Eδώ είναι μία λίστα με τα υποτιθέμενα αντρικά παράπονα που στην πραγματικότητα είναι μια λίστα που προσφέρει τη δικαιολογία που χρειάζεται ένας άντρας για κάθε είδους μαλακισμένη συμπεριφορά προς τις γυναίκες ή τέλος πάντων για να είναι υπεράνω κριτικής:δεν φταίει η συμπεριφορά του άντρα, φταίει η γυναίκα που δεν το βρίσκει ωραίο γιατί ολοι ξέρουμε πως οι γυναίκες δεν έχουν πραγματικά αρχές, διεκδικήσεις και σταθερά κριτήρια, ή τουλάχιστον όχι όταν εμφανιστεί ο σουπερ γκόμενος που θα τις τουμπάρει και τις κάνει να δεχθούν τα πάντα. Οι άντρες έτσι μπορούν να διατηρούν την κοσμοθεωρία τους οτι εμεις είμαστε ρηχές χαζογκόμενες και κάθε φορά που τους ασκούμε κριτική να βυθίζονται σε μία θάλασσα αυτολύπησης και μίσους επειδή φταίει που δεν τους βρίσκουμε ωραίους.

Να σημειωθεί οτι τα πρώτα αντικείμενα της λίστας διαιωνίζουν την αντίληψη ότι η σεξουαλική παρενόχληση και η αντικειμενοποίηση είναι ΟΚ αρκεί να γίνεται από ωραίους άντρες, και ότι αν παραπονόμαστε γι αυτά ειναι επειδή όντως μας ενοχλούν, είναι απλα επειδή δεν θαμπωθήκαμε τόσο από την ομορφια κάποιου που να μη μας ενοχλεί που μας βλέπει σαν ένα ζευγάρι βυζιά ή που δεν ξεκολλάει από πάνω μας παρά τα αρντηικά vibes. Ο παράγοντας της συναίνεσης έτσι για άλλη μια φορά θάβεται κάτω απο τα στερεότυπα και την πεποίθηση πολλών αντρών πως εμείς κατά βάθος γουστάρουμε πατριαρχία αρκεί να έρχεται από τους «σωστούς» άντρες.

~Hürrfem Sultan

Αυτό το σχόλιο δείχνει πώς η μόνη καταπίεση από το άλλο φύλο που μπορούν να διανοηθούν οι άντρες, είναι αυτή σε προσωπικό επίπεδο, κυρίως από τη σχέση τους -άντε και από τη μάνα τους ή την προισταμένη τους. «Καταπιέζεσαι από το άλλο φύλο? Είναι απλό, άλλαξε γκόμενο» φαίνεται να προτείνουν όσοι αδυνατούν να καταλάβουν τη συστημική φύση του φαινομένου. Αυτός είναι και ο λόγος που και τόσοι πολλοί άντρες οι οποίοι τάσσονται κατά του φεμινισμού θεωρούν πως οι φεμινίστριες είναι απλά γυναίκες που ατύχησαν και έμπλεξαν με λάθος άντρες. Αχ, αν είχαν διαλέξει τίποτα Καλά Παιδιά™ σαν τους ίδιους δε θα είχαν μισήσει τόσο πολύ τους άντρες και δε θα είχαν γίνει φεμινίστριες. Να πρόσεχαν.

«Ταυτίζετε τις έννοιες του αντι-φεμινιστή και του μισογύνη», αναρωτιέται αθώα ο Γιάννης, που σε παλιότερο σχόλιό του* είχε δηλώσει για τις φεμινίστριες πως «κάτι μαλακισμένες σαν εσάς θα ήταν πολύ ωραίο θέαμα να καίγονται στη πλατεία Συντάγματος» (sic).

Ο Γιάννης είναι ένα καλό παραδειγμα άντρα που αποδεικνύει πως το να είσαι αντιφεμινιστής και μισογύνης ΕΙΝΑΙ το ίδιο πράγμα. Μπορείς βέβαια να μην είσαι φεμινιστής γιατί δε σε έχει απασχολήσει ποτέ το θέμα, γιατί δεν το έχεις ψάξει -όπως πιθανότατα ήταν πολλ@ φεμινίστριες και σύμμαχοι παλιότερα. Αλλά αν σε ενοχλει τοσο ο φεμινισμος που να τασσεσαι ρητά εναντίον του, αν σε ενοχλούν τοσο πολύ οι φεμινίστριες που να ξοδεύεις χρόνο για να τις παρενοχλήσεις διαδικτυακά, αν στην σπάνε τόσο που να εύχεσαι να καούν ζωντανες, μάντεψε τι: ΝΑΙ,ΕΙΣΑΙ ΜΙΣΟΓΥΝΗΣ. Αν «αγαπας» μονο τις γυναίκες που νίωθεις οτι εκπληρώνουν τον ρόλο που εσύ έχεις φανταστεί γι αυτες, τοτε δεν αγαπάς τις γυναίκες, αγαπάς τον εαυτό σου και την θλιβερή μισογυνική σου πραγματικότητα. Αν ο φεμινισμός χτυπάει κάποιο νεύρο που σε προδιαθέτει αρνητικά, τότε είναι μάλλον γιατί αρνείσαι να εγκαταλείψεις τις σεξιστικές συμπεριφορές σου. Κι αν θεωρείς ότι οι γυναίκες έχουν ήδη κατακτήσει την ισότητα, μάλλον δεν δίνεις και πολλή σημασία στα προβλήματά τους, στην καθημερινή τους πάλη με τον σεξισμό. Και παρα την κλάψα για την εξίσωση του αντιφεμινιστή με τον μισογύνη, παρά την κλάψα για ανιστροφο ρατσισμο, ας προσέξουμε ότι ειναι ο Γιάννης που θεωρεί ότι το κάψιμο των σουτιέν θα έπρεπε να τιμωρείται με το κάψιμο των γυναικών.

Συγγνώμη που θα σας ξεβολέψω από την (ουδέτερη) θέση σας αλλά δεν υπάρχει μεσαίο οδός ανάμεσα στον φεμινισμό και τον μισογυνισμό, όπως δεν υπάρχει και μεσαίος δρόμος ανάμεσα στον ρατσισμό και τον αντιρατσισμό, την υποστήριξη των LGBTQ δικαιωμάτων και την ομοφοβία. Αν δεν τάχθείς ρητά εναντίον μιας αδικίας τότε την διαιωνιζεις. Αν επιλέγεις να διατηρήσεις το προνόμιό σου και αρνείσαι να ανοιξεις τα μάτια σου μπροστά σε οσ@ς υποτιμούναι, παρενοχλούνται, κακοποιούνται, δολοφονούνται, τότε απλά είσαι κομμάτι του προβληματος.

~Hürrfem Sultan

*https://naieisaimisogynis.wordpress.com/…/καθημερινός-σεξι…/

Όχι ρε καραγκιοζάκο, θα βάλουμε την τιάρα με τα διαμάντια που μας αγόρασες, θα απολαύσουμε το δείπνο που επέμενες να μας πληρώσεις και όταν μας γυρισεις στο σπίτι μετά τη βόλτα θα σου πουμε ΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΤΙΣ ΠΑΝΤΟΦΛΕΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ.

Ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ καμία γυναίκα δεν ζήτησε να την κεράσεις και να της πάρεις κοσμήματα, πότε δε σε ανάγκασε κανείς να τα κάνεις όλα αυτα. ΜΟΝΟΣ σου το επέλεξες. Και όπως πολύ ξεκάθαρα παραδέχεσαι δεν τα έκανες απο την καλή σου την καρδιά αλλά ακριβώς επειδη περιμένεις ανταπόδοση σε μορφή υπηρετριας. Οh well, έπαιξες και έχασες.

Το κέρασμα και τα δώρα αποτελούν ένα απομεινάρι από την εποχή που στις γυναίκες δεν επιτρεπόταν να είναι οικονομικά ανεξάρτητες. Δεν είναι τυχαίο που οι άντρες πρσκολλώνται σε αυτό αντί να προχωρησουν προς τα εμπρος απορίπτοντάς το, δεν είναι τυχαιο που αντί να μιλήσουν κάτα της συνήθεις αυτής παραπονιούνται για το γεγονός ότι δεν αποδίδει. Ειναι γιατί ο διακανονισμός αυτός πάντα βόλευε τους ίδιους, ήταν ανέκαθεν ένα σημάδι εξουσίας πάνω μας.

Εχω σιχαθει λοιπον τους άντρες που χρησιμοποιουν το κέρασμα ως δικαιολογία κατά του φεμινισμού. Κι εμείς κερνάμε και παίρνουμε δώρα και κάνουμε βόλτα τους φίλους και τις φίλες μας, δεν ακούς καμία μας να γκρινιάζει γιατι δεν γίνονται σκλάβοι μας, για εμάς είναι μέρος των ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ όχι ιδιοτελών υπολογισμών. Αν εσύ λοιπό το κάνεις για να μπορείς να ζητάς μετά να σου φερουν τις παντόφλες ή να σου κάτσουν, μην κλαίγεσαι όταν σε κοιτάνε και γελάνε στη μούρη σου λέγοντα ΟΧΙ. Γιατί είναι σαν να λές «Εγώ έκανα το χρέος μου απέναντι στην πατριαρχία, γιατί δεν το κάνεις κι εσύ»; Γιατί έτσι γουστάρουμε. Γιατί δεν παίρνουμε απο συναισθηματικούς εκβιασμους. Γιατί τα δώρα σας δεν δημιουργούν κάποιο χρέος που θα πρεπει να ξεπληρώσουμε με σεξ ή οικιακή εργασία. Γιατί η ζωή μας δεν άλλαξε σημαντικά με το βραχιόλι που μας πήρατε ή το φιλέτο που μας κεράσατε, οσο και αν κάθεστε και κρατάτε τεφτέρια με το πόσα ξοδέψατε για εμας και περιμενετε να τα πάρετε πίσω και με τόκο.

Αν έχετε βαρεθεί τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά έχω μια σίγουρη λύση για εσάς: Σταματήστε να κερνάτε και βουλώστε το στοματάκι σας. Σταματήστε να κατηγορείτε τις γυναίκες επειδή δεν ανταποκρίνονται στις τακτικές σας όπως ειχατε υπολογίσει βασισμένοι στα σενάρια της πατριαρχίας. Και προ πάντων: σταματήστε να περιμένετε ότι θα μας ελέγχετε με τα λεφτά. Οι εποχές άλλαξαν. Καλλιεργήστε την προσωπικότητά σας, θα αποφέρει περισσότερα. Αλλά μάλλον σαν είναι πιο εύκολο να πείτε, «άστο, κερνάω εγώ σήμερα» και να περιμένετε την ανταμοιβή σας.

~Hürrfem Sultan

Η μέρα ενός άντρα σε σύγκριση με την μέρα μιας γυναίκας, γιατί οι γυναικες ειναι υπερβολικα ευαίσθητες, ανισόρροπες, ευμετάβλητες και ευσυγκίνητες ενώ οι άντρες είναι πάντα τόσο cool, ήρεμοι, ψύχραιμοι, και υπερανω. Οι γυναίκες άλλωστε είναι γνωστό ότι ειναι emotional, βόμβες συναισθημάτων έτοιμες να εκραγούν ανά πάσα στιγμή ενώ οι άντρες έχουν πάντα τον έλεγχο των συναισθημάτων τους. Εκτός αν μια γυναίκα τους απορρίψει. Ή κάποιος αργήσει να ξεκινήσει όταν το φανάρι ανάψει πράσινο. Ή κάποιος βρίσει την ομάδα τους/αμφισβητήσει τον ανδρισμό τους/πετάξει κάποιο υπονοούμενο για την μάνα τους. Εκεί πολλοί άντρες δεν έχουν αυτό το υπεροπτικο χαμογελο του emoji, έτσι δεν είναι?

Οι άντρες φυσικά νιώθουν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα με τις γυναίκες, είναι αλήθεια όμως πως η πατριαρχία τους έχει μάθει να μην τα εκδηλωνουν. Αυτά που τους έχει μάθει πως επιτρέπεται ή και επιβάλλεται να εκδηλώνουν είναι συναισθήματα όπως η οργή, o θυμος, η αγανάκτιση, τα νεύρα, . Οι άντρες δεν επιτρέπεται να κλαψουν για να εκδηλώσουν αυτά που νιώθουν, μπορούν όμως να γίνουν επιθετικοί, τσαμπουκάδες, μπορούν να πλακωθουν, να ουρλιάξουν στον οδηγό που τους προσπέρασε, μπορούν να πλακώσουν στο ξύλο την κοπέλα τους που τους αντιμίλησε ή να σκοτώσουν την πρώην τους που τους απάτησε. Όλα αυτά είναι συναισθήματα, όλα αυτά είναι διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις που όμως δεν έχουμε μάθει να τις χαρακτηρίζουμε ως «συναισθήματα» γιατί αυτά ειναι αποκλειστικότητα των γυναικών. Γιατί για την πατριαρχία οι άντρες δεν νιώθουν, οι άντρες μόνο δρουν λες και είναι ρομπότ.

~Hürrfem Sultan