Το βασικό μου πρόβλημα με αυτή την ανάρτηση είναι οτι οι δύο πρώτες γραμμές αποτελουν μια μαλλον παραπλανητική εισαγωγή -προετοιμάζεσαι για σκληρη φεμινιστική ανάλυση και σου προκύπτει ένα συνοθύλευμα από σεξιστικά κλισέ περί «γυναικείας φύσης», «έρμαιο των ορμονών» και για γυναικεία ψυχή που είναι μια «άβυσσος».

Κατά τ’αλλά το ποστ αποτελεί τυπικό δείγμα Δυναμικής Αντιφεμινίστριας™*, δηλαδή το είδος αυτό της γυναίκας που απορρίπτει τον φεμινισμό γιατί η ίδια είναι πολύ δυναμική για να ενδιαφερθεί για τα κλισέ αλλά ταυτόχρονα θέλει να διατηρήσει και τον γυναικείο ρόλο της -γιατί φυσικά και ενδιαφέρεται για τα κλισέ. Η Δυναμική Αντιφεμινίστρια™ είναι αρκετά κοντά στο να πιάσει το νόημα αλλά κάπου στην μέση κάνει στροφή 180 μοιρών και μας την βγαίνει αντιφεμινιστικά. Ηρωίδα της είναι η γιαγιά της που έκανε αγογγυστα όσα έκανε ο παππούς της αλλά είχε τα ιδια δικαιώματα με τα βόδια που όργωναν το χωράφι -πιθανότατα όμως ούτε αυτή ενδιαφερόταν για τον φεμινισμό, όπως και η εγγονή της. Η Δυναμική Αντιφεμινίστρια δηλαδή θεωρεί ένδειξη δύναμης να μην λυγάει υπό το βάρος της πατριαρχίας -μάλλον η πατριαρχία σαν τον Θεό δεν δίνει ποτέ στις γυναικες περισσότερα από όσα μπορούν να αντέξουν και άλλα τέτοια inspirational. H Δυναμική Αντιφεμινίστρια δεν καταφέρνει να κάνει την σύνδεση ανάμεσα στο γεγονός οτι η γιαγιά της δούλευε χωρίς μισθό για χάρη του πατέρα της ή του άντρα της αυξάνοντας την δική τους περιουσία και τον λόγο που οι γυναικες αρνούνται σήμερα συμβολικά να κάνουν κάθε οικειακή εργασία γιατί αυτή μέχρι σήμερα αποτελεί άμισθη υποχρέωση της γυναικας.