
Πώς η Ισλαμοφοβία Μετατρέπει τις Μουσουλμάνες σε Πράγματα




Λίγες μέρες μετά το ρεπορτάζ για την Ελένη Τοπαλούδη που μας διαβεβαίωσε πως «η άτυχη φοιτήτρια δεν προκαλούσε και ακόμα και στο ντύσιμό της ήταν αυστηρή» έρχεται και το ρεπορτάζ για την γυναίκα που δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι να μας επιβεβαιώσει πως είναι τα ίδια τα Media, και όχι μόνο τα τυχαία τρολ, που προωθούν την βία κατά των γυναικών. Αυτή τη φορά το ρεπορτάζ ανοίγει ως εξής:
«Μια γυναικά με καλοσχηματισμένο κορμί που ήξερε καλά να το αναδεικνύει με τα κατάλληλα ρούχα και αξεσουαρ. Λάτρευε τις ψηλοτάκουνες γόβες ενώ όπως βλέπετε την ημέρα της επίθεσης είχε επιλέξει ένα στενό κρεμ παντελόνι το οποίο είχε συνδυάσει με ένα στενό λευκό τοπ από το οποίο διαγράφονταν οι καλοσχηματισμένοι κοιλιακοί της.»
Η υποψιασμένη τηλεθεάτρια αναρωτιέται αρχικά τι θέση έχει η περιγραφή του ντυσίματός ενός θύματος βίαιης επίθεσης σε ένα τέτοιο ρεπορτάζ. Μπερδευτήκαν στο μονταζ και πέταξαν πλάνα από το My style Rocks? Μήπως υπονοούν ότι η επίθεση που δέχτηκε ήταν η ποινή για κάποιο έγκλημα μόδας από μια άτυπη fashion police? Όχι φυσικά. Η σχεδόν πορνογραφική περιγραφή της ενδυμασίας και του σώματος του θύματος έχει ακριβώς σκοπό να τα συνδέσει με την βία που δέχτηκε σε μια αιτιώδη σχέση. Ο ρεπόρτερ αφήνει την περιγραφή αυτή να ανακινήσει τα έντονα συναισθήματα που αναμένεται να προκαλέσει όλος αυτός ο στιγματισμός του γυναικείου σώματος και της γυναικειας σεξουαλικότητας και να φανταστούμε τι αλλο μπορεί να διαγραφοταν κάτω απο τα ρουχα και μετά μας δίνει το υποτιθέμενο κίνητρο της επίθεσης:
«οι στιλιστικές της επιλογές προκαλούσαν τον θαυμασμό αλλά και τη ζήλεια στον εργασιακό της χώρο»
Αυτό στο οποίο το ρεπορτάζ στοχεύει είναι η ανάδειξη του αφηγήματος σύμφωνα με το οποίο μια γυναίκα τιμωρείται για το «προκλητικό» της ντύσιμο και για την ομορφιά της, χωρίς καμία κριτική τοποθέτηση. Κανένα ρεπορτάζ δεν μιλάει για το εσωτερικευμένο μισογυνισμό και το slut shaming θέτοντας το πλαίσιο που μπορει να χει γίνει ένα τέτοιο έγκλημα. Λαμβάνουν απλά την εχθρότητα προς την γυναικεία σεξουαλικότητα ως δεδομένη. Όπως και το ρεπορτάζ για την Τοπαλούδη, απλά συνεισφέρει στην καλλιέργεια ενός γενικευμένου μισογυνισμού για τις γυναίκες που κυκλοφορούν σα «π@@τάνες» και μιας σαδιστικής ευχαρίστησης που τιμωρούνται γι αυτό. Τέτοια ρεπορταζ κυκλοφορούν και διαδίδουν την ιδεολογία που θα δικαιολογήσει το επόμενο έγκλημα και ταυτόχρονα θα κρατήσει τις γυναίκες σε τάξη καθώς αν θέλουν να αποφύγουν το βιασμό από ξαναμμένους άντρες ή τις επιθέσεις από ζηλότυπες γυναίκες θα πρέπει να μάθουν να ντύνονται σεμνά.
Τώρα, δεν ξέρουμε ακόμα αν το κίνητρο ήταν όντως αυτού του είδους η ζηλοτυπία και όχι κάποιος επαγγελματικός ανταγωνισμός ή αλλου τύπου ξεκαθαρίσματα. Βλέπουμε όμως ξεκάθαρα ότι σε μια κοινωνία όπου παρουσιάζεται ως κάτι φυσικό μια γυναικά να τιμωρείται για την σεξουαλικότητά της, σε μια κοινωνία όπου τα ΜΜΕ κλείνουν το ματι σε οποι@ θα πει «ε πήγαινε γυρεύοντας κι αυτή», το μίσος προς τις γυναίκες θα οπλίσει το χέρι του επόμενου ή της επόμενης που θα νίωσουν ότι απλά επιβάλλουν την πατριαρχική δικαιοσύνη. Γιατί η πατριαρχία διδάσκει τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες να μισούμε τις γυναίκες

Τι εννοούν τα μισογυνικά σκουπίδια όταν λένε οτι δεν υπάρχει πατριαρχια αλλα μητριαρχία; Εννοουν οτι η σεξουαλικότητά μας, μετά από αιώνες στιγματισμού και καταπίεσης έχει απενοχοποιηθεί. Το οτι γενικά διεκδικήσαμε και σχεδόν αποκτήσαμε δικαιώματα που ειχαν ανέκαθεν οι άντρες, χωρίς όμως να καταπιέσουμε αντίστοιχα τα δικά τους, το εκλαμβάνουν ως αντιστροφή σχέσεων εξουσίας. Αυτή ειναι κλασική περίπτωση που ο προνομιούχος χάνει μέρος της εξουσίας τους και το εκλαμβάνει ως δική του καταπίεση. Φυσικά όσο συμβαίνουν βιασμοί και slut shaming, είναι προφανές ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα ΔΕΝ έχει απελευθερωθεί πλήρως αλλά η πατριαρχία συνεχίζει να θεωρεί οτι ανήκει τους άντρες.
Ταυτοχρονα, το οτι αυτοί αναγκάζονται πλέον να φλερτάρουν και να κοπιάζουν για να αποσπάσουν την συναίνεσή μας για σεξ, το οτι δεν τους παραδίδει η πατριαρχία στο χέρι μια συζύγο που θεωρείται ιδιοκτησία τους και με τη οποία μπορούν να κανουν σεξ και παιδιά οποτε θελουν αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ιδρωνουν και να κοπιάζουν κάνοντας likes στις φωτογραφίες μας, στελνοντας μηνύματα, προσπαθώντας να αναπτύξουν κάποιο είδος σχέσης και γενικά ρισκάροντας κάθε μέρα με την απρριψη χωρίς καμία εγγύηση, το θεωρούν απόδειξη οτι την εξουσία την έχουμε πλέον εμείς και οτι αποκλείεται να καταπιεζόμαστε. Αυτο φυσικά εμπεριέχει ένα σφάλμα που είναι απόρροια της δική τους πατριαρχικής σκέψης: «πώς γίνεται να μου λέτε οτι καταπιέζονται αφου ΕΓΩ θέλω να τις πηδήξω κι αυτές έχουν τη δυνατότητα να πουν όχι»; Φυσικά οι άντρες πάντα ήθελαν να μας πηδηξουν, η διαφορά ήταν πως οι γυναίκες σε πολλές εποχές της ιστορίας δε είχαν την ελευθερια να διεκδικήσουν το ίδιο ανοιχτά ουτε είχαν την πολυτέλεια να αρνηθούν.
Η υπόλοιπη κλάψα των σχολίων είναι απλά ο θρήνος για τις χαμένες παραδοσιακές αξιες που ήθελαν την γυναίκα σπίτι να γεννοβολά ενώ τώρα βγάινει έξω να δουλέψει και να παρτάρει και έχει λεφτά για να αγοράσει το δικό της iphone και να βγάλει τις δικές τις selfies που θα ανεβάσει στους δικούς της λογαριασμούς στα social media, οπου θα τις βλέπει ο Πάνος και θα νομίζει οτι έχουμε μητριαρχιά επειδη τα μηνύματά του μένουν στο «διαβαστηκε». Αν όμως ό φεμινισμός μας έχει κάνει τόσο απωθητικές, αυτοί γιατι συνεχιζουν να κανουν 500-100 likes και γιατί δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας αλλα συνεχίζουν να μας παρενοχλούν;

Σας έχω πει πόσο κριντζάρω με την νοσταλγία του παρελθόντος, αυτή την νοσταλγία για μια παλιά καλή εποχή όπου τα πράγματα ήταν απλά, αθώα, αγνά και αμόλυντα και που κανείς δεν μας εξηγεί ποτέ πότε ακριβώς ήταν? Ναι σας το χω πει αμέτρητες φορές, αν δεν με πιστεύετε στο site της σελίδας έχω και ετικέτα Golden Age Thinking που κατατάσω όλα αυτα τα νοσταλγικά, ρομαντικά τσιτάτα που τάχα περιγράφουν τα κακά του 21ου αιώνα ενώ στην πραγματικότητα απλά ξερνούν συντηρητισμό.
Όχι φυσικά ότι έχει κάτι εγγενώς κακό να ψέγεις τα χαρακτηριστικά μιας νέας εποχής, αλλα συνήθως αυτά τα γλυκανάλατα αναγουλιαστικά κείμενα υπονοούν οτι θα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω, στην εποχή που σκοπος τη ζωής κάθε ζευγαριού ήταν να κάνει παιδί (και άρα δεν υπήρχαν εκτρώσεις),οι νέοι δεν έβγαζαν selfies στο μπανιο τους κατί το οποίο δηλώνει τον ξεπεσμό τους, τα παιδιά αποζητούσαν απελπισμένα την αποδοχή και την αγάπη των κακοποιητικών γονιών τους ακομα και αν αυτό τους πλήγωνε. Σε ποιο αιώνα οι άντρες δεν απατούσαν τις γυναίκες τους και σε ποιον αιώνα δε κόστιζε η αγάπη, τότε που παντρεύονταν με συνοικέσιο και βάσει προίκας? Σε ποιο αιώνα τα ρούχα δεν υποδήλωναν στατους και σε ποιο αιώνα οι άνθρωπι δεν αναγκάζονταν να υποταχθούν στην εξουσία για την επιβίωση τους? Και τι πρόβλημα υπάρχει που το σεξ να είναι δωρέαν, πρέπει να μας κοστίζει κάτι το σεξ, μήπως ψυχικά μέσω τους στίγματος που επιβαλλόταν? Το σεξ είναι από τις λίγες τσάμπα απολάυσεις αλλά αν θες να το πληρώνεις υπάρχει και η σεξεργασία, υποψιάζομαι όμως ότι ούτε υπερ της θα ήσουν.
Το κείμενο συνοδεύεται με μια πολύ ταιριαστή εικόνα, από αυτές που τάχα αποτελούν ένα βαθύ και έξυπνο σχόλιο για την αντικειμενοποίηση της γυναίκας και την κουλτούρα της Είκόνας. Μονο που όταν μια εικόνα για να θίξει αυτό που υποκρίνεται οτι κατακρίνει δείχνει τουρλωτούς γυναικείους κώλους και σφριγηλά βυζιά (εντελώς συμπτωματικά οι άντρες του σκίτσου είναι καλλυμένοι), ή -όπως έχουμε δει σε αντίστοιχα σκίτσα, ημίγυμνες γυναίκες σε στάσεις υποταγής- στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία των γυναικών αλλά μονο για τον χλευασμό και τον υποβιβασμό τους ενω φυσικά χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα για να τραβήξει την προσοχή με την κουλτούρα στην οποία ταχα επιτίθεται.


Υπάρχουν άνδρες που αν δεν αντικειμενοποιήσουν μια γυναικα κυριολεκτικά χάνουν την στύση τους.
Αντιπαρέρχομαι το «δε μου σηκώθηκε με 6 διαφορετικές γυναίκες γιατί ΑΥΤΕΣ ήταν ξενέρωτες» (την ώρα που το «δεν υπάρχει χημεία» που προτείνει ο αρχικός σχολιαστής ακούγεται ως μια πιο ισορροπημένη ερμηνεία) γιατί δε θέλω να γίνει αυτό το ποστ αφορμή για αστεία περί ανικανότητας των μισογύνηδων καθώς κι αυτά είναι βαθιά πατριαρχικά. Θα εστιάσω στην ηδονη που ανιχνέυω να αντλεί ο Τάσος περιγράφοντας με τόσες διαφορετικά σχήματα («πορνη», κουκλα του σεξ, σκλάβα του άντρα αφέντη) την δική του αντιμετώπιση προς τις γυναικες, παροτρύνοντας έναν άλλο άντρα να δει τις γυναίκες ως αντικείμενα και αποθαρρύνοντας τον απο το να εστιάσει στην δική τους απόλαυση, λες και τα δύο αυτά είναι αλληηλοαποκλειόμενα. Ο Τάσος φαίνεται να αγχώνεται στην ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν άντρες εκεί έξω άντρες που κάνουν τις γυναίκες να περνάνε καλά στο σεξ, λες και αυτό θα κλέψει από την δική του χαρά, οπότε αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει και τον Γιώργο στον δικό του μισογυνισμό. Αν γίνει και ο Γιώργος εξίσου άθλιος στο σεξ, ο Τάσος θα μπορεί να κοιμάται καλύτερα, γιατί δε θα νιώθει ούτε ότι υστερεί, ούτε ότι αυξάνεται το συνολικό ποσο γυναικείας ικανοποίησης στον σύμπαν.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η καταληκτική πρόταση σύμφωνα με την οποία ακόμα και αν δεν εστιάζεις στην απόλαυση των γυναικών αυτές ούτως ή αλλως θα γουστάρουν, συμπέρασμα που εκφράζει μια πατριαρχική αντίφαση: οι άντρες θα πρέπει να βλέπουν τις γυναίκες ως αντικείμενα αλλά τα αντικείμενα αυτά εξακολουθούν να απολαμβάνουν το ¨»ξέσκισμα» γιατί αυτή είναι η φύση της «πόρνης», λέξη η οποία χρησιμοποιείται άλλοτε για να περιγράψει μια γυναικα που υπάρχει για την ικανοποίηση των αντρών και άλλοτε μια έντονα σεξουαλικά γυναίκα που φαίνεται να απολαμβάνει το σεξ πέρα απο το επιτρεπτό όριο. Είναι αυτή μια προσπάθεια του Τάσου και γενικα του μέσου μισογύνη να πείσει τον εαυτό του ότι τελικά δεν είναι τόσο κακός στο σεξ και τελικά η γυναίκα ικανοποιείται ή εκφράζει απλά την υπαρξιακή του αγωνία ότι οι γυναικες περνάνε καλά παρά τις εσκεμμένες προσπάθειές του για το αντίθετο? Παραμένει ανοιχτό σε ερμηνεία.
Oι εμετικές αυτές μισογυνικές απόψεις εκφράζονται σε ελληνική σελίδα που ασπάζεται την ιδεολογία του «black pill», δηλαδή μιας ακραία συνηρητικής, ρατσιστικής και μισογυνικής ιδεολογίας η οποια είναι δημοφιλής ιδιαίτερα ανάμεσα σε incels και άλλες μίζερες υπάρξεις. Ως συνήθως τέτοιες σάπιες θεωρίες ταυτίζονται με την «λογική» καθ΄ξως η πατριαρχία ανέκαθεν επέτρεπε στους άντρες να θεωρούν «ορθολογισμό» και «λογική» οποιαδήποτε ανυπόστατη μπούρδα τους βολεύει να ασπάζονται.

Κυκλοφορούν διαφορά memes για το πώς οι αντρες μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν σεξ με γυναίκες χωρίς τον κίνδυνο αυτές να τους κολλήσουν (Όχι χωρίς τον κίνδυνο αυτοι να τις κολλήσουν γιατί εστία μόλυνσης είναι πάντα οι γυναίκες ) και αρα πώς θα τις μετατρέψουν πιο αποτελεσματικά σε αυτο που πάντα τις έβλεπαν στο μυαλο τους: μια σκέτη τρύπα χωρίς πρόσωπο ή αλλα χαρακτηριστικά , πλήρως αντικειμενοποιημενες και τεμαχισμένες

Είναι πολύ χαρούμενοι οι μισογύνηδες που βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να μας περιγράψουν εν είδει αστείου την τέλεια γυναικα: ενα ρομπότ στην υπηρεσία του άντρα που ικανοποιεί τις ανάγκες του χωρίς να έχει δικές της, χωρίς να έχει καμία επιθυμία, χωρίς καν να έχει ομιλία. Μια γυναικα που μόνο παράγει (τάξη και καθαριότητα μέσω της οικιακής εργασίας) χωρίς να καταναλώνει, με λίγα λόγια μια οικιακή σκλάβα.
Δεν καταλαβαίνω τι το τόσο αστείο έχει να μισείς και να βαριέσαι τη σύζυγό σου, αυτό το χιούμορ ήταν της μόδας την εποχή του Παντρεμένοι με Παιδιά. Φαντάζομαι όμως ότι εξακολουθούν να προσπαθούν να πείσουν τις γυναικες οτι ειναι ενοχλητικές και ανυπόφορες και άρα ειναι τυχερές αν βρουν έναν άντρα να τις ανέχεται.