Καταρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω οτι -and I cannot stress this enough- στο μουνί μας τι είπε ο Ισοκράτης καθώς δεν είμαστε όλοι αρχαιολάγνοι εμμονικοί με την «ελληνική» αρχαιότητα και δε νιώθουμε την ανάγκη να στηρίξουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και την ερμηνεία του σύγχρονου κόσμου σε κάτι που είπε κάποιος 2.500 χρόνια πριν -σε μια εποχή που επίσης «φυσιολογική» θεωρούταν και η δουλεία ή ο εγκλεισμός των γυναικών στο σπίτι.

Κατά δεύτερον το να καταφεύγει ο τελευταίος συντηρητικός, μισογυνής ή φασίστας στην «φυση» όταν αναφέρεται σε ΚΑΤΑΦΑΝΩΣ κοινωνικές κατασκευές όπως η έννοια του εθνους και της εθνικότητας ή σε νομικές έννοιες οπως η υπηκοότητα την οποία προφανώς τα πορτοκάλια και τα παντζάρια δεν διαθέτουν, είναι πάγια τακτική καθώς είναι η «Φυση» στη νεωτερική εποχή και όχι πια η θρησκεία αυτή που χρησιμοποιειται για να δικαιολογήσει τα ίδια καταπιεστικά συστήματα. Η «Φύση», ή για την ακρίβεια ο ανακριβής, επιλεκτικός και συχνά ούτε καν επιστημονικός τρόπος που ερμηνεύεται και κατασκευάζεται πολιτισμικά η φύση μεσω των διάφορων Λόγων και ρητορικών, δεν έχει καμία σχέση ούτε με την υπηκοότητα που έχει κάποιος, ούτε με την υπηκοόητα που διεκδικεί ούτε με το έθνος ή τα έθνη στο οποίο νιωθει οτι ανήκει ή με το οποιο ταυτίζεται. «Ένας με μαύρο χρώμα» μπορεί βάσει του ελληνικού νόμου να ειναι Έλληνας που να χτυπιουνται κάτω οι φασιστες μέχρι να μαυρίσουν, όπως και ένας Έλληνας μπορει να έχει εντελώς χεσμένη την Ελλάδα και να μη νιώθει Έλληνας. Deal with it 🙂

Τέλος, να προσθέσουμε οτι με την διαδικασία του μπολιασματος μπορει να φυτρώσει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο σε μια λευκή τριανταφυλλια (μια σύγκριση πολύ πιο σχετική καθως οι λευκοί και οι μαύροι δεν είναι διαφορετικά.. φρούτα) ή ένα πορτοκάλι σε μία λεμονιά. Αλλά εν τέλει κι αυτό στο μουνί μας καθώς ο κήπος μας δεν ειναι ο οδηγός για το τι θα συμβαίνει στις ανθρώπινες κοινωνίες οι οποίες δημιουργήθηκαν ακριβως για να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς της φύσης.