Στο σημερινό επεισόδιο του «ποιό ζώο να επικαλεστούμε για να δικαιολογήσουμε τον βιασμό» η απάντηση είναι γάτα και κόκορας!

Για μια ακόμα φορά η επίκληση στη «φύση» γίνεται προς βοήθεια των επίδοξων βιαστών και των φίλων τους καθώς και όσων θέλουν να δικαιολογήσουν μια μορφή καταπίεσης που δεν είναι παρά απόρροια του ανθρώπινου πολιτισμού. Η πατριαρχία παίζει πάρα πολύ καλά αυτό το παιχνίδι και οι απολογητές της μπορούν να κινούνται με μεγάλη ευχέρεια μέσα στις αντιφάσεις της -το πώς δηλαδή οι άντρες παρομοιάζονται ως ζώα ανίκανα να ελέγξουν τις ορμές τους από τη μία ενώ ταυτόχρονα από την άλλη ως λογικά ορθολογικά υποκείμενα κατάλληλα για την πολιτική ηγεσία, σε αντίθεση με τις συναισθηματικές γυναίκες. Κλασική μισογυνική αξία βέβαια αποτελεί και η θεώρηση του βιασμού ως κάποιου είδους κομπλιμέντο προς τις όμορφες γυναίκες και που οι «άσχημες» κατά βάθος ζηλεύουν. Όπως έχουμε δει ξανά και ξανά, οι συμβατικά όμορφες γυναίκες θα πρέπει να πληρώνουν το τίμημα της ομορφιάς περιμένοντας να παρενοχληθούν, ενώ οι μη συμβατικά όμορφες θα πρέπει να νιώθουν και ευγνωμοσύνη όταν τις παρενοχλούν.

Μπορούσαμε να προβλέψουμε βέβαια ότι αυτό το σχόλιο δε θα τελείωνε καλά ήδη από το σημείο που θεωρεί την «άλλη πλευρά » των ανδρών βιαστών αυτούς που ΔΕΝ παρενοχλούν γυναίκες. Η άλλη πλευρά ΔΕΝ είναι οι άντρες που κάνουν το ελάχιστο για να θεωρούνται άνθρωποι. Η άλλη πλευρά είναι όσοι καταλαβαίνουν την λειτουργία της κουλτούρας του βιασμού και παλεύουν ενεργά εναντίον της. Το να μη βιάζεις γυναίκες δεν σε κατατάσσει αυτόματα στην «άλλη πλευρά» όσο και αν θέλουν τα Καλά Παιδιά να το πιστεύουν αυτό.