Eδώ έχουμε το humble bragging μιας γυναίκας που επειδή (μάλλον) δεν έχει πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης, επειδή η ζωή της ήταν εύκολη και γεμάτη προνόμια τολμά να πατρονάρει όλες τις γυναίκες που έχουν βιώσει την πατριαρχία στο πετσί τους με το εγωκεντρισμό της. ΕΓΩ δεν βίωσα καταπίεση αρα ΕΣΕΙΣ γιατί παραπονιέστε? Φυσικά το ότι δεν την έχει βιώσει δεν σημαίνει οτι δεν την έχει υποστεί, σημαίνει απλά οτι έχει μάθει να την θεωρεί ως κάτι φυσικό και αναπόφευκτο.

Εδώ βέβαια για να μας πατρονάρει πλήρως η συντάκτρια τους στατους θέτει εσκεμμένα τα λάθος ερωτήματα. Είναι οι άντρες ανάλγητα κτήνη? Είναι οι γυναίκες παθητικές και αδύναμες? Οχι φυσικά. Τα μέλη μιας κυρίαρχης τάξης δεν χρειάζεται να είναι «αναλγητα κτήνη». Δεν ήταν «ανάλγητα κτήνη» όσοι πληρώνουν τον βασικό μισθό στους εργαζομενούς τους ούτε όσοι για παράδειγμα είχαν σκλάβους, ήταν απλά άνθρωποι που γεννήθηκαν με ένα προνόμιο και ένιωθαν ότι τους ανήκει, δεν μπήκαν ποτέ στην διαδικασία να το αμφισβητήσουν. Κάποιοι μπορεί να ανέπτυσσαν και σχέσεις οικειότητας με τους εργαζομένους ή τους σκλάβους τους, Καποιοι αγαπούσαν τους τελευταίους με τον τρόπο τους,τους φρόντιζαν όπως φροντίζουμε το αγαπημένο μας κατοικίδιο. Αλλά παρέμεναν σκλάβοι -κι αν ελευθερώνονταν ήταν πάλι επειδή ο αφέντης τους το επέλεξε.

Και μια που μιλάμε για σκλάβους, ας θυμηθούμε λίγο ότι σκλάβες και παραμάνες τόσο σε κοινωνίες όπως η αρχαία Ελλάδα όσο και για παράδειγμα στην δουλοκτητική Αμερική είχαν την ευθύνη να μεγαλώνουν τα παιδιά και βρίσκονταν δίπλα τους από την πρώτες μέρες της ζωής τους αναπτύσσοντας στενούς δεσμούς. Δεν διατάραξε αυτό το status quo. Όταν μεγαλώνεις ένα παιδί ως υποτελής (ως γυναίκα που είναι υποχρέωσή της αλλά και ως μετανάστρια νταντά για παράδειγμα) το μεγαλώνεις με τις αρχές της κυρίαρχης τάξης τις οποίες στο φινάλε τις εχεις εσωτερικεύσει κι εσύ.

Ούτε βέβαια οι φεμινίστριες πιστεύουν οτι οι γυναίκες είναι τόσο παθητικές και αμέτοχες όπως υπονοεί η κυρία Βαμβούνη. Οι γυναίκες (και όλες οι υποτελείς τάξεις) έδειχναν πάντα agency και αυτενέργεια, πάντα αντιστέκονταν με τους δικούς τους τρόπους στην πατριαρχία (τρόποι που μετά η πατριαρχία χαρακτήριζε ως «γυναικεία πονηριά», «χειριστικότητα» ή passive aggressiveness) αποκτώντας κάποιες φορές αρκετή εξουσία για να κάνουν τις ζωές τους πιο υποφερτές και άνετες.

Όπου υπαρχει εξουσία υπάρχει και αντίσταση. Aυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι γυναίκες είχαν και έχουν περιορισμένες δυνατότητες εντός του υπάρχοντος συστήματος. Δυστυχώς ορισμένες επιλέγουν αντί να αντισταθούν να προσαρμοστούν και να προσπαθήσουν να βελτιστοποιήσουν τη θέση τους μέσα σε αυτό, έστω και εις βάρος άλλων γυναικών. Ακριβώς όπως η συντάκτρια αυτού του ποστ.