Το πιο θλιβερό κομμάτι αυτού του status δεν είναι το οτι υπάρχουν γονείς που θεωρούν οτι τα αγόρια και τα κορίτσια πρέπει να ανατρέφονται διαφορετικά, δεν είναι η απλή αυθαίρετη αναπαραγωγή του έφυλου διπόλου μέσα από στιλιστικές επιλογές. Δεν πρόκειται εδώ καν για κάποιον μπαμπά που φρίκαρε στη θέα ενός αγοριού με ροζ μπλούζα ή με μακριά μαλλιά. Εδώ «κοριτσιστικες» θεωρούνται οι ενδείξεις αγάπης και τρυφερότητας! Ο μπαμπάς που συνέταξε το στατους θεωρεί πως οι προσφωνήσεις «αγάπη μου» και «καρδούλα μου», οτι η έκφραση στοργής του αντίπαλου μπαμπά προς τον δικό του γιο, είναι έμφυλα φορτισμένες και θα έπρεπε να απευθύνονται μονο σε κορίτσια. Ότι το αγόρι μπορεί να μπερδευτεί ακούγοντας τον μπαμπά του να του απευθύνεται τόσο γλυκά και να ξεχάσει τη θέση του στον κόσμο. Εδώ ομολογεί δηλαδή οτι «Κομάντο» θα γίνεις μέσα από την εκπαιδευση -όχι λόγω της αντρικής φύσης. Και μάλιστα μέσω μιας εκπαίδευσης που θα σε σκληραγωγήσει στερώντας σου από παιδί την αγάπη και την τρυφερότητα που επιτρέπεται να δίνουμε στα κορίτσια, γιατί δύναμη και ανάγκη για αγάπη στο μυαλό του δεν πάνε μαζί, αφού η τελευταία μάλλον υποδηλώνει μια «γυναικεία’ αδυναμία που δεν ταιριάζει στους μελλοντικούς στρατιώτες, στα «παλικάρια».

Ανατρέφοντας τα αγόρια και τα κορίτσια διαφορετικά η πατριαρχία όχι μόνο κοπιάζει να διαμορφώσει διαφορετικές προσωπικότητες και διαφορετικους χαρακτήρας τους οποίους ύστερα αποδίδει στην «φύση» αλλά δημιουργεί δύο διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και συχνά διαφορετική συναισθηματική ανάπτυξη. Και ύστερα, όταν δυσκολεύονται να συνεννοηθούν στις μεταξύ τους σχέσεις σηκώνει τα χέρια ψηλά και αναφωνεί «τι να κάνουμε, οι άντρες είναι από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη!».