Σε μια κοινωνία που χιλιάδες σχολιαστές (κυρίως άντρες) έσπευσαν να ταχθούν με τον κερατωμένο σύζυγο θεωρώντας τον ηθικά αθώο, οι αντιφεμινιστές προσποιούνται ακόμα ότι δεν βλέπουν τη συσχέτιση ανάμεσα στα βίαια εγκλήματα κατά των γυναικών και την γενικευμένη μισογυνική στάση απέναντί τους όπως αυτή εκφράζεται σε καθημερινή βάση στα social media. Για τους αντιφεμινιστές τα σχόλια αυτά υπάρχουν σε μια διαφορετική σφαίρα από τον πραγματικό κόσμο όπου εντελώς συμπτωματικά όλα αυτά τα σχόλια γίνονται πράξη καθημερινά.

Η πατριαρχία είναι αυτή που δημιουργεί το εύφορο έδαφος για την έμφυλη βία όπου οι γυναίκες θεωρείται ότι την αξίζουν ως τιμωρία για την σεξουαλικότητά τους την ίδια ακριβώς στιγμή που η αντρική σεξουαλικότητα και απιστία όχι μονό κανονικοποιείται αλλά εξαίρεται ως μέρος της αντρικής «φύσης». Το «όλες οι γυναίκες είναι <insert slut shaming λέξη>» που εμφανίστηκε σε αφθονία στα σχόλια κάτω από την είδηση, δεν είναι απλά μια προσβολή που μπορούμε να αγνοήσουμε αν έχουμε αρκετή αυτοπεποίθηση για την σεξουαλική μας ζωή. Είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες κατασκευάζονται από την πατριαρχία ως κάποιες που εγγενώς αξίζουν την βία ακόμα και όταν δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο σε μορφή sex tape. Και είναι ακριβώς ο τρόπος που οι άντρες κατασκευάζονται ως θύματα της σεξουαλικότητας αυτής -με την ίδια την gazzetta να δίνει έμφαση στο «άβολο» της φάσης.

Και ενώ οι γυναίκες που κάνουν «σκηνή» επειδή τις απάτησε ο σύντροφός τους παρουσιάζονται σαν τρελές, υστερικές, παθολογικά ζηλιάρες ή απλά ηλίθιες που δεν έβλεπαν τι έπαιζε μπροστά στα μάτια τους και διάλεξαν τον λάθος άντρα, οι άντρες θεωρούνται απλά «αθώοι» και έχουν κάθε δικαίωμα να κακοποιήσουν ή και να σκοτώσουν την άπιστη γυναίκα. Και ακριβώς γι’ αυτό το κάνουν και τόσο συχνά, γιατί η κοινωνία τους επικροτεί, τους χτυπάει φιλικά την πλάτη και τους μεγαλώνει με την ιδέα οτι οι ζωές και η σεξουαλικότητα των γυναικών τους ανήκουν.

Ανάμεσα στους χιλιάδες που κάνουν σχόλια τύπου «αθώος» κάτω από είδηση για έμφυλη βία και γυναικοκτονία, βρίσκεται και ο επόμενος γυναικοκτόνος.

Mπροστά στην δολοφονική μανία της πατριαρχίας οι σκληροπυρηνικοί μισογύνηδες δεν εθελοτυφλούν απλά αλλά κατασκευάζουν ενεργά το μισογυνικό discourse της υποτιθέμενης «μητριαρχίας» όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται. Η θεωρία της μητριαρχίας δεν υπονοεί απλά ότι την πραγματική εξουσία την έχουν οι γυναίκες -κόντρα σε κάθε δεδομένο σύμφωνα με το οποίο η πολιτική και οικονομική εξουσία ήταν και ειναι συγκεντρωμένη παγκοσμίως στα χέρια αντρών- αλλά υποθέτει κιόλας ότι αυτές είναι και ηλίθιες γιατί επινόησαν ένα σύστημα που στρέφεται εναντίον τους. Η υποτιθέμενη μητριαρχία υπονοεί ότι ξύπνησαν μία μέρα οι γυναίκες και ενώ είχαν ισότητα αποφάσισαν κόντρα στα συμφέροντά τους να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα σύμφωνα με το οποίο θα θεωρούνται υποδεέστερες, θα έχουν λιγότερα δικαιώματα και θα κακοποιούνται ή και δολοφονούνται μαζικά απλά επειδή αυτό το σύστημα τις «καυλώνει» -ίσως και για να τη σπάσουν σε εκείνη την γειτόνισσα που υπονόησε ότι πήραν βάρος.

Η θεωρία της μητριαρχίας και κάθε κοσμοθεωρία που υπονοεί οτι οι γυναίκες έχουν την εξουσία δεν είναι παρά μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας που δεν βγάζει κανένα νόημα γιατί υποθέτει οτι ο αδύναμος είναι αυτός που συντηρεί ένα σύστημα που στην ουσία είναι εις βάρος του. Είναι παρόμοια με τη αντισημιτικές θεωρίες που ήθελαν τους Εβραίους να ελέγχουν τον κόσμο, γιατί τίποτα δεν βγάζει περισσότερο νόημα από το να ελέγχεις έναν κόσμο που σε διώκει και δολοφονεί μαζικά.

Στην περίπτωση των γυναικών, η αναπαραγωγή της πατριαρχίας μέσω της ανατροφής των παιδιών, χρησιμοποιείται εναντίον τους -λες και όταν οι μαύρες σκλάβες είχαν την ευθύνη για την ανατροφή των λευκών παιδιών διάλεγαν αυτές τους κανόνες του παιχνιδιού και τις αξίες που θα τους μεταδώσουν. Οι γυναίκες,στις οποίες η πατριαρχία έχει ανέκαθεν αναθέσει την ανατροφή των παιδιών ως φυσικές baby sitters και τίποτα παραπάνω, αναγκάζονται να τα μεγαλώσουν με πατριαρχικές αξίες για τον απλό λόγο πως και οι ίδιες τις έχουν εσωτερικεύσει μέσω της δικής τους ανατροφής αλλά επιπλέον και λόγω του γεγονότος ότι η αξία τους κρίνεται σχεδόν αποκλειστικά από το πόσο ο γιος τους θα γίνει «σωστός» άντρας και η κόρη τους μια σεμνή γυναίκα κατάλληλη για σύζυγος και -με τη σειρά της- μητέρα. Η κοινωνική πίεση και ένα αυστηρότατο σύστημα κοινωνικών ποινών και επιβραβεύσεων εμποδίζει τις μητέρες να αποκλίνουν από τους κανονες αρρενωπότητας και θηλυκότητας που θα μεταδώσουν στα παιδιά τους. Στο προσωπικό τους συμφέρον προστίθεται και ο φόβος πώς αν τα παιδιά τους αποκλίνουν θα στιγματιστούν και θα υποφέρουν. Το σύστημα επομένως έχει έτσι την ικανότητα να αναπαράγει τον εαυτό του όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια των αντρών.

Οι γυναίκες δεν ξύπνησαν μία μέρα και αποφάσισαν οτι γουστάρουν τους άντρες που τις υπερασπιζονται από άλλους άντρες για τον απλούστατο λογο πως αν δε υπήρχε η πατριαρχια δε θα χρειάζονταν την υπεράσπιση κανενός. Οι γυναίκες λοιπό αν και όταν ψάχνουν άντρες που τις «προστατεύουν» είναι ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή ζούνε στην πατριαρχία.

Άλλη μία μέρα που η πατριαρχική κοινωνία κατηγορεί μία γυναίκα για τη δολοφονία ενός άντρα από έναν άντρα, αντί να σταματήσει λίγο και να αναλογιστεί τι είναι αυτό που κάνει τους άντρες να σκοτώνουν με τέτοια συχνότητα αλλά και τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο πρόθυμους να βγουν έξω να «λογαριαστούν» και να σκοτωθούν απλά για να μην χαρακτηριστούν «φλώροι» ή»π@@@@@@@ς»

Και ενώ η πατριαρχία παρουσιάζει τις γυναίκες ως αιτία θανάσιμου ανταγωνισμού μεταξύ αντρών που χωρίς αυτές θα ζούσαν αδελφωμένοι βλέποντας μπαλα και πίνοντας μπυρα, συνεχίζει να μας λέει οτι είναι οι γυναίκες που είναι ανταγωνιστικές και ζηλεύουν η μία την άλλη. Γιατί οι γυναίκες είναι απλά κατίνες που ζουν και αναπνέουν για την προσοχή ενός άντρα, ενώ οι άντρες είναι απλά επιθετικοί λόγω της φύσης τους ως κυνηγοί και επειδή είναι γενετικά προγραμματισμένοι να <insert ερμηνεία του κώλου εμπνευσμένη από την εξελικτική ψυχολογία που παραβλέπει εντελώς τον πατριαρχικό τρόπο κοινωνικοποίησης>