
Είναι Φυσικό ο Άντρας να Έχει Καμία Γκομενίτσα




Kι ενώ η πατριαρχία μας λέει ότι είναι στη «φύση» της γυναίκας να περιποιείται τον άντρα, παρουσιάζει ταυτόχρονα τον άντρα που ασχολείται με την γυναίκα και τα παιδιά του ως ήρωα, ως μια εξαιρετική περίπτωση που έρχεται μόνο ως επιβράβευση για την καλή μας συμπεριφορά, ως κάτι που μόνο οι γλυκές και υποτακτικές γυναίκες αξίζουν. Ο άντρας που ειναι περιποιητικός με την γυναίκα του, που συμμετέχει στην ανατροφή των παιδιών του, που κάνει το bare minimum όπως να φουσκώσει ένα στρώμα ή να της φέρει έναν καφέ παρουσιάζεται σχεδόν ως θύμα της σκύλας που το κάνει ό,τι θέλει -που «τον έβαλε στο βρακί της», όπως λέει η λαϊκή φράση χωρίς αντρικό αντίστοιχο. Η γυναίκα που βασανίζει τον άντρα, ο καημένος που τρέχει να προλάβει τις επιθυμίες της και στη μέση η πατριαρχική αντίληψη ότι ο γάμος είναι καταπιεστικός για τους άντρες αλλά και κάτι στο οποίο εμείς μπορούμε να ελπίζουμε αν είμαστε καλά κορίτσια. Πώς να μην καταλήγουμε μετά σε όλες αυτές τις pick-me που πιστεύουν ότι αν δείξουν αρκετή υποταγή και καλό χαρακτήρα θα ανταμειφθούν κι αυτές με έναν παιδί σαν τον Γιώργο?

Όταν η Mary Wollstonecraf εξέφρασε το 1790 την άποψη πως ο γάμος ήταν μια μορφή «νόμιμης πορνείας» δεν τοποθετήθηκε,όπως εσκεμμένα παρερμηνεύθηκε, εναντίον του θεσμού της οικογένειας ή των σχέσων με τους άντρες. Αυτό που εννοούσε ήταν ακριβώς αυτό που παραδέχεται και ο Θανάσης και πολλοί ακόμα άντρες: πως η πατριαρχία εκλαμβάνει τον γάμο ως μια ανταλλαγή σεξ με χρήματα. Μονο που σε αντίθεση με την σεξεργασία το χρηματικό αντίτιμο αυτό δεν ειναι προκαθορισμένο, στην πραγματικότητα οι άντρες αγοράζουν έτσι τις σεξουαλικές (αλλά και οικιακές) υπηρεσίες των γυναικών επ’αόριστον χωρίς οι γυναίκες να έχουν καθορισμένα δικαιώματα. Το σεξ στην πατριαρχία έτσι δεν έιναι μια αμοιβαία ικανοποίηση αλλά κάτι που η γυναίκα προσφέρει σε έναν άντρα με κάποιο αντάλλαγμα υπό θολούς όρους.
Για να δικαιολογήσουν αυτή την ρητορική οι οπαδοί της πατριαρχίας επιστρατεύουν διάφορες ψευδοεπιστημονικές πεποιθήσεις που επιβιώνουν ακόμα: το οτι η γυναίκα πχ δεν απολαμβάνει εκ φύσεως το σεξ γιατι δεν έχει οργασμό ή τουλάχιστον δεν τον έχει όπως ο άντρα. Το οτι η γυναικα φυσικά δεν εκσπερματώνει δεν σημαίνει οτι ο δικός της οργασμός είναι κατώτερος. Στην πατριαρχία όμως, όπου ο άντρας θεωρείται το μέτρο των πάντων τα δικά του γεννητικά όργανα και οι λειτουργίες τους αξιολογούνται πάντα ως ανώτερα -όπως πχ και στο «οι άντρες μπορούν να κατουράνε όρθιοι» το οποίο θεωρείται καλύτερο απλά επειδή μπορούν να το κάνουν οι άντρες-σημαίνει οτι μόνος «πραγματικός» όργασμός είναι αντρικός.


Το συμπέρασμα της έρευνας αυτής, χωρίς να σημαίνει ότι είναι μια οικουμενική και πανανθρώπινη αλήθεια καθώς , όπως ήταν αναμενόμενο ενόχλησε όσους έχουν επενδύσει στην ιδέα ότι οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν την προσωπική εκπλήρωση μόνο κάνοντας οικογένεια, κυρίως δηλαδή άντρες και ορισμένες γυναίκες που φαίνεται να το πήραν προσωπικά. Οι πρώτοι επειδη τρέμουν στην ιδέα μηπως οι γυναίκες ανακαλύψουν πως δεν τους έχουν ανάγκη και οι δεύτερες ίσως γιατί νιώθουν ότι κερδίζουν την αξία και την αυτοεκτίμησή τους μέσα από την ιδέα ότι επιτέλεσαν τον ρόλο τους ως γυναίκες, τον μοναδικό και σωστό δρόμο προς την επιτυχημένη θηλυκότητα
Η πατριαρχία οφείλει να συντηρεί τον μύθο περί γυναικείας ολοκλήρωσης μέσα από τον γάμο και παιδιά γιατί διαφορετικά φοβάται πως οι γυναίκες θα αρχισουν να κάνουν δεύτερες σκέψεις αντί να ακολουθούν αυτόματα το προδιαγεγραμμένο μονοπάτι και ίσως τότε ανακαλύψουν πως όλος αυτός ο διακανονισμος δεν τις συμφέρει ιδιαίτερα, δεν ταιριάζει σε όλες ή έρχεται με μεγάλο προσωπικό κόστος, το οποίο οι άντρες δεν μοιράζονται στα ίσα. Ο ίδιος ο Dolan άλλωστε αναγνωρίζει πως το στίγμα της ανύπαντρης και άτεκνης γυναίκας συνεισφέρει στην μείωση της ευημερίας τους. Με λίγα λόγια, το ίδιο το στίγμα ανάγεται σε παράγοντα που οι γυναίκες θα πρέπει να ζυγίσουν όταν μελετούν τις επιλογές τους, κλίνοντας συχνά υπερ της δημιουργίας οικογένειας. Έτσι όμως, η κοινωνική αυτή πίεση, οδηγεί προς αυτή τα την απόφαση γυναίκες που διαφορετικά δε θα το έκαναν με αποτέλεσμα ίσως να μην νιώθουν ύστερα όσο ολοκληρωμένες τους έταξε η πατριαρχία.
Οι σφοδρές αντιδράσεις που ξεσηκώνει κάθε φορά οποιαδήποτε υπόνοια ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι ευτυχισμένες και ως single λέει πάρα πολλά για το πώς δουλεύει η πατριαρχική μηχανή προπαγάνδας , ειδικά τώρα που δίνοντας στις γυναίκες την ευκαιρία να είναι ανεξάρτητες έχει χάσει μεγάλο μέρος των καταναγκαστικών της δυνατοτήτων. Η εικονα ευτυχισμένων single γυναικών, είτε βασίζονται σε πετυχημένες σειρές όπως το Sex and the City είτε σε επιστημονικές έρευνες, τους ταράζουν γιατί δρουν ανταγωνιστικά προς το δικό τους πατριαρχικό αφήγημα, αυτό των 40άρων με κατάθλιψη, που έχασαν την νιότη τους παρτάροντας αντί να φροντίσουνα τυλίξουν έναν γαμπρό από τα 25 και που τώρα κάθονται μόνες τους αγκαλιά με τις γάτες τους

Η πανάρχαια συμβουλή «πρόσεχε γιατι αλλιώς ο άντρας σου θα σε κερατώσει» όχι μόνο υπνοεί οτι για την απιστία των αντρών ευθύνονται οι ίδιες οι γυναίκες αλλά ασκεί και ψυχολογικό εκβιασμό σε αυτές ώστε να μην δυσαρεστούν ποτέ τους άντρες αλλιώς αυτοί θα βρουν άλλες καλύτερες -γιατί στο μυαλο τους υπάρχουν για κάθε άντρα και 2-3 εναλλακτικές, άσχετα που αυτό δε βγαίνει μαθηματικά.
Η απιστία ως απειλή, το σεξ ως κάτι που προσφέρεται από την γυναίκα στον άντρα, η χρήση της έννοιας της «γκρίνιας» ως γυναικείο χαρακτηριστικό έτσι που να τις φιμώνει αφού ξέρουμε ότι οποιοδήποτε παράπονο η ένσταση εκλαμβάνεται ως «γκρίνια». Τέτοια μισογυνικά σκουπίδια δεν έχουν κανένα πρόβλημα η σχέση τους να βασίζεται σε ψυχολογικούς εκβιασμούς, αποδεικνύοντας ότι δεν άξιζαν ποτέ να είναι σε σχέση. Φυσικά τα μπάζα αυτά ζουν ακόμα νοερά σε εποχές που η γυναίκα υπέμεινε τις απιστίες και έτρεμε μήπως ο άντρας βρεί άλλη γιατί ο γάμος ήταν συνδεδεμένος με την επιβίωση αλλά και την τιμή της στην κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση, για όσες έχουν ανατραφεί με την ιδέα οτι πρέπει να «κρατάνε» τον άντρα αλλιώς αποτυγχάνουν προσωπικά, τέτοιες «φιλικές σύμβουλές», τάχα για το καλό μας, δίνουν το μήνυμα πως η μονογαμία είναι η ανταμοιβή τους για το πόσο καλές σύζυγοι είναι, ενώ η απιστία η τιμωρία που δεν απέδωσαν αρκετά, δεν προσέφεραν αρκετό σεξ ακόμα και όταν δεν είχαν όρεξη, δεν μαγείρεψαν αρκετά καλό σπιτικό φαί. Φυσικα το αντίθετο δεν ισχύει γιατι αν η γυναικα κερατώσει τον άντρα φταίει απλα που ειναι «πουτ@να».

Ο Δημήτρης βέβαια, σε αντίθεση με αυτο που προσπαθεί να μας πείσει, δεν φαίνεται να απολαμβάνει καθόλου την απομόνωσή του, αφού και πάλι αφήνει τις γυναικες να τον συγχίσουν επειδη απλά υπάρχουν εκεί έξω (ή τελοσπάντων εκεί μεσα) και περνάνε καλά χωρίς αυτον. Δείχνει ιδιαίτερα ενοχλημένος που οι γυναίκες συνεχίζουν τη ζωή τους ενώ αυτός ειναι καταδικασμένος σε μια μίζερη ύπαρξη και γι αυτό κάνει τις προβολάρες τους και επιλέγει να ερμηνεύσεις τα stories των γυναικών ως κατι που αφορούν τον ίδιο, που απευθύνονται σε αυτόν και τους άντρες γενικότερα, ως μια κραυγή αγωνίας των γυναικών. Οι γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν την καραντίνα πιο υποφερτή είναι πάλι ABOUT HIM! Τόσο μεγάλη εμμονή έχουν οι μισογύνηδες με τις γυναίκες και τόσο πολύ αδυνατούν να τις συλλάβουν ως αυτόνομα πλάσματα που κοιτάνε φωτογραφίες τους και τις βλέπουν ως πρόκληση προς τους ίδιους και εκνευρίζονται μόνοι τους.
Εντάξει Δημήτρη, μας έπεισεςε, περνάς πάρα πολύ καλά τώρα που επιτέλους έχεις το τέλειο άλλοθι να αποφεύγεις ολες αυτές τις γυναικες που κάνουν ουρά από πίσω σου. Τώρα κάνε και ένα log out από τα social media να τις αποφύγεις τελείως γιατί φαίνεται οτι ακόμα και με social distancing η σκέψη τους συνεχίζει να σε βασανίζει.

Προσοχή, οι γυναίκες με καλή δουλειά και μεγάλο μισθό απωθούν τα κομπλεξικά ανθρωπάκια που νιώθουν οτι δε θα μπορούν να τις ελέγξουν και των οποίων η αυταξία πηγάζει από το αίσθημα οικονομικής υπεροχής απέναντι στη σύντροφό τους! Εμείς οφείλαμε να σας προειδοποιήσουμε ώστε να κάνετε τα κουμάντα σας -μην στείλετε κανα βιογραφικό για καμία καλή θέση και ξενερώσετε τον Γιάννη από τα Πετράλωνα που νόμιζε ότι όταν σας κάνει πρόταση γάμου θα παραιτηθείτε από την δουλειά σας για να μπορείτε να του κάνετε την φασίνα κάθε μέρα περιμένοντας χαρτζηλίκι για να ψωνίσετε τις χλωρίνες από το super market. Μη ζητήσετε καμία προαγωγή και πάρετε καμία αύξηση την οποία μετά θα αναγκαστείτε να ξοδέψετε σε viagra γιατι θα του χαθεί η στύση -ή ακόμα χειρότερα, σε δικηγόρους διαζυγίου.
Τα στοιχεία που το «επιβεβαιώνουν» σύμφωνα με το άρθρο είναι οτι ποσοστά των γάμων μειώνονται όταν οι γυναίκες βγάζουν περισσότρα απο τους άντρες αλλά και οτι τα ποσοστά διαζυγίων αυξάνονται. Περίεργο βέβαια αν όντως η έρευνα κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα από αυτά τα δεδομένα, γιατί φαίνεται περισσότερο ότι όσο πιο οικονομικά ανεξάρτητη ειναι μια γυναίκα, τόσο πιο πιθανό ειναι να αυξάνει τα standards της και να προτιμάει να παραμένει single αντί εγκλωβισμένη σε μια σχέση εξουσίας. Πάμπολλες έρευνες* άλλωστε δείχνουν οτι οι άντρες είναι αυτοί που κερδίζουν περισσότερα από τον γάμο και οι γυναίκες αυτές που χάνουν περισσσότερα οπότε ακούγεται πιο εύλογο να είναι οι γυναίκες αυτές που επιλέγουν να μην παντρεύονται οταν έχουν την οικονομική ευχέρεια, ενώ αντίθετα αυτές με μειωμένο εισόδημα να προσπαθούν να το συμπληρώσουν με ένα νοικοκυριό δύο ατόμων.
Αν βέβαια υπάρχουν όντως άντρες που αντί να χαίρονται με την επιτυχία της συζύγου τους και το αυξημένο αθροιστικό εισόδημα, ξενερώνουν, τι λέει αυτό για τους άντρες? Τι λέει για όλους αυτούς που κλαίγονται οτι δεν υπάρχει πατριαρχία γιατι οι γυναίκες περιμένουν τους άντρες να κεράσουν στα ραντεβού? Μήπως αυτή η έρευνα θα όφειλε να προειδοποιήσει τους άντρες οτι αν δεν ανταποκριθούν στα υψηλότερα standards των γυναικών και αν δεν αφήσουν τα πατριαρχικά τους κόμπλεξ πίσω θα μείνουν γεροντοκόροι?
*https://journals.sagepub.com/…/a…/10.1177/144078302128756525

Πατριαρχία: Κάνε σεξ θες δε θες για να κρατήσεις τον άντρα σου
Επίσης πατριαρχία: Μα γιατί οι γυναίκες προφασίζονται πονοκέφαλο για να αποφύγουν το σεξ? Θα φταίει που από τη φύση τους δεν είναι τόσο σεξουαλικές όσο οι άντρες και δεν απολαμβάνουν το σεξ.
Οι γυναίκες μαθαίνουν από πάρα πολύ μικρές οτι το σεξ είναι κάτι που πρέπει να κανουν για να «κρατήσουν» έναν άντρα -όπως μαθαίνουν και ότι το να «κρατήσουν» έναν άντρα είναι σημαντικό αλλιώς η αποτυχία της σχέσης χρεώνεται σε αυτές. Το μαθαίνουν από μητέρες και θείες, από τα περιοδικά και τις στήλες συμβουλών, από ατάκες σε ταινίες. Η «λέξη συζυγικό καθήκον» αλλωστε αναφέρεται ακριβώς σε αυτό, στην υποχρέωση μια γυναίκας να κάνει σεξ με τον σύζυγό της. Γι αυτό άλλωστε και μέχρι πρόσφατα στην χώρα μας δεν υπήρχε νομικά η έννοια του βιασμού εντός γάμου.
Οι γυναίκες δεν μαθαίνουν ποτέ οτι το σεξ ειναι κάτι που θα πρέπει να απολαμβάνουν. Μαθαίνουν ότι πρέπει να το αποφεύγουν αλλιώς είναι τσούλες, εκτός αν αφορά τον άντρα τους οπότε θα πρέπει να το κάνουν για χάρη του. Μετάτρεψε κάτι σε «υποχρέωση» και «καθήκον» και ξαφνικά σταματάει να είναι ευχάριστο, you suck the fun out of it. Κι αυτός ακριβώς ειναι ο λόγος που τόσες πολλές γυναίκες καταλήγουν να βαριούνται το σεξ με τον σύντροφό τους. Όταν έχεις αναγκαστεί να κάνεις κάτι ακόμα και όταν δεν έχεις όρεξη σταματάς να το βλέπεις ως απόλαυση αλλά περισσότερο σαν «δουλειά για το σπίτ». Το σεξ μετατρέπεται σε πεδίο καταπίεσης, ακόμα και αν δεν είναι ο άντρας που σε πιέζει -είναι η ιδέα οτι εσύ πρέπει να ενδώσεις στις ορέξεις του ακόμα και οταν δεν είσαι καλά, μια ιδέα βαθιά εσωτερικευμένη από τις γυναίκες.
Η σεξουαλικότητα της γυναίκας αντιμετωπίζει έτσι διπλή καταπίεση, από τη μία να μην είναι σεξουαλικές γιατί θα υποστούν slut shaming, από την άλλη να είναι σεξουαλικές για χάρη του άντρα τους αλλιώς αυτός θα τις παρατήσει -για μια πιο σεξουαλική γυναίκα που θέλει περισσότερο σεξ και πιθανότατα θα χαρακτηριστεί ως «τσούλα» και «αντροχωρίστρα».
Και χωρίς να αρνείται κανείς την σημασία του σεξ για μία σχέση, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ποτέ κανείς δεν δικαιολόγησε μία γυναίκα που «ξενογάμησε» υποστηρίζοντας ότι ο άντρας της δεν την ικανοποιούσε σεξουαλικά. Οταν μια γυναίκα απατήσει τον σύντροφό της είναι απλά «πουτ@να».