Το κειμενάκι αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα καλοπροαίρετου σεξισμού, το είδος δηλαδή σεξισμού που ενώ φαινομενικά φαίνεται κολακευτικό για τις γυναίκες στην ουσία όχι μόνο παρουσιάζει τις έμφυλες διαφορές ως φυσικές και αναλλοίωτες αλλά -πολύ σημαντικότερο- τοποθετεί την γυναίκα σε μία κατώτερη ιεραρχικά θέση. Τα δύο φύλα μέσα από μια σειρά μεταφορών και ποιητικής γλώσσας τοποθετούνται εδώ σε δύο διαμετρικά αντίθετους πόλους, όπου ο άντρας ταυτίζεται με την λογική και η γυναίκα με το συναίσθημα, ο άντρας με το μυαλό, η γυναίκα με την καρδιά, ο άντρας με την πραγματικότητα, η γυναίκα με το φανταστικό.
Καθόλου αθώα όμως δεν είναι αυτή η διαφοροποίηση αν λάβουμε υπόψη μας ότι στο πνεύμα του Διαφωτισμού η έλλογη σκέψη είναι αυτή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα και εγγυάται υποτίθεται την ανωτερότητά του. Η γυναίκα παραδοσιακά δεν θεωρούνταν πλάσμα ικανό για ορθολογική σκέψη, η ταύτισή της με το συναίσθημα και τα βιολογικά ένστικτά της (όπως το υποτιθέμενο μητρικό) την τοποθετούσαν περισσότερο κοντά στη φύση παρά στον πολιτισμό, φορέας του οποίου ήταν ο άντρας. Για το λόγο αυτό οι γυναίκες ανά τους αιώνες δεν θεωρούνταν ικανές να κυβερνήσουν και να ηγηθούν ενώ γενικότερα εκλαμβάνονταν ως λιγότερο έξυπνες και αξιόπιστες -κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα για παράδειγμα στη σφαίρα της πολιτικής ή στο πλαίσιο των δικαστηρίων όπου οι γυναίκες θεωρούνται πολύ συναισθηματικές για να είναι αξιόπιστες και υπεύθυνες.
Ο καλοπροαίρετος σεξισμός φαίνεται να μας εξυψώνει με φτηνή ποίηση και ανέμπνευστα κλισέ, στην πραγματικότητα όμως δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παγιώνει έμφυλες ιεραρχίες από τις οποίες η γυναίκα μόνο χαμένη βγαίνει.
~Hürrfem Sultan