» Οι γιοι μου, επίσης, κουβαλούν πάντα σερβιέτες και ταμπόν στη σάκα τους, σε περίπτωση που σε κάποια από τις φίλες τους χρειαστεί» λέει μία μητέρα που προσπαθει να μεγαλώσει γιους που δε θα είναι μαλακισμένα μισογυνικά βούρλα, αλλά για κάποιο λόγο αυτό φαίνεται πολύ αστείο στους σχολιαστές. Όχι μονο αστείο αλλά και επικίνδυνο για την αρρενωπότητα των αγοριών, που είναι τόσο εύθραυστη που κινδυνεύει από κάθε επαφή με τέτοιου είδους γυναικεία (Και όχι μονο αν λάβουμε υπόψη τα trans κ non-binary άτομα) προιόντα. Η ίσως το στίγμα της περιόδου ως μιαρότητας να είναι ακόμα τόσο δυνατό που να κινδυνεύουν να «μολυνθούν» ακόμα και από καθαρές, αχρησιμοποίειτες σερβιέτες, διατηρώντας έτσι ζωνταντή την αντίληψη της γυναικείας ακαθαρσίας.
Και κάπου εδώ γίνεται εμφανές ότι ο Ελληνάρας νομίζει ότι ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης θα το κάνει καλύτερο άνθρωπο αντί να κάτσει να αμφισβητήσει και να επεξεργαστεί τα εντελώς παράλογα και άχρηστα στερεότυπα των οποίων είναι φορέας. Κι έτσι εγκλωβίζεται σε μια αρχαιολάγνα αντίληψη της πραγματικότητας φοβούμενος ότι κάθε αλλαγή είναι αποτέλεσμα της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» που απειλεί να μετατρέψει τους άντρες σε τίποτα ανθρώπους με ενσυναίσθηση που νοιάζονται για τις φίλες τους. Και όλοι ξέρουμε ότι το υπερβολικό νοιάξιμο είναι κι αυτό γυναικείο χαρακτηριστικό που ενώ θεωρείται «φυσικό» στις γυναικες, μετατρέπει τους άντρες σε «μαλάκες» και «κορόιδα».
Καλσόν, σερβιέτες και ταμπόν: σύμβολα θηλυκότητας και για την πατριαρχία ταυτόχρονα σύμβολα μαλθακότητας και αδυναμίας -όπως και στην φράση «σιγά μη σκίσεις κανά καλσόν»- για να θυμόμαστε πάντα ότι οι γυναίκες είναι εγγενώς κατώτερες, ανάμεσα στα άλλα και εξαιτίας της περίδου. Σύμβολα κατωτερότητας που απειλούν την πατριαρχική τάξη πραγμάτων ως ιός, κινδυνεύοντας να κολλήσουν θηλυκότητα τους άντρες μεσω της επαφής.