Για κάθε αστειάκι για τις γυναίκες στην κουζίνα λοιπόν, υπάρχει και ένα αστειάκι για τον γάμο ως σκλαβιά για τον άνδρα, ως κάτι που βάζει τέλος στην ελευθερία, την ευτυχία και την διασκέδασή του. Οι άνδρες θυσιάζονται απρόθυμα όταν μας παντρεύονται μόνο που δεν μας εξηγεί κανείς ποιο είναι το βραβείο για εμάς πέρα από την υπέρτατη τιμή να λεγόμαστε κυρίες αντί για δεσποινίδες και τους συγγενείς που θα σταματήσουν να μας πρήζουν για το πότε θα ντυθούμε νυφούλες.
Η παρουσίαση αυτή του έγγαμου βίου ως κάτι που αποτελεί θρίαμβο για τις γυναίκες και ήττα για τους άντρες είναι όχι μόνο υποτιμητικό για τις γυναίκες που παρουσιάζονται ως βάρος και όχι ως ισότιμοι σύντροφοι αλλά υποκρύπτει και την πολύ συχνή εκμετάλλευση της γυναικείας απλήρωτης εργασίας στα πλαίσια του γάμου που μόνο θύμα δεν κάνει τον σύζυγο. H επικράτηση της πεποίθησης πως γενικά ο γάμος είναι σκλαβιά για τους άντρες και όχι για τις γυναίκες έχει να κανει με την αντίληψη πως ο άντρας είναι φύσει πολυγαμικός αλλά και με το γεγονός πως η ανδρική οπτική για τα πράγματα συχνά καταλήγει να γίνεται αυτή που εντυπώνεται στις κοινωνικές αναπαραστάσεις.

Φυσικά υπάρχουν και ισότιμες μορφές γάμου αλλά σίγουρα οχι με το είδος του άντρα που θεωρεί πως κάνει καποια χάρη στην γυναίκα που θα παντρευτεί.

~Hürrfem Sultan