Γενική Καθαριότητα και Δεξιά Πατσαβούρα

ΚΟΥΝΕΒΑ.png

Πολιτικό σχόλιο που καταφέρνει να συμπυκνώσει μισογυνισμό, ρατσισμο και ταξική υποτίμηση σε μία μόνο πρόταση. Οι συνδηλώσεις της οικιακής εργασίας, ως ταυτισμένης με τις γυναίκες, τις μετανάστριες, τις φτωχές, χρησιμποιούνται εδώ με σκοπό να μειώσουν την πολιτική αντίπαλο, ως ένα έμμεσο «πίσω στην κουζίνα» σου που αναμένεται να βάλει τις γυναίκες στη θέση τους υποδεικνύοντάς τους οτι φυσικός τους χώρος είναι το σπιτι, ενώ ο δημόσιος χώρος αποτελεί πεδίο των αντρών.

Οι αντιφεμινίστριες γυνάικες λοιπό, οι οποίες διατυπμπανίζουν οτι αυτές αγαπούν να μένουν σπίτι φροντίζοντας τα παιδιά τους και άρα δεν έχουν πρόβλημα με τον έμφυλο καταμερισμό εργασίας, ας έχουν υπόψη τους οτι το πρόβλημα των φεμινιστριών δεν είναι η οικιακή εργασία καθαυτή αλλά το γεγονός οτι αυτή θεωρούταν ανέκαθεν ιεραρχικά κατώτερη με τρόπο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προσβολή, ακρίβως όπως βλέπουμε σε αυτό το σχόλιο.

Advertisement

Δικαίωμα Ψήφου και Κουίζ Γνώσεων

τεστ εκλογων

Nα υπενθυμίσω, για να μη μας μείνει η περιέργεια, ότι έχει υπάρξει ιστορικά τέτοιου είδους τεστ. Ήταν το «τεστ γραφής» (literacy test) ως προϋπόθεση για το δικαίωμα ψήφου και είχε στόχο να στερήσει από τα πολιτικά τους δικαιώματα τις πιο ευάλωτες ομάδες, όπως οι μαύροι. Όταν δόθηκε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, σε πολλές χώρες αρχικά μπορούσαν να ψηφίσουν μόνο αυτές που γνώριζαν ανάγνωση, και άρα οι περισσότερο εύπορες και μορφωμένες και επομένως αυτές που θα ψήφιζαν και πιο συντηρητικά.

Η απογοήτευση για τα αποτελέσματα των εκλογών δε θα πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι η βασική μόρφωση είναι κι αυτή ένα προνόμιο. Και τέλοσπάντων θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε την ιδέα οτι οι αμόρφωτοι και αγράμματοι είναι φασίστες. Σίγουρα το διάβασμα και η μόρφωση έφερε πολλ@ς από εμάς σε επαφή με νέες ιδέες πέρα από την εμμονή με την Ελλαδίτσα που διδασκόμασταν καθ όλη την διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Πολλοί όμως είναι αυτοί που απέκτησαν πτυχία και δεν προχώρησαν πέρα από αυτό, έμειναν πεισματικά προσκολημμένοι στην ιδέα τους έθνους, της πατρίδας και της εντός ύλης ιστορίας των Πανελληνίων, όχι επειδή είναι χαζοί ή παράλογοι αλλά γιατί στο φινάλε αυτοι είναι οι άξονες που προστατεύουν την προνομιάρα τους.Την προνομιάρα τους ως λευκοί, ως Έλληνες, ως άντρες, ως ετεροφυλοφιλοι που αισθάνονται να απειλούνται από τους Άλλους -τους μετανάστες, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τα γειτονικά έθνη.

Το να θες να διατηρήσεις το προνόμιό σου και να βυθίζεσαι στην ψευδαίσθηση της ανωτερότητας σου δεν έχει να κάνει τόσο με την γνώση αλλά περισσότερο με το χαρακτήρα, την κριτική σου ικανότητα και το αξιακό σου σύστημα. Και αν αυτή η ψευδαίσθηση συγκαλύπτει τα ταξικά σου συμφέροντα καταλήγοντας στο τέλος να ψηφίζεις εναντίον τους, δεν νομίζω ότι είναι θέμα βασικών γνώσεων να το καταλάβεις.

O Zακ και οι Δικαιολογίες των Νοικοκυραίων

FB_IMG_1542749851911

Τώρα που όλη η παραφιλολογία περί επικίνδυνου τοξικομανούς σε αμόκ διαλύθηκε έγινε ευκολότερο να εντοπίσουμε ακριβώς σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαφωνία μας με τους υποστηρικτές του κοσμηματοπώλη. Τα ανυπόστατα σενάρια περί ναρκωτικών, μαχαιριών κοκ δεν χρησίμευαν παρά για να συγκαλύπτουν την ιδέα που βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογίας τους: πώς ένας άνθρωπος που μπαίνει να κλέψει αξίζει τον θάνατο. Εξ ου και η απροθυμία τους να διαχωρίσουν ανάμεσα στην νομική έννοια της κλοπής και της ληστείας -με την τελευταία να εμπεριέχει το στοιχείο του εκφοβισμού και της βίας τα οποία απουσιάζουν όταν κάποιος μπαίνει σε ένα άδειο σπίτι ή μαγαζί.

Αυτό είναι το βασικό θέμα, οι λεπτομέρειες της υπόθεσης απλά συσκοτίζουν το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας θεωρεί πως κανένας νόμος και καμία διαδικασία δεν έχουν σημασία μπροστά στο υπέρτατο αγαθό της ιδιοκτησίας. Ό,τι και να τους πούμε στο μυαλό τους ο Ζακ ήταν κάποιος που παραβίασε την ατομική ιδιοκτησία κάποιου και έπαθε ό,τι του άξιζε -ο,τι θα ήθελαν κι αυτοί να του κάνουν εκτονώνοντας τη δική τους ματσίλα. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε όταν όλοι μας σχεδόν έχουμε εμποτιστεί με την αστική και ταυτόχρονα χριστιανική ηθική του «ου κλέψεις» η οποία περιβάλλεται και με έναν κώδικα τιμής και μία αίσθηση αξιοπρέπειας με τρόπο που όσοι την παραβιάζουν να θεωρούνται υπάνθρωποι. Η έννοια της ηθικής εδώ χρησιμοποιείται ακριβώς για να κρατήσει στη θέση του ένα σύστημα που παράγει φτώχια και εξαθλίωση.

Η μανία αυτή υπεράσπισης της ατομικής ιδιοκτησίας δεν οφείλεται απαραίτητα σε κάποια οικονομική κρίση ή σε κάποιον φόβο που δημιουργεί η υποτιθέμενη άνοδος της εγκληματικότητας. Πάει πολύ πιο βαθιά, στον πυρήνα του καπιταλισμού που δημιουργεί τέτοια αίσθηση entitlement στους ανθρώπους για όσα είχαν την τύχη να κατέχουν ή να αποκτήσουν, αίσθηση που υπερβαίνει την συμπόνια για όσους δεν έχουν και άρα τους βλέπουν ως μια συνεχή απειλή. Το αποτέλεσμα είναι να μπερδεύονται ορισμένοι και να νομίζουν αυτή τη στιγμή ότι η δίκη αφορά το αδίκημα της κλοπής με κατηγορούμενο τον Ζακ και όχι της δολοφονίας με κατηγορούμενο τον κοσμηματοπώλη και τον συνεργό του. Ταυτόχρονα βέβαια οι ταυτότητες του Ζακ ως ομοφυλόφιλου και οροθετικού διασταυρώνονται με αυτές του κλέφτη με τρόπο που κανείς από αυτούς να μη θέλει να πιστέψει ότι ο Ζακ φαίνεται ούτως ή άλλως να μην μπήκε καν να κλέψει και να δικαιολογεί το μίσος τους