Αυτή δεν ειναι καποια vintage διαφήμιση απο τα ’50’s, είναι χθεσινή διαφήμιση της Bic. Σε 4 γραμμές, η διαφήμιση αυτή μας παρουσιάζει πώς είναι η ιδανική γυναίκα, υπονοώντας πως:

-μια γυναίκα θα πρέπει να μοιάζει με κορίτσι, δηλαδή να δείχνει πάντα νέα και φρέσκια. Επίσης το να είσαι «κορίτσι» ειναι κάλο μονο οσον αφορά την εμφάνιση, καθώς ειναι το μοναδικό που εμεις οι γυναίκες θα πρέπει να κάνουμε σαν κορίτσια σύμφωνα με τον αφορισμό αυτο

-ένας άντρας σκέφτεται καλύτερα, σκέφτεται σωστότερα. Οι γυναίκες είτε δεν σκέφτονται καθόλου, είτε σκεφτονται με τον γυναικείο τους τρόπο, ο οποιος δεν ειναι πάντα ορθολογικός οπως προτάσσει ο Διαφωτισμός

-Ένα αφεντικό δουλεύει καλύτερα ή περισσότερο -και αρα αξίζει την επιβράβευση που το προσφερει ο ανώτερος μισθός τους καθώς οι υφισταμένοι του ειτε δεν εργάζονται εξίσου σκληρά είτε δεν ειναι εξίσου παραγωγικοί για το σύστημα.

Οσον αφορά τη λέξη «lady» -«κυρία»- θα σταθώ σε αυτή παραθέτοντας ένα απόσπασμα απο το βιβλίο Έμφυλες Βιαιότητες της αναπληρώτριας καθηγήτριας Κοινωνιολογίας του Παντείου Α. Χαλκιά:

«Ποιες κινήσεις του σώματος, του βλέμματος και ποια στοιχεία της ομιλίας συναποτελούν και εγκαλούν την «κυρία» στον κάθε τοπο, με ποιους ακριβώς τρόπους μαθαίνεται αυτο που μετά μοιάζει και ονομάζεται φυσικό, και, το σπουδαιότερο, πώς συνδέεται αυτό με συγκεκριμένες επιθυμίες του υποκειμένου, από τη μια, και με εθνικιστικές επενδύσεις και με ευρύτερες σχέσεις εξουσίας ή μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου από την άλλη; Για παράδειγμα, οτι το θηλυκό υποκείμενο που επιθυμέι να είναι «κυρία» θα πρέπει να αποφεύγει τις πρακτικές που συνδέονται με την «κατίνα», είναι μια διαπίστωση σημαντική, πολιτικά σημαντική, για τους τρόπους άρθρωσης αντίστασης που του είναι διαθέσιμοι. Εφόσον το να είναι «κυρία» σε κάποιο εθνικιστικό συγκείμενο αποτελεί και την από μέρους της έμφαση σε μια συγκεκριμένη επιτέλεση «υπερηφάνειας» και, ενδεχομένως, «στωικότητας», καθίσταται σαφές πως η επιθυμητή από το υποκείμενο «ιδιότητα της κυρίας» λειτουργεί ως μηχανισμός κοινωνικού ελέχου και περιφρούρησης της υπάρχουσας κοινωνικής δομής.»

~Hürrfem Sultan