Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει νόημα να αρχίσουμε να απαριθμούμε όλες τις όμορφες (με τα πατριαρχικά standards) διάσημες δηλωμένες φεμινίστριες. Αυτό θα κατέρριπτε υποτίθεται την εντελώς αβάσιμη θεωρία τους αλλά έτσι θα παίζαμε το παιχνίδι τους. Οι «όμορφες» φεμινίστριες άλλωστε με τη δική τους λογικη -οπως την έχουμε δει και αλλου- είναι είτε θύματα της προπαγάνδας των «άσχημων» και «αγάμητων» είτε απλά δηλώνουν φεμινίστριες για να «πουλήσουν» -τι πουλάνε βέβαια σε έναν κόσμο που καταλήγουν να τους επιτεθούν ακριβώς επειδή ειναι φεμινίστριες μόνο αυτοί το ξέρουν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που έχει πραγματικά σημασία είναι ότι οι φεμινίστριες παρουσιάζονται ως «χοντρές», «άσχημες» και «θυμωμένες» δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από ολα τα πράγματα που θα έπρεπε να είναι μία σωστή γυναίκα, όπως αυτές οι αντιφεμνίστριες που που παραθέτουν: όμορφες, αδύνατες και προσήνεις.
Κι αυτή η λογική είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε φεμινισμό.