Είναι βαθιά προβληματικό ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άντρες που θεωρούν αποδεκτό να σε πρήξουν μέχρι να απαντήσεις αντί να αποδεχτούν οτι απλά δεν ενδιαφέρεσαι. Αυτό που υποδηλώνει αυτή η στάση, την οποία πολλές γυναικες βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους, είναι οτι δε θεωρούν το φλερτ και την εποικοινωνία ως μια αμοιβαία διαδικασία ούτε έχουν μάθει να δέχονται την απόρριψη αλλά θεωρούν επιθυμητή την έστω και απρόθυμη ανταπόκριση των γυναικών με κάθε μέσο.

Αυτό γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο όταν επεκτείνεται στο σεξ όπου και πάλι η απρόθυμη συναίνεση των γυναικών θεωρείαι αποδεκτό να αποσπαστεί με χίλια τεχνάσματα, χειραγώγηση, πίεση, ψυχολογικό πόλεμο ή οτιδήποτε χρειαστεί μέχρι να «υποκύψει» έστω και από ντροπή, αμηχανία ή αδυναμία. Η λογική αυτή όμως, ακόμα και όταν δεν γίνεται εγκληματική, είναι μέρος μιας ευρύτερης κουλτούρας που δίνει στον άντρα το ρόλο του αρπακτικού και στη γυναικα αυτό του θηράματος που πρέπει να στριμωχτεί και να παγιδευτεί γιατι δεν αποτελεί παρά έναν κινούμενο στόχο.

Πάντα μου φαινόταν βαθριά αναξιοπρεπές το να σε πιέσει κάποιος συνειδητά να ανταποκριθείς στα μηνύματα ή γενικά την προσέγγισή του όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν το κάνεις με ενθουσιασμό, δυστυχώς όμως η πατριαρχία επιβραβεύει τέτοιες συμπεριφορές γιατί η ενθουσιώδης συναίνεση των γυναικών δεν θεωρούταν ποτέ απαραίτητη. Αντιθέτως αυτές εκλαμβάνονται ως πάντα εγγενώς αδιάφορες και παθητικές οπότε αρκεί να τις σπρώξουν με το ζόρι εκεί που θέλουν οι ίδιοι.

Αν μάθουν μερικοί να αποδέχονται το «διαβάστηκε» ως ολοκληρωμένη απάντηση και να προχωρούν παρακάτω, θα είναι ένα καλό πρώτο βήμα για την εξυγίανση τως σχέσεων τους.