Πολύ φοβάμαι ότι η Δεξιά μόνο κερδίζει όταν υιοθετούμε την δική της ρητορική και τα δικά της κριτήρια γιατί έτσι θέτει αυτή το πλαίσιο της δημόσιας συζήτησης και η Αριστερά απλά παίζει το παιχνίδι της. Είναι απόλυτα θεμιτό βέβαια να θέλουμε να αναδείξουμε τον γλοιώδη τρόπο με τον οποίο τα Media γλείφουν την κυβέρνηση. Είναι όμως ο σωστός τρόπος να αστυνομεύουμε το σώμα μιας γυναικας επιδιδόμενοι σε ηλικιακές διακρίσεις και καθωσπρεπισμό και κάνοντας της slut shaming? Το αισθητικά κριτήρια άλλωστε ΔΕΝ υπάρχουν και ούτε υπήρξαν ποτέ ανεξάρτητα από ταξικές, σεξιστικές, φυλετικές κτλ διακρίσεις (οι οποίες φαίνεται να εμπεριέχονται και στην αναφορά σε συγκεκριμένες περιοχές όπως στην Αγ. Βαρβάρα). Τι νόημα λοιπόν έχει να επικαλούμαστε την αισθητική στο δημόσιο διάλογο? Το μόνο που κατορθωνουμε έτσι είναι να θωρείται fair game η αστυνόμευση του σώματος των γυναικών στην πολιτική -ή τέλοσπάντων των συντρόφων αντρών πολιτικών, όπως γίνεται συνεχώς και με την Melania Trump. Αλλά μάλλον αυτά για τους ματσοσιαλιστές είναι παράπλευρες απώλειες.

Θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μιλάμε για τις προκαταλήψεις και τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά των Media και της Δεξιάς χωρίς να επικυρώνουμε συντηρητικές ρητορικές. Όχι χρησιμοποιώντας τις προς όφελός μας όταν μας συμφέρει αλλά αποδομώντας τις. Είναι για παράδειγμα θεμιτό και το να θέλουμε να καταδείξουμε και την υποκρισία της Δεξιάς όταν μιλάει περί «ιστορικής» συμφωνίας Πρεσπών την οποία ως τώρα χαρακτήριζε «κατάπτυστη». Μήπως όμως ο τρόπος που γίνεται η κριτική είναι σαν να λέει ‘»η συμφωνία είναι όντως κατάπτυστη αλλά και η Δεξιά θα ΑΝΑΓΚΑΖΟΤΑΝ να την προσυπογράψει» αντί να μιλήσουμε περισσότερο το πόσο ασήμαντο θα έπρεπε να είναι το όνομα μιας ξένης χώρας και το πόσο η εθνικιστική ιδεολογία συγκαλύπτει τις υλικές μας συνθήκες? Γιατί καμιά φορα ακούγεται λίγο σαν να λέμε «μα ΟΥΤΕ αυτοί είναι καλοί πατριώτες»!

Αν είναι να μιλάμε με τους όρους της Δεξιάς είμαστε καταδικασμένοι να χάνουμε το παιχνιδι γιατι αυτή το κάνει πολύ καλύτερα και είναι διατεθειμένη να πάει πολύ πιο μακριά από ένα σεξιστικό σχόλιο για το ντεκολτέ μιας γυναίκας. Και αν τελικά αγκαλιάζουμε συντηρητικές ιδέες, τι είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τη Δεξιά?