Τα σχόλια ήταν όλα εμετικά (όπως προμηνύουν και τα γέλια ως επικρατούσα αντίδραση), ξεχώρισα όμως όσα αναδεικνύουν ένα μοτίβο, αυτό σύμφωνα με το οποίο μια γυναικα αξίζει την βία γιατί είναι «αφωνη», «χαζοβιόλα», «σούργελο», «τηλεσκουπίδι» και με κιτς νύχια. Με λίγα λόγια οι γυναικες που δεν επιτελούν το αποδεκτό, «καθωσπρέπει», «κλασάτο» πρότυπο θηλυκότητας, που είναι και το μόνο που θα άξιζε κάποιο είδος σεβασμού. Μια γυναίκα δηλαδή αξίζει βία επειδή η φωνή ή τα νύχια της δεν είναι του γούστου μας ή επειδή συμμετέχει στα ριάλιτι. Κι εδώ βλέπουμε να επανέρχεται η ιδέα, που βρίσκει υποστήριξη και στους κόλπους του φεμινισμού ότι οι άνθρωποι (και κυρίως οι γυναικες) των reality είναι κατώτεροι, και που συχά αναφέρονται ακόμα και από «φεμινίστριερς» ως «σούργελα», «νούμερα», «σκουπίδια» ή άνθρωποι «κατωτέρου πνευματικού επιπέδου». Είναι φυσικό ότι η συστηματική υποτίμηση ανθρώπων που απλά δεν μας ταιριάζουν αισθητικά ή έστω διανοητικά οδηγεί στην απανθρωποποιησή τους με τρόπο που η βία εναντίον τους να δικαιολογείται. Για άλλη μια φορά θα πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή μας πως τα ζητήματα αισθητικής δεν είναι αθώα αλλά πάνε πακέτο με πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Το πρότυπο της «τραγουδιάρας» ή της «σκυλούς» απαξιώνεται σταθερά εδώ και χρόνια, ταυτιζόμενο άλλωστε και με την γυναικεία σεξουαλικότητα αλλά εμπεριέχοντας και ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο παρόλο που φυσικά πολλοί κουτουριάρηδες της Αριστεράς αρνούνται να το ανανγωρίσουν και συμμετέχουν στην υποτίμησή του.