Έτσι προκύπτουν τα αυτοαποκαλούμενα Καλά Παιδιά™ που νομίζουν ότι είναι καλά μόνο και μόνο επειδη δεν είναι εντελώς άξεστοι και όταν δουν οτι αυτό το «κολπο» δεν πιάνει χτυπιούνται ότι οι γυναίκες δεν τους θέλουν ακριβώς επειδη είναι καλοί και ευγενικοί και άρα είναι κάρχιες που δεν τους αξίζει καμία καλοσύνη. Ζώντας στην πατριαρχία οι γυναίκες μπορεί κι αυτές να πιστέψουν οτι παιδιά σαν τον Δημήτρη είναι Καλά Παιδιά που αξίζουν μια ευκαιρία ενώ στην πραγματικότητα είναι μισογυνικά entitlend κωλόπαιδα.

Με λίγα λόγια μέσα στην πατριαρχία η συνεχής σωματική και λεκτική κακοποίηση των γυναικών θέτει τα standards σύμφωνα με τα οποία ένας άντρας μπορεί να καυχιέται ότι είναι καλός χωρίς να χρειαστεί να κάνει τίποτα άλλο πέρα από το να μας δείξει τον στοιχειώδη ανθρώπινο σεβασμό και να περιμένει μετά να τον ανταμείψουμε γι αυτό με σεξ ή σχέση.