Καλωσορίσαμε στη σελίδα το πρώτο μας τρολ και επ ευκαιρία της περίστασης θα ήθελα να πω το εξής: Όταν ξεκίνησα να εμπλέκομαι με τον φεμνισμό με στενοχωρούσε που πολλοί άντρες ερμήνευαν το κίνημα ως μίσος κατά των ανδρών. Θεωρούσα ότι κάτι από αυτά που έλεγα παρερμηνευόταν, ότι ίσως εγώ δεν τα διατύπωνα καλά, και θεωρούσα χρέος μου να ξεκαθαρίσω πως όχι, οι φεμινίστριες δε μισούν όλους τους άντρες, ούτε τους θεωρούν όλους ίδιους.

Στην πορεία συνειδητοποίησα πως δεν επρόκειτο περί παρεξήγησης. Η κατηγορία για «μισανδρία» είναι μία πολύ καλά μελετημένη στρατηγική, μία μέθοδος απισιώπησης των γυναικών που τολμούν να μιλούν για σεξισμό. Οι άντρες που την επικαλούνται προσπαθουν έτσι να εκτροχιάσουν τη συζήτηση βάζοντας εμάς στη θέση άμυνας ώστε να αποδείξουμε πως δε τα λέμε αυτά από κάποιο μίσος κατά των ανδρών. Πως όταν καταφερόμαστε κατά της πατριαρχίας και κατά της τοξικής αρρενωπότητας δεν εννοούμε πως όλοι οι άντρες είναι έτσι, μιλάμε για κυρίαρχα πρότυπα και λόγους, μιλάμε για προνόμιο και συστημική καταπίεση Στην ουσία όμως οι άντρες αυτοί το ξέρουν οτι δεν μιλάμε για ΌΛΟΥΣ τους άντρες. Ξέρουν όμως πως μιλάμε γι αυτούς συγκεκριμένα, και αφού αυτοί είναι άντρες προσπαθούν να πείσουν τους τρίτους πως εννοούμε όλους τους ομόφυλούς τους.Αν άλλωστε μισούμε τους άντρες, πόσο αξιόπιστες είναι οι μαρτυρίες μας? σίγουρα κάποια απόρριψη ή καποιο παιδικό τραύμα μας έκαναν έτσι.

Πλέον δεν χάνω χρόνο να εξηγήσω ότι ο φεμινισμός δεν έχει καμία σχέση με το μίσος κατά των ανδρών, είναι τσάμπα κόπος. Κάνω όμως ξεκάθαρο ότι σιχαίνομαι όσους προσποιούνται ότι το πιστεύουν.

~HürrFem Sultan