Δώστε λίγη βάση στο πώς η γυναίκα που παρατάει τα πάντα για να στηρίξει την καριέρα και τα όνειρα του συντρόφου της προβάλλεται ως πρότυπο καλής συζύγου και γυναικας αλλά ακόμα και τότε θεωρείται οτι τρώει τα δικά ΤΟΥ λεφτά. Η εκμετάλλευση της άμισθης εργασίας των γυναικών ειναι ακριβώς αυτο, να αφιερώνει τη ζωή της στηρίζοντας τις φιλοδοξίες του άντρα της απελευθερώνοντας του χρόνο και ενέργεια ώστε αυτός να εστιάσει απερίσπαστος εκεί και στο τέλος τα λεφτά και η επιτυχία να είναι δικά του και η γυναικα να εξαρτάται οικονομικά από τη δική του μεγαλοψυχία. Κι αν φυσικά στο ενδεχόμενο διαζύγιο διεκδικήσει το μερίδιο που της αναλογεί θα απαξιωθει ως αδίστακτη gold digger που κλέβει τα ξένα λεφτά του αθώου συζύγου τα οποία δεν αξίζει. Η συνεισφορά της σπάνια αναγνωρίζεται, ή οταν αναγνωρίζεται γίνεται απλά για να δώσει το παράδειγμα στις υπόλοιπες ως ένα άυλο πατριαρχικό cookie που όμως δε θα αξίζει ποτέ όσο η εργασία που η ίδια η γυναικα κατέβαλε.

Αλήθεια, πόσους συζύγους γνωρίζουμε που παράτησαν τα πάντα για να στηρίξουν τα πλάνα και τα όνειρα της συντρόφου τους? Είναι επειδη οι γυναίκες δεν έχουν τέτοιες φιλοδοξίες ή είναι επειδη είναι αυτές που αναμένεται να θυσιάζουν τις δικές τους στο βωμό της επιτυχίας του άντρα τους, επειδή αυτές κατασκευάζονται ως το κατεξοχήν υποκείμενο που θα ασχοληθεί με τα παιδιά και το νοικοκυριό -παιδιά και νοικοκυριό που θα ανήκουν και στους δύο ενώ η επιτυχία θα ανήκει μονο στον άντρα?