Τους Δεξιούς και λοιπούς συντηρητικούς θα τους αναγνωρίσετε από το γεγονός ότι καταπιέζονται από τις ελευθερίες των άλλων, ακόμα και όταν δεν καταπατούν τις δικές τους στο ελάχιστο. Καταπιέζονται από τις αξύριστες μασχάλες των γυναικών, καταπιέζονται από την δυνατότητα ομόφυλων να παντρεύονται μεταξύ τους, καταπιέζονται από το γεγονός ότι δεν νηστεύουν όλοι την Μεγάλη Βδομάδα, καταπιέζονται από τους μετανάστες που φοράνε τις παραδοσιακές φορεσιές τους και μιλάνε την γλώσσα τους.

Και για να δικαιολογήσουν αυτό το αίσθημα δυσφορίας που τους πιάνει από το τι κανουν τρίτοι με το σώμα τους και τη ζωή τους το βαφτίζουν ως «πάνε να μας επιβάλλουν τα δικά τους πρότυπα» γιατί αρνούνται να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην υποχρέωση και το δικαίωμα να κάνεις κάτι, γιατί ουσιαστικά θέλουν ο δικός τους τρόπος και το δικό τους πρότυπο να είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ, το μόνο αποδεκτό. Σκούζουν λοιπόν από την απώλεια του προνομίου τους να ορίζουν αυτοί κατ’αποκλειστικότητα τα πρότυπα και τα στάνταρ της κοινωνίας. Και θεωρούν ότι αν «νιώθουν άβολα» ή «τους χαλάει την αισθητική» είναι δικαιολογημένοι λες και υπάρχει κάποιο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα σεβασμού στην δική τους αισθητική.

Για τις αντιφεμινίστριες, συντηρητικές γυναίκες υφέρπει κάπου και ο φθόνος πως αφού αυτές έκαναν τον κόπο να προσαρμοστούν στα πατριαρχικά πρότυπα, ποιες είναι οι άλλες που θα τα αμφισβητήσουν -αν υπέφεραν αυτές πρεπει να υποφέρουμε ΟΛΕΣ! Αν αυτές επιβραβεύονται που συμμορφώνονται στα πρότυπα ομορφιάς, τότε όσες δεν το κάνουν θα πρέπει χρεωθούν-πώς αλλιώς θα διατηρηθεί η ιεραρχία των γυναικών εντός της πατριαρχίας και πώς αλλιώς θα κερδίσουν το πατριαρχκό μπισκοτάκι τους εις βάρος άλλων γυναικών?

Για ός@ς δεν έχουν ακόμα καταλάβει την όχι και τόσο λεπτή διαφορά, το πρότυπο της αξύριστης θα επιβαλλόταν όντως αν οι ξυρισμένες γυναίκες χλευάζονταν με τον ίδιο τρόπο που χλευάζονται ως τώρα οι αξύριστες -ή ενίοτε και οι ξυρισμένοι άντρες. Αν ένα αφεντικό απειλούσε να απολύσει μια ξυρισμένη γυναίκα γιατί έκρινε την εμφάνισή της ως «αντιεπαγγελματική» και επιβλαβή για τις δουλειές. Από τη στιγμή που οι ξυρισμένες γυναίκες μπορούν να εξακολουθούν να ξυρίζονται χωρίς κανένα κοινωνικό κόστος δεν τίθεται θέμα επιβολής προτύπου αλλά απλά επέκτασης των διαθέσιμων επιλογών.

Το πιο αστείο στην ψεύτικη αγανάκτηση της Κας Λατινοπούλου είναι ότι συνεχίζει στο βίντεο της να μιλάει για γυναικεία «φύση» (αναφερόμενη ακόμα και στα oversized ρούχα!), δεν μας εξηγεί όμως γιατί εκ φύσεων συνεχίζουν να φυτρώνουν τρίχες στο γυναικείο σώμα. Αυτή βέβαια είναι μια από τις βασικές αντιφάσεις της πατριαρχίας και ένα από τους κυριότερους τομείς που εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η επίκληση στην περιβόητη «Φύση» δεν είναι παρά μια κοινωνική κατασκευή και ουσιαστικά η «φύση» κατασκευάζεται και ανακατασκευάζεται συνεχώς μέσα από τις ανθρώπινες επεμβάσεις και τις κοινωνικές νόρμες. «Φύση» ονομάζεται απλά το πολιτισμικά καθιερωμένο, αυτό που έχει κανονικοποιηθει τόσο αποτελεσματικά και αναπόδραστα που δεν μπορούμε να σκεφτούμε τον κόσμο χωρίς αυτό. Εχει κυριολεκτικά «φυσικοποιηθεί».

Το βιντεάκι αυτό προξένησε τον αναμενόμενο σάλο για τον απλό λόγο ότι όσο η κοινωνία εξελίσσεται και ο φεμινισμός κερδίζει έδαφος οι συντηρητικοί προσπαθούν να κερδίζουν πόντους παριστάνοντας τους τολμηρούς οπαδούς της ελευθερίας του λόγου επαναλαμβάνοντας απλά κάτι τόσο παλιό και τετριμμένο που μοιάζει σχεδόν καινούριο και «επαναστατικό» ακριβώς επειδή δεν αποτελεί πια την μοναδική και αδιαμφησβήτητη αλήθεια.
Το βιντεάκι είναι και απάντηση σε ολους αυτούς που μας ρωτάνε γιατί ασχολιόμαστε με τρίχες και άλλα τέτοια ασήμαντα. Ας αναρωτηθούν πρώτα γιατί η κοινωνία τρομοκρατείται από τις γυναικείες τρίχες και το φυσικό γυναικείο σώμα, γιατί προσπαθεί τόσο επίμονα να το ελέγξει σε όλες του τις εκφάνσεις, και ίσως καταλάβουν ότι και οι τρίχες τελικά είναι πολιτικές.