To 2003 o Κobe Bryant -που πέθανε σε δυστύχημα αυτή τη βδομάδα- κατηγορήθηκε για βιασμό από την 19χρονη ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου που διέμενε. Στην γυναίκα αυτή βρέθηκαν εκδορές στον κόλπο και μελανιές που συνάδουν με τον βιασμό που περιέγραψε ενώ το αίμα της βρέθηκε στην μπλούζα του αθλητή. Η πορεία της υπόθεσης αυτής ήταν χαρακτηριστική παρόμοιων υποθέσεων όπου ο κατηγορούμενος έχει υψηλό προφιλ: Η ομάδα υπεράσπισής του διέρρευσε εσκεμμένα το όνομά της καθώς και τα αποτελέσματα του τεστ DNA και την άφησε να γίνει βορά στα Μίντια με αποτέλεσμα να διασυρθεί απο τους fans του με slut shaming και να δεχθεί απειλές μέχρι που αρνήθηκε να καταθέσει στην ποινική δίκη. Όσον αφορά την αστική δίκη, ο Kobe τα βρήκε με το θύμα εξωδικαστικά, πρώτα όμως δημοσίευσε μια απολογία στην οποία ανέφερε πως αν και ο ιδιος πίστευε πως το σεξ ήταν συναινετικό, μπορεί να κατανοήσει γιατι η ίδια δεν το βλέπει με τον ίδιο τρόπο και γι αυτό ζητάει συγγνώμη.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως o Κobe νόμιζε ότι έκανε συναινετικό σεξ κρατώντας από το λαιμό μία γυναικα που γνώρισε πριν μισή ωρα εν ωρα εργασιας και αν οντως δεν πήρε χαμπάρι την αντίσταση της και τα όχι της ή την βίασε εν γνώση του και στην απολογία του του παρουσιάζει ως παρεξήγηση. Το θέμα είναι οτι τις νομικές συνέπεις τον βοήθησαν να αποφύγει πωρωμένοι ανεγκέφαλοι groupies που έκαναν γι αυτον την βρόμικη δουλειά διασύροντας το θύμα και δείχνοντας τυφλή πίστη στο ίνδαλμά τους. Αυτό το βλέπουμε σε ΚΑΘΕ υπόθεση βιασμού όπου κατηγορούμενος είναι ένας διάσημος και πλούσιος. Και όταν ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι διάσημος και πλούσιος μπορεί να προσφέρει ένα σεβαστό ποσό για να κλείσει την υπόθεση, αυτό χρησιμοποιείται από τους ακολούθους του ως απόδειξη αθωότητας του ίδιου και ενοχής της γυναίκας που τάχα είχε εξαρχής κίνητρο τα χρήματα. «Ακριβή πουτ@να» λέει ο Θάνος, και το ίδιο πίστευε πιθανότητα και ο Κοbe που απλά θα νόμιζε οτι του βγήκε λίγο ακριβό το σεξ. Μονο που με την σεξεργάτρια συμφωνείς τιμή και όρους ΠΡΙΝ το σεξ, όχι μετα, αφού σου κάνει μήνυση. Το σεξ με μια σεξεργάτρια είναι ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟ

Ένα θύμα δεν μπορεί ούτως η άλλως να ξε-βιαστεί. Μπορεί μόνο να διεκδικήσει ηθική δικαίωση στο δικαστήριο τόσο με την καταδίκη του βιαστή όσο και με την αποζημίωση για ηθική βλάβη, μια επιλογή που προσφέρει το ιδιο το νομικό σύστημα γιατι υπάρχει η αποδοχή οτι τα χρήματα ΕΊΝΑΙ μια μορφή δικαίωσης, οτι υπάρχει τιμή στην ηθική βλάβη που κάποιος σου προξένησε. Καμία έκπληξη δεν προκαλεί λοιπον σε όσους καταλαβαίνουν το πόσο ψυχοφθόρα και χρονοβόρα είναι μια δίκη, πόσο μάλλον μια δική ΒΙΑΣΜΟΥ σε μια μισογυνική κοινωνία, που ένα θύμα επιλέγει να αποδεχτεί το ποσό που της προσφέρεται εξωδικαστικά και να εξασφαλίσει το μέλλον του από το να τρέχει στα δίκαστήρια με αβέβαιο αποτέλεσμα ενώ απειλείται η ψυχική της υγεία (ή ίσως και η ίδια της η ζωή).

Θα μπορούσαμε εμείς να αντιστρέψουμε το ερώτημα και να αναρωτηθούμε αν ήταν αθώος γιατί έδωσε 2.5 εκατομμύρια για να σωπάσει την κατήγορό του; Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός δεν είναι σημάδι ούτε αθωότητας ούτε ενοχής. Σε συνδυασμό όμως με τα υπόλοιπα στοιχεία της υπόθεσης και την γνώση μας ότι οι γυναίκες βιάζονται καθημερινά από άντρες που νομίζουν οτι είναι πολύ γαμάτοι, ακαταμάχητοι η ισχυροι για να τους πει οποιαδήποτε γυναίκα οχι, μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.