«Δεν υπάρχει πατριαρχία γιατί το μουνί σας εξουσιάζει τα πάντα» είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά από μισογύνηδες που είναι πολύ ηλίθιοι για να αντιληφθούν ότι περισσότερο επιβεβαιώνει παρά διαψεύδει την ύπαρξη της πατριαρχίας.

Το να πιστεύεις ότι οι γυναίκες εξουσιάζουν τα πάντα με την σεξουαλικότητά τους καταρχάς σημαίνει ότι αυτές δεν υπάρχουν ως αυτόνομα άτομα αλλά μόνο σε συνάρτηση με τους άντρες. Η εξουσία που υπονοείται εδώ δηλαδή όχι μόνο υφίσταται στο βαθμό που την παραχωρούν οι άντρες αλλά και μόνο για τις γυναίκες που ΑΥΤΟΙ κρίνουν αρκετά γαμήσιμες. Όταν λοιπόν το μισογυνικό σκουπίδι απευθύνεται στις γυναίκες και το μουνί τους στην ουσία απευθύνεται στις γυναίκες που φαντασιώνεται, καθώς οι άντρες αυτοί ταυτίζουν την έννοια της γυναίκας με αυτή της νέας, αδύνατης, εμφανίσιμης γυναίκας ξεχνώντας πως το συντριπτικό ποσοστό των γυναικών δεν είναι έτσι. Πατριαρχία όμως είναι ακριβώς αυτό: οι γυναίκες να υπάρχουν μόνο σε συνάρτηση με την εμφάνισή τους, μέσα από την αντρική ματιά που είτε τις βλέπει είτε τις καθιστά αόρατες.

Τι εξουσία όμως αποκτά ακόμα και αυτό το μικρό ποσοστό γυναικών που πληροί όλα τα πατριαρχικά standards ομορφιάς?

Ο σχολιαστής θεωρεί ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να επιθυμήσουν τίποτα άλλο πέρα από έναν πλούσιο σύζυγο και ακριβά δώρα, τα οποία είναι το είδος της εξουσίας που μπορείς να κερδίσεις συνήθως με την σεξουαλικότητά σου. Δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι οι γυναίκες μπορούν να επιθυμήσουν ανεξάρτητη απο τους άντρες εξουσία -τη δική τους δουλειά, τα δικά τους λεφτά, καριέρα, πολιτική εξουσία ή πολιτισμικό κεφάλαιο παρόμοια με αυτά των αντρών, πράγματα στα οποία η πατριαρχία στέκεται εμπόδιο.Στο μυαλό τέτοιων αντρών η υπέρτατη φιλοδοξία των γυναικών είναι ένας άντρας που να μπορεί να τους προσφέρει πράγματα και όχι να τα αποκτήσουν μόνες τους. Πατριαρχία όμως είναι ακριβώς η όποια «εξουσία» σου να εξαρτάται από κάποιον που αύριο μπορεί να αποφασίσει ότι δεν είσαι πια αρκετά γαμήσιμη.

Οι άντρες σαν το σχολιαστή νομίζουν ότι το μουνί μας εξουσιάζει τα πάντα γιατί η χειρότερη μορφή «καταπίεσης» που μπορούν να διανοηθούν είναι η χυλόπιτα και επειδή για να «ρίξουν» μία (όμορφη) γυναίκα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα (και με τα άκρα εννοούμε να την κεράσουν κανα ποτό και να την γυρίσουν στο σπίτι τους με το αμάξι). Κι αυτό το θεωρούν «εξουσία» γιατί αν ήταν στο χέρι τους δε θα είχαμε ούτε τη δυνατότητα να πούμε όχι και άρα δε θα χρειάζονταν να μπουν σε όλον αυτό τον κόπο.

~Hürrfem Sultan