βιβλίου της Roxane Gay εδω:

http://www.huffingtonpost.com/roxane-gay-/how-to-be-friends-with-another-woman_b_5595520.html

~Hürrfem Sultan

Η πατριαρχία λατρεύει τον μύθο σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει πραγματική φιλία μεταξύ των γυναικών. Έτσι μπορεί να καθησυχάζει τους άντρες ότι αυτοι θα παραμένουν το κέντρο γύρω απο το οποίο θα περιστρέφεται η ζωή μας. Οτι καμία συμμαχία με άλλες γυναίκες δε θα διασπάσει την κυριαρχία τους πάνω μας αφου εμείς απομονωμένες η μία από την άλλη σε σχέσεις ή γάμους με άνδρες θα εξαρτόμαστε από αυτούς την ίδια ώρα που οι ίδιες δε θα είμαστε καν προτεραιότητα γι αυτούς, γιατί ξέρετε: «bros before hoes». Οι άντρες που βλέπουν έτσι την γυναικεία φιλία αρέσκοντα να πιστεύουν οτι η αληθινή φιλία είναι καποιου είδους αποκλειστικό ανδρικό προνόμιο που ανήκει σε αυτούς και καλλιεργούν αυτή την ιδέα αναπαράγωντας πραγματικά ή φανταστικά παραδείγματα απο το δικό τους περιβάλλον όπου κάθε διαφωνία μεταξυ γυναικών ανάγεται σε ‘»cat fight» και επιβεβαιώνει το στερεότυπο, ενώ κάθε θαψιμο (ή και μπουνίδι) που πεφτει μεταξύ φίλων, συναδελφων κ γενικά ανδρών, απιοσωπάται.

Η γυναικεία φιλία ήταν και παραμένει αντίδοτο στην πατριαχία σε ατομικο επιπεδο και αυτό δικαίως τρομάζει πολλους.

~HürrFem Sultan

«Εγώ δεν ειμαι σαν τις άλλες γυναίκες, γι αυτό δε μπορώ να γίνω φιλη μαζί τους» λεει πικραμένη μια ξεχωριστή χιονονιφάδα και σπεύδουν να κάνουν like και να αναφωνήσουν «πες τα!» ντουζίνες άλλες γυναίκες που δεν είναι σαν ολες τις άλλες. Και κάπως έτσι ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός κρατάει τις γυναίκες χωρισμένες, υποτιμώντας η μία την αλλη ενώ η πατριαρχία τρίβει τα χέρια της αφού αφήνει εμάς να κάνουμε τη δουλειά της.

~Hürrfem Sultan