Η μεγαλύτερη παρανόηση που επικρατεί στο μυαλό των μισογύνηδων είναι ότι οι γυναίκες -έτσι, γενικά και αόριστα- απολαμβάνουν την εξαιρετική τύχη να έχουν αμέτρητες ευκαιρίες για σεξ και φλερτ. Αυτό συμβαίνει γιατι στο μυαλό τους ως γυναίκα ορίζουν ΜΟΝΟ την γαμήσιμη γυναικα. Η ίδια η έννοια «γυναίκα» είναι τόσο σεξουαλικοποιημένη που αυτόματα παραπέμπει σε αιθέριες υπάρξεις με στητά βυζιά και σφιχτούς κώλους ή τελοσπάντων σε ένα περίγραμμα γυναίκας που θα «έμπαιναν». Ούτε που μπαίνουν στη διαδικασία να αναλογιστούν τι ευκαιρίες να έχουν οι γυναίκες που δεν πληρούν στο ελαχιστο τα πατριαρχικά κριτήρια ομορφιάς. Είναι σαν να κοιτάς τις αγγελίες στις εφημερίδες και να λες «wow κοίτα εδώ πόσες ευκαιρίες απασχόλησης υπάρχουν, οι άνεργ@ έχουν πάμπολλες επιλογές» και με μία πιο προσεκτική ματιά θα δεις ότι απευθύνονται κυρίως σε 25χρον@ με 3 πτυχια και 10 χρόνια προϋπηρεσίας από προηγούμενες ζωές.

«Μα και τις ‘ασχημες’ κάποιος θα καταδεχτεί να τις πηδήξει αν αυτές ψάχνουν σεξ» θα επιμείνουν κάποια μισογυνικά σκουπίδια που θεωρούν ότι το να ρίχνουν τα (πατριαρχικά) στάνταρ τους οι άντρες είναι μια παραχώρηση για την οποία θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Το οποίο με φέρνει στο δεύτερο point: Εξαιτίας της πατριαρχικής κατασκευής του σεξ, το να θέλει ένας άντρας να σε πηδήξει είναι συνήθως το ισοδύναμο του να σε θέλει μια επιχειρηση για δωρεάν πρακτική να φτιάχνεις καφέδες και να βγάζεις φωτοτυπίες. Αφορά δηλαδή περισσότερο τι έχεις να προσφέρεις εσύ σε αυτή παρα το αντίθετο και δε σου λύνει κάποιο πρακτικό πρόβλημα. Άσε που στην πατριαρχία οι γυναίκες δεν θεωρείται ότι εμπλουτίζουν το βιογραφικό τους με το σεξ αλλά αντιθέτως, χάνουν σε αξία. Επομένως οι μισογύνηδες θεωρούν μεν ότι έχουμε άπειρες προσφορές που όμως αν τις δεχτούμε αυτόματα υποβιβαζόμαστε, με τρόπο που φυσικά δεν ισχύει με τους άντρες. Δώρον άδωρον δηλαδή.

Οι θλιβεροί incels φαντασιώνονται ότι η ζωή τους θα ήταν υπέροχη αν, όπως απεικονίζου με φθόνο τις γυναικες, το inbox τους βομβαρδιζόταν από μηνύματα με προσφορές για σεξ γιατί βλέπουν το σεξ από την αντρική πλευρά ως μια πηγή επιβεβαίωσης της αρρενωπότητάς τους, επιβολής εξουσίας και εγγυημένου οργασμού. Για τις γυναίκες όμως, εξαιτίας της πατριαρχίας και όχι φυσικά της βιολογίας, το φλερτ και το σεξ είναι κάπως διαφορετική υπόθεση.

Η προσέγγιση αντρών που θέλουν κάτι ερωτικό μπορεί να είναι μια ευχάριστη και κολακευτική εμπειρία για τις γυναίκες και να οδηγήσει σε κάτι καλό, δεν το αρνούμαστε αυτό. Εξίσου συχνά όμως μπορεί να γίνει πηγή άγχους, θυμού και φόβου εξαιτίας των παραβιαστικών, προσβλητικών,αντικειμενοποιητικών, ακόμα και απειλητικών συμπεριφορών πολλών αντρών. Ακόμα και όταν αυτές απολαμβάνουν το casual sex και ένα καλό one night stand θα πρέπει να είναι προσεκτικές ώστε να παραμείνουν αν μη τι άλλο ασφαλείς και σε δεύτερη φάση να μείνουν ικανοποιημένες από την ίδια την πράξη και την συμπεριφορά του παρτενέρ τους -καμία δε θέλει να της συμπεριφέρονται με υποτίμηση απλά επειδή ήθελε σκέτο σεξ. Δυστυχώς όμως το σεξ για τις γυναίκες στην πατριαρχία πάει πακέτο με την υποτίμηση κι αυτό είναι κάτι που οι incels εσκεμμένα αγνοούν όταν μιλάνε με φθόνο για την τύχη των γυναικών -δεν το ξεχνάνε βέβαια όταν μιλάνε για τις μίσος τους για τις τσο@λες.

Η εμμονή των incels ότι οι γυναίκες (ή οι στερεοτυπικά όμορφοι άντρες) απολαμβάνουν ένα προνόμιο που οι ίδιοι δεν έχουν -την σεξουαλική αποδοχή- αντιστοιχεί περισσότερο στην κατασκευή κάποιου φανταστικού εχθρού ο οποίος απολαμβάνοντας τις χαρές της ζωής τις στερεί από τους ίδιους. Κι αυτό επειδή βλέπουν το σεξ σαν ένα σπάνιο πόρο στον οποίο πρόσβαση θα έπρεπε να έχουν οι ίδιοι και όχι σαν μέρος των ανθρωπίνων σχέσεων που απλα προκύπτει και δεν το χρωστάει κανείς σε κανέναν. Γι αυτό ακόμα και οι γυναίκες που έχουν την ευκαιρία αλλά δεν κάνουν σεξ κατηγορούνται ως εγωίστριες, σαν να κρατούν έναν αμύθητο θησαυρό κλειδωμένο σε ένα μπαούλο αντί να τον δώσουν σε φιλανθρωπία σε όσους λιμοκτονούν.