Στην συνέντευξη του γνωστού ψυχολόγου Ματθαίου Γιωσαφάτ στον Φιλελεύθερο βλέπουμε πώς μεγάλο μέρος της ψυχολογίας σήμερα συνίσταται στο αναμάσημα έμφυλων στερεοτύπων, μισογυνικών κλισέ και «λαϊκής σοφίας» με τρόπο που συντηρεί το υπάρχον σύστημα χωρίς να του ασκεί καμία κριτική. Η γοητεία της pop ψυχολογίας άλλωστε έγκειται συχνά στο ότι προσδίδει αληθοφάνεια και επιστημοσύνη σε πράγματα που η κοινωνία ούτως ή άλλως πιστεύει -ίσως καταλληλότερη θα ήταν η λέξη «truthiness» που εισήγαγε ο Colbert για να περιγράψει αντιλήψεις που έχουν την αίσθηση της αλήθειας χωρίς να είναι απαραίτητα αληθινές ή να επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα.

Ο Κος Γιωσαφάτ καταρχάς μας πληροφορεί πως οι γυναίκες έχουν μερίδιο ευθύνης στην χρεοκοπία του ελληνικού κράτους γιατί φυσικά οι γυναίκες είναι πάντα η πηγή όλων των κακών σε κάθε εποχή. Η αποτυχία του να λάβει υπόψη του τις σχέσεις εξουσίας δεν είναι εμφανής μόνο στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στο παγκόσμια καπιταλιστικό σύστημα που αναπόφευκτα δημιουργεί κρίσεις αλλά και στην αποτυχία του ακόμα και να λάβει υπόψη τον ρόλο της γυναίκας στην πατριαρχία. Μιλώντας για τις «γυναίκες της παλιάς εποχής» (το οποίο προφανως αποτελεί ευφημισμό  για τις γυναίκες που είχαν ακόμα λιγότερα δικαιώματα και βίωναν ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση από τώρα) αλλά και τις σημερινές, ξεχνάει πολύ βολικά να αναφέρει ΓΙΑΤΙ οι γυναίκες δεν αυτοπραγματώνονται με άλλους τρόπους -παρόλο που ΠΑΝΤΑ συμμετείχαν στην εργασία, γεγονός που η πατριαρχία έχει αποσιωπήσει. Η απάντηση είναι φυσικά η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ που καταξιώνει την γυναίκα μόνο ως μάνα. Αυτό όμως θα μετέθετε την ευθύνη από τις γυναίκες σε ένα καταπιεστικό σύστημα που επέβαλε σε αυτές την ανατροφή των παιδιών και τις κατηγόρεί για οποιαδήποτε αποτυχία του συστήματος που οι ίδιες στην καλύτερη αναπαράγουν. Φυσικά ο  Γιωσαφάτ κάνει αυτή την μανούβρα για να καταλήξει στην χρήση της λέξης «προστατευτισμός» γιατί η λέξη αυτή δημιουργεί συνειρμούς με τον σοσιαλισμό και στην νεοφιλελεύθερη ρητορική είναι αυτός που δήθεν αποτρέπει την ανάπτυξη μιας εύρωστης ανταγωνιστικής επιχείρησης.

Σε επόμενη ερώτηση ο Γιωσαφάτ καταφέρνει πάλι να κατηγορήσει εμμέσως τις γυναίκες υπονοώντας πως αν αυτές έκαναν ευκολότερο στους άντρες να συνάψουν μία σχέση, αυτοί δεν θα αναγκάζονταν να στρέφονται σε ανόητες ιδέες όπως ο σοσιαλισμός και έχοντας την γυναίκα στο σπίτι να τους πλένει τα σώβρακα και να τους ικανοποιεί σεξουαλικά, θα μπορούσαν να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στην μετατροπή τους σε υπάκουα και παραγωγικά πιόνια του καπιταλισμού -το μικροαστικό όνειρο κάθε άντρα. Και πάλι όμως είναι εμφανής η αδυναμία του να δει πέρα από τα στενά όρια της ψυχολογίας , κατανοώντας τις ευρύτερες σχέσεις εξουσίας  που περικλείει ο καπιταλισμός αλλά και των αντιστάσεων που αναπόφευκτα δημιουργούνται, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να θεωρεί τους άντρες ως τα μοναδικά πολιτικά υποκείμενα. Οι ΆΝΤΡΕΣ είναι αυτοί που στρέφονται στον σοσιαλισμό επειδή δεν γαμάνε, οι γυναίκες προφανώς δεν ασχολούνται με την πολιτική, μάλλον επειδή μοναδικό κανάλι αυτοπραγμάτωσης τους θα παραμένει η ανατροφή των γιών τους.

Ο Γιωσαφάτ καταφέρνει να γελοιοποιήσει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και την ψυχολογία δείχνοντας πώς μία επιστήμη που έχει σκοπό να βοηθήσει το άτομο να φτάσει στην αυτοπραγμάτωση του μετατρέπεται σε μια βαλβίδα ασφαλείας που αναγκάζει το άτομο να προσαρμοστεί στις κυρίαρχες ιδεολογίες  στερώντας του κάθε επαναστατικό πνεύμα.

~Hürrfem Sultan