Όταν οι απολογητές της πατριαρχίας και της κουλτούρας του βιασμού ισχυρίζονται ότι αγαπούν τις δυναμικές γυναίκες, εννοούν αρκετά δυνατές ώστε να ανέχονται την σεξουαλική παρενόχληση και την διαρκή πατριαρχική καταπίεση χωρίς να βγάζουν κιχ. Το εξυπνότερο τρικ του πατριαρχικού marketing είναι που πλάσαρε την γυναικεία δύναμη ως συνώνυμη με την σιωπή μας και ικανότητά μας να ανεχόμαστε και να αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο τις δυσκολίες που μας θέτει η ίδια η πατριαρχία.

Η αναφορά στις βικτωριανές δεσποινίδες είναι άλλωστε πολύ ειρωνική γιατί είναι γνωστό πως οι γυναίκες στην βικτωριανή εποχή κατηγορούνταν ως «τρελές», «υστερικές» και με «αδύναμα νεύρα» για κάθε τρόπο που αντιδρούσαν στην σεξουαλική -και όχι μονο- καταπίεση τους. Είναι πολλοί βέβαια -ανάμεσά τους και κουήρ άντρες- που προσπαθούν εδώ και καιρό να μας πείσουν ότι να αυνανίζεται ένας άντρας μπροστά μας χωρίς καμία συναίνεση είναι κάποιου είδους σεξουαλική απελευθέρωση και είμαστε ΕΜΕΙΣ οι πουριτανές που τους καταπιέζουμε απαγορεύοντάς τους το. Δεν μας εξηγούν βέβαια γιατί η απρόθυμη παρουσία μας τους είναι τόσο απαραίτητη που την εξαναγκάζουν. Δεν μας εξηγούν γιατί, αν είναι τόσο αθώο και απελευθερωτικό, το επιδιώκουν όχι με τις ανώτερές τους αλλά πάντα με υφισταμένες τους, με γυναίκες έκπληκτες από το σοκ ή παγωμένες από τον φόβο, με γυναικες πάνω στις οποίες έχουν κάποιου είδους εξουσία. Γιατί δε θέλουν να δεχτούν ακριβώς αυτό: ότι η σεξουαλική παρενόχληση έχει να κάνει με την δυναμική εξουσίας θύτη και θύματος.

Οι υπερασπιστές της πατριαρχίας προσπαθούν να μετατοπίσουν την ευθύνη της σεξουαλικής παρενόχλησης στο θύμα κατηγορώντας το για αδυναμία και μόνο που ένιωσε παραβιασμένο. Αυτό που δε θα παραδεχτούν είναι πως το αποτύπωμα που έχει η σεξουαλική παρενόχληση πάνω μας δεν είναι θέμα δικής μας αγνότητας ούτε είναι η απλή θέα ενός πουλιού που μας στιγματίζει -απόδειξη ότι οι ίδιες γυναικες δε θα έχαναν τον ύπνο τους αν έβλεπαν ένα πέος σε μια παραλία γυμνιστών στην οποία είχαν επιλέξει να παρευρεθούν. Αυτό που στιγματίζει είναι η αίσθηση απειλής που μπορεί να νιώθει μια γυναίκα απέναντι σε έναν άντρα που αποδεικνύει ότι δεν σέβεται τα όρια και την συναίνεσή της και η αίσθηση ταπείνωσης που εξαναγκάζεται να υποστεί κάτι που δεν επέλεξε από φόβο για την σωματική της ακεραιότητα ή της πράξεις αντεκδίκησης που μπορούν να ακολουθήσουν αν αυτή αντιδράσει.

Η προσπάθεια να χαρακτηριστούν οι γυναίκες υπερβολικές επειδή απλά αντιδρούν στην σεξουαλική παρενόχληση είναι το πιο ξεδιάντροπο gaslighting και μάλιστα από ανθρώπους που η απλή ύπαρξη όρων όπως «τοξική αρρενωπότητα» ή τα @ ως συμπεριληπτικές καταλήξεις έχουν αφήσει μια μόνιμη σκιά στο βλέμμα τους.