Και όταν η κοινωνία δεν κατηγορεί τις γυναίκες για την ίδια την ανδρική βία που υφίστανται, τις κατηγορεί που δεν φεύγουν. Φυσικά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η σχολιάστρια είναι αυτά που εμφυτεύει η κοινωνία στις γυναίκες απο μικρές και αυτά για τα οποία θα την κατηγόρησει αν φύγει καθώς η γυναίκα που «διαλύει» την οικογένεια της υφίσταται κριτική ως κακή μάνα. και αποτυχημένη σύζυγος. Το victim blaming της σχολιάστριας βέβαια αγνοεί όχι μόνο τις συνθήκες οικονομικής και ψυχολογικής εξάρτησης που καλλιεργεί η πατριαρχία αλλα και το γεγονός πως το μεγαλύτερο ποσοστό νεκρών απο τη βια του συντρόφου τους γυναικών δολοφονείται ακριβώς όταν αποφασίζουν να τον εγκαταλείψουν.

Σε κάθε περίπτωση, το να θεωρίες ότι μια γυναίκα ΑΞΙΖΕΙ να κακοποιείται απλά επειδή δεν βρίσκει το σθένος να φύγει, συντηρεί μια ταυτολογική λογική σύμφωνα με την οποία κάθε θύμα αξίζει να είναι θύμα και άρα εμείς δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τον θύτη ούτε με τη ρίζα του προβλήματος, την πατριαρχία.

~Hürrfem Sultan