Κάθε φορά που γίνεται το Pride βγαίνει στην επιφάνεια αυτό το είδος ομοφοβικού ηλίθιου που προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει γιατι γίνεται το Pride in the first place. Ας το διευκρινήσουμε λοιπόν για άλλη μια φορα: το Pride, όπως αφήνει να εννοηθεί και η ίδια η λέξη. είναι μια εκδήλωση υπερηφάνειας κόντρα στο αίσθημα ντροπής που έχει επιβάλλει η ετεροκανονική κοινωνία σε όλες τις σεξουαλικότητες πέρα της ετεροφυλόφιλης. Δεν έχει τόσο ενημερωτικό χαρακτήρα, δεν είναι μια έκθεση που πουλάει προϊόντα και προσπαθεί να ενημερώσει σχετικά με τις διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες για να ψωνίσουν και οι υπόλοιποι ούτε καμία αίρεση που σου μοιράζει φυλλάδιο για να σε μπάσει στο κόλπο -αν και φυσικά οι διάφορες οργανώσεις και τα περίπτερα φροντίζουν να σε ενημερώσουν και για τα πολιτικά θέματα που σχετίζονται με τα LGBTQ θέματα. Η κυρίως παρέλαση όμως δεν γίνεται για ενημέρωση.

Το Pride γίνεται ακριβώς γιατί ως εικόνα οι ομοφυλόφιλ@, οι ομοφυλόφιλ@ που αγγίζονται, οι άντρες που ντύνονται μη αρρενωπά, οι άντρες με τακούνια, φτερά και γκλίτερ, τα trans άτομα, η ανοιχτή εκδήλωση της σεξουαλικότητας του καθενός όπως θέλει να την εκφράσει, συνεχίζουν να θεωρούνται «προκλητικά» -κι αυτό που υπονοείται πως προκαλούν είναι τόσο η αποστροφή όσο και η βία. Ένα Pride σεμνό και ήσυχο που θα πέρναγε τόσο απαρατήρητο όσο αναγκάζονται να περνάνε τα LGBTQ άτομα τον υπόλοιπο χρόνο, δε θα είχε και κανένα απολύτως νόημα. Ενα Pride που παίζει με τους κανόνες της ομοφοβικής κοινωνίας προσπαθώντας να κερδίσει την αποδοχή των ετεροφυλόφιλων μοιάζοντας με αυτούς θα ήταν self-defeating.

Το Pride είναι πρωτίστως μια εκδήλωση ΟΡΑΤΟΤΗΤΑΣ σε αντίθεση με την αφάνεια στην οποία περνάνε τα LGBTQ άτομα και τα LGBTQ δικαιώματα τόσο από την ντροπή που τους επιβάλλεται όσο και από ένστικτο επιβίωσης. Όσο λοιπόν σας μπαίνει στο μάτι, θα έχει και λόγο ύπαρξης. Η μεγαλύτερη κατάκτηση θα είναι αυτό το «πανηγύρι» να σταματήσει να σας κάνει εντύπωση και αυτό θα γίνει όταν το ομοφοβικό σας μάτι εξοικειωθεί με την εικόνα.