H πιο επικίνδυνη στιγμή σε μια κακοποιητική σχέση είναι ακριβώς όταν πας να (ξε)φύγεις. Όταν δηλαδή ο κακοποιητής συνειδητοποιεί οτι έχει χάσει την εξουσία πάνω σου, ότι τα παρακάλια, τα κλάματα, οι απειλές, η χειριστικότητα και όλες οι τακτικές που έχει δοκιμάσει δεν έχουν πια την ίδια επίδραση και δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους. Είναι τότε που τους γυρνάει το μάτι και δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο αποφασίζοντας να δράσουν τιμωρητικά γιατι η αίσθηση της ιδιοκτησίας πάνω σου που τους έχει καλλιεργήσει η πατριαρχία τους κάνει να πιστεύουν οτι τους παίρνεις κάτι που τους ανήκει, κάτι δικό τους.

Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι απλά απομακρύνεις την εαυτή σου, η εαυτή σου όμως ανήκει σε αυτούς και άρα στην ουσία τους αποσπάς την ιδιοκτησία τους. Και γι αυτό στο μυαλό τους δικαιολογείται ό,τι σου κάνουν. Το διαζύγιο ως «απειλή» σημαίνει οτι το διαζύγιο και ο χωρισμός δεν είναι αυτοφροντίδα και αυτοπροστασία προς εσένα, είναι ευθεία επίθεση προς αυτούς. Είναι επίθεση στο εγώ τους και τη σφαίρα της ιδιοκτησίας τους. Όταν ένας κακοποιητικός άνδρας σε κατηγορεί που φεύγεις και τον εγκαταλείπεις είναι επειδη σε βλέπει ως επέκταση του εαυτού του και όχι ως αυτόνομο άνθρωπο. Αυτό ειναι πολύ διαφορετικό από το να σε πονάει ο χωρισμός, ο πόνος είναι διαφορετικός από την οργή και την εκδικητική μανία που κατακλύζει έναν κακοποιητικό άντρα που θεωρεί ότι απλά δεν είχες δικαίωμα να φύγεις και άρα είναι κάτι όχι που κάνεις ΓΙΑ σένα αλλά ΣΕ αυτόν. Η διαφορά βρίσκεται στο entitlement, στον τίτλο ιδιοκτησίας που θεωρούσε ότι είχε πάνω στο σώμα σου και την αγάπη σου.

Δυστυχώς, είναι πολλ@ αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά ακριβώς επειδή η πατριαρχία κατασκευάζει τον αντρικό έρωτα στενά συνυφασμένο με την κτητικότητα και την γυναίκα ως κάποια που απλά συμπληρώνει τη ζωή των αντρών. Το βάρος έτσι δίνεται στα δικά τους αισθήματα με αποτέλεσμα τίτλους ειδήσεων σαν αυτούς που στην ουσία ξεπλένουν τον γυναικοκτόνο παρουσιάζοντας την πράξη του ως φυσική αντίδραση στην «απειλή». Υπήρξαν βέβαια και χειρότεροι τίτλοι όπως «την σκότωσε γιατί την αγαπούσε», αλλά βρήκα το συγκεκριμένο πιο ύπουλο και άξιο σχολιασμού.