«Τα αγέννητα παιδιά» είνα μία πολύ βολική ομάδα να υποστηρίξεις. Δεν έχουν ποτέ καμία απαίτηση από σένα. Δεν παρουσιάζουν κάποια ηθική πολυπλοκότητα, σε αντίθεση με τους φυλακισμένους, τους εθισμένους, τους μακροχρόνια φτωχούς. Δεν έχουν πρόβλημα με το πατρονάρισμα σου σου ούτε παραπονιούνται ότι δεν είσαι πολιτικά ορθός. Σε αντίθεση με τις χήρες, δεν σου ζητάνε να αμφισβητήσεις την πατριαρχία. Σε αντίθεση με τα ορφανά, δεν χρειάζονται χρήματα, μόρφωση, ή παιδική μέριμνα. Σε αντίθεση με τους ξένους, δεν κουβαλάνε όλες αυτές τις φυλετικές, πολιτισμικές και πολιτισμικές επιπλοκές που αντιπαθείς. Σου επιτρέπουν να νιώθεις καλα με τον εαυτο σου χωρίς καμία προσπάθεια να δημιουργήσεις ή να διατηρήσεις σχέσεις. Και όταν γεννηθούν μπορείς να τα ξεχάσεις γιατι σταματούν να είναι αγέννητα. Σχεδόν μοιάζει σαν να πεθαίνουν για σένα με το που γεννιούνται. Μπορείς να αγαπάς τα αγέννητα παιδιά και να τα υποστηρίζεις χωρίς στην ουσία να θυσιάζεις τίποτα από τον δικό σου πλούτο, εξουσία, ή προνόμιο χωρίς να επανασχεδιάζεις κοινωνικές δομές, να απολογείσαι ή να δίνεις αποζημιώσεις σε κανέναν. Είναι με λίγα λόγια οι τέλειοι άνθρωποι για να αγαπάς αν θες να ισχυρίζεσαι οτι αγαπάς τον Χριστό αλλά στην πραγματικότητα αντιπαθείς τους ανθρώπους που αναπνέουν

Φυλακισμένοι? Μετανάστες? Άρρωστοι? Χήρες? Ορφανά? Ολες αυτές οι ομάδες που συγκεκριμένα αναφέρονται στην Βίβλο? Όλοι πετιούνται στα σκουπιδια για τα αγέννητα παιδιά