Και να που μετά το ζήτημα της Εισαγγελέως Δόγκα στην δίκη Τοπαλούδη ξανακάνει την εμφάνισή της η ιδέα, το ιδανικό της «αμερόληπτης», ουδέτερης και αντικειμενικης, της «Τυφλής Δικαιοσύνης». Τόσο αμερόληπτης και ουδέτερης που θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αποκομμένη από την κοινωνία, που η ίδια της η αμεροληψία κινδυνεύει από την κινητοποίηση των πολιτών, που η ίδια της η αντικειμενικότητα σπιλώνεται από την παρουσία χιλιάδων ανθρώπων που αγωνιούσαν χθες για την έκβαση έξω από το Εφετείο. Να που πάλι το συναίσθημα στη πολιτική, ή μάλλον το συναίσθημα στη Δικαιοσύνη που παρουσιάζεται σχεδόν απόπολιτικοποιημένη, εμφανίζεται ως κάτι αρνητικό, ως ένα ζιζάνιο που πρέπει να ξεριζωθεί για να αφήσουμε την αγνή δικαιοσύνη να αποφασίσει.

Προφανώς οι οπαδοι της «δίκαιης δίκης» που τσούχτηκαν χθές με την απόφαση θα ήθελαν οι αποφάσεις να λαμβάνονται κάπου αποκομμένα από την κοινωνία, σε έναν απομονωμένο πύργο όπου θα συνεδριάζουν οι άρχοντες, οι ειδικοί, ενώ εμείς θα περιμένουμε καρτερικά στο σπιτάκι μας για το αποτέλεσμα, χωρίς να το συζητάμε κιόλας από φόβο μην τους επηρεάσουμε.
Που είναι όμως ο ίδιος ζήλος για την δίκαιη δίκη και την αμεροληψία της δικαιοσύνης όταν η ίδια η μεροληψία είναι ενσωματωμένη μέσα στο σύστημα? Που είναι η ενέργεια όλων αυτών όταν η δικαιοσύνη μεροληπτεί υπέρ τον πλουσίων, των ισχυρών, των προνομιουχων και εναντίον των φτωχών, των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων που συχνά δεν έχουν ούτε λεφτά για δικηγόρους, όταν είναι τόσο «τυφλή» που δεν βλέπει την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τον εθνικισμό που είναι χτισμένα στο ίδιο το σύστημα, στην ίδια την κοινωνια που καθορίζει τον συσχετισμό δυνάμεων θυτών και θύματων, κατηγόρων και κατηγορουμένων? Άραγε έχαναν όλοι αυτοί τον ύπνο τους για το πόσο δίκαιη θα ήταν μια δική ενός κοινοβουλευτικού κόμματος με το οποίο χαριεντίζοταν ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες από όλη τη Δεξιά, που αντιπροσώπευε ιδέες τόσο διαδεδομένες που κατεβάζουν χιλιάδες κοσμου στα συλλαλητήρια? Αγχώθηκαν οι ίδιοι για το πόσο δίκαιη ήταν η δίκη της 17 Νοέμβρη όπου κατηγορούμενοι εξετάστηκαν όσο ήταν ακόμη διασωλινομένοι, σε κατάσταση νάρκωσης και με σοβαρή ενδοεγκεφαλική βλάβη?

Η επίκληση εδώ κάποιας φανταστικής αμεροληψίας και ουδετερότητας που επηρέασε η κοινή γνώμη και οι ίδιοι οι πολίτες που πήραν θέση δεν είναι παρά ένα εξελιγμένο tone policing, μία προσπάθεια να συσκοτιστεί η ιδεολογία που ήδη ενυπάρχει μέσα σε κάθε πολιτικό θεσμό και στα συστήματα εξουσίας τα οποία ωστόσο καταφέρνουν να αυτοπλασάρονται ως ουδέτερα και των οποίων η ουδτερεότητα απειλείται τάχα ΜΟΝΟ όταν εμείς πιέζουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του status quo. Ποιος ορίζει εδώ την αμεροληψία και με ποιους όρους? Ποιο είναι το σύνολο των ηθικών, αξιακών και ιδεολογικών κανόνων που καθιστούν το εκάστοτε ποινικό σύστημα δίκαιο εν γένει, και τη δίκη της Χρυσής Αυγής «μεροληπτική» ειδικότερα?

Άλλωστε αν το «σύνολο του πολιτικού κόσμου» είχε εκδώσει ήδη την απόφασή του αυτό οφείλεται στο ότι Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ πρώτα πάλεψε γι’ αυτό και πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση με αποτέλεσμα να μην τους αφήσει άλλη επιλογή παρά να ταχθούν ενάντια στην Χρυσή Αυγή προσπαθωντας να οικειοποιηθούν τους αγώνες της, ενώ ακριβώς το ίδιο «σύνολο του πολιτικού κόσμου» δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του για την πολιτική άνοδο του φασιστικού μορφώματος από το 2012 κι έπειτα.
Επηρέασε η παρουσία και η στάση του κόσμου χθες αλλά και σε κάθε στάδιο της πολύχρονης διαδικασίας την έκβαση της δίκης? ΜΑΚΑΡΙ! Στο κάτω κάτω ένας από τους λόγους που βρισκόμασταν χθες εκεί ήταν ακριβώς για να ξορκίσουμε την αγωνία μας γιατι δεν είχαμε καμία εμπιστοσύνη στο πόσο «δίκαιη» θα ήταν η απόφαση της Δικαιοσύνης. Και αν στα έδρανα της νομικής μαθαίνουν ότι θα πρέπει να την εμπιστευόμαστε αμέτοχοι έχουμε κάθε λόγο να μην την εμπιστευόμαστε.
~Hürrfem Sultan
~Valide Sultan