Η διαφορά ανάμεσα σε μία φεμινίστρια και σε μία μη φεμινίστρια δεν είναι ότι η πρώτη αντιλαμβάνεται την έκταση της σεξουαλικής βίας που υφίσταναι οι γυναικες ενώ η δεύτερη όχι. Δεν είναι απαραίτητα ότι οι φεμινίστριες συνειδητοποιούν τις πιθανότητες μια γυνακα να την υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ούτε ότι την έχουν βιώσει οι ίδιες ενώ οι μη φεμινίστριες όχι. Η διαφορά ανάμεσα σε μια φεμινίστρια και σε μια αντιφεμινίστρια είναι οτι η φεμινίστρια πιστεύει οτι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ότι η έμφυλη βία δεν είναι «αναπόφευκτη», ότι άντρες που την ασκούν δεν είναι «άρρωστοι», αλλά αντιθέτως πως ειναι η πατριαρχική κοινωνία που είναι άρρωστη. Και ότι μέρος του προβλήματος είναι ακριβώς να την βλέπουμε ως την φυσιολογική τάξη των πραγμάτων. Η διαφορά ανάμεσα σε μια φεμινίστρια και σε μια μη φεμινίστρια όπως και η διαφορά ανάμεσα σε οποι@ αγωνίζεται ενάντια στο status quo και σε όσους απλά το αποδέχονται είναι οτι εμείς πιστευουμε σε μία καλύτερη κοινωνία και συνειδητοποιούμε οτι οι αδικίες σε κάθε εποχή φάνταζαν στους περισσότερους ανθρώπους ως φυσικές και αναπόδραστες αλλά η ιστορία τους διέψευσε γιατί η κοινωνία ΠΑΝΤΑ μπορεί να αλλάξει και να γίνει καλύτερη -όπως μπορεί να γίνει και χειρότερη.

Η διαφορά ανάμεσα σε μια φεμινίστρια και σε μία μη φεμινίστρια είναι η πρώτη συνειδητοποιεί πως μέρος της καταπίεσης μας είναι οτι η πατριαρχία κάνει τις αδερφές μας να αποδέχονται την καταπίεση αυτή, την καθημερινή βία και τον εξευτελισμό, από τη μία γιατί έχει μάθει από την πατριαρχική προπαγάνδα πως «έτσι είναι τα πράγματα» από την άλλη ως μηχανισμό άμυνας απέναντί στα διαρκή τραύματα που μας προκαλεί, γιατί για κάποιες είναι πιο εύκολο να προσαρμοστούν στην θλιβερή αυτή πραγματικότητα από το να απογοητεύονται συνεχώς προσπαθώντας να την αλλάξουν και να αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως «τρελές» και «υστερικές.

Να, οι αδερφές μας που σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην πατριαρχία συχνά γίνονται μέρος του προβλήματος αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιούμε πως είναι κι αυτές πρωτίστως θύματα και θα παλέψουμε και γι αυτές.