Η Φεμιναζιστική Προπαγάνδα του London School of Economics

LSE all
Ο Paul Dolan, o Διευθυντής του Τμήματος Συμπεριφορικής Επιστήμης του London School of Economics, διεξήγαγε μια έρευνα συγκεντρώνοντας διαχρονικά στοιχεία και ψάχνοντας να βρει τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Ανάμεσα στα συμπεράσματά του ήταν πως οι γυναίκες είναι περισσότερο ευτυχισμένες χωρίς άντρα και παιδιά, σε αντίθεση με τους άντρες, τους οποίους βρήκε πως ως επί το πλείστον ο γάμος ωφελούσε. Είπε μάλιστα χαρακτηριστικά ««Βλέπεις μια ανύπαντρη γυναίκα 40 ετών, που δεν είχε ποτέ παιδιά – “Κρίμα, έτσι δεν είναι; Ίσως μια μέρα θα συναντήσει τον σωστό άντρα και αυτό θα αλλάξει”, σκέφτεσαι. “Όχι, ίσως θα συναντήσει τον λάθος άντρα και αυτό θα αλλάξει. Ίσως θα συναντήσει έναν άντρα που την κάνει λιγότερο ευτυχισμένη και υγιή και θα πεθάνει νωρίτερα.”

Το συμπέρασμα της έρευνας αυτής, χωρίς να σημαίνει ότι είναι μια οικουμενική και πανανθρώπινη αλήθεια καθώς , όπως ήταν αναμενόμενο ενόχλησε όσους έχουν επενδύσει στην ιδέα ότι οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν την προσωπική εκπλήρωση μόνο κάνοντας οικογένεια, κυρίως δηλαδή άντρες και ορισμένες γυναίκες που φαίνεται να το πήραν προσωπικά. Οι πρώτοι επειδη τρέμουν στην ιδέα μηπως οι γυναίκες ανακαλύψουν πως δεν τους έχουν ανάγκη και οι δεύτερες ίσως γιατί νιώθουν ότι κερδίζουν την αξία και την αυτοεκτίμησή τους μέσα από την ιδέα ότι επιτέλεσαν τον ρόλο τους ως γυναίκες, τον μοναδικό και σωστό δρόμο προς την επιτυχημένη θηλυκότητα

Η πατριαρχία οφείλει να συντηρεί τον μύθο περί γυναικείας ολοκλήρωσης μέσα από τον γάμο και παιδιά γιατί διαφορετικά φοβάται πως οι γυναίκες θα αρχισουν να κάνουν δεύτερες σκέψεις αντί να ακολουθούν αυτόματα το προδιαγεγραμμένο μονοπάτι και ίσως τότε ανακαλύψουν πως όλος αυτός ο διακανονισμος δεν τις συμφέρει ιδιαίτερα, δεν ταιριάζει σε όλες ή έρχεται με μεγάλο προσωπικό κόστος, το οποίο οι άντρες δεν μοιράζονται στα ίσα. Ο ίδιος ο Dolan άλλωστε αναγνωρίζει πως το στίγμα της ανύπαντρης και άτεκνης γυναίκας συνεισφέρει στην μείωση της ευημερίας τους. Με λίγα λόγια, το ίδιο το στίγμα ανάγεται σε παράγοντα που οι γυναίκες θα πρέπει να ζυγίσουν όταν μελετούν τις επιλογές τους, κλίνοντας συχνά υπερ της δημιουργίας οικογένειας. Έτσι όμως, η κοινωνική αυτή πίεση, οδηγεί προς αυτή τα την απόφαση γυναίκες που διαφορετικά δε θα το έκαναν με αποτέλεσμα ίσως να μην νιώθουν ύστερα όσο ολοκληρωμένες τους έταξε η πατριαρχία.

Οι σφοδρές αντιδράσεις που ξεσηκώνει κάθε φορά οποιαδήποτε υπόνοια ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι ευτυχισμένες και ως single λέει πάρα πολλά για το πώς δουλεύει η πατριαρχική μηχανή προπαγάνδας , ειδικά τώρα που δίνοντας στις γυναίκες την ευκαιρία να είναι ανεξάρτητες έχει χάσει μεγάλο μέρος των καταναγκαστικών της δυνατοτήτων. Η εικονα ευτυχισμένων single γυναικών, είτε βασίζονται σε πετυχημένες σειρές όπως το Sex and the City είτε σε επιστημονικές έρευνες, τους ταράζουν γιατί δρουν ανταγωνιστικά προς το δικό τους πατριαρχικό αφήγημα, αυτό των 40άρων με κατάθλιψη, που έχασαν την νιότη τους παρτάροντας αντί να φροντίσουνα τυλίξουν έναν γαμπρό από τα 25 και που τώρα κάθονται μόνες τους αγκαλιά με τις γάτες τους

Advertisement

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s