Πώς να Εγκλωβίσετε τους Άντρες με τα Μάτια σας

Περιγραφή εικονας
Φωτογραφία δύο γυναικών, αριστερά με διάφανα γάντια, κοντό μπουστάκι και ανοιχτό τζιν μέσα από το οποιο φαίνεται αρσορτι εσώρουχο και δεξιά με πράσινο μακρύ φόρεμα
Κείμενο που συνοδευει την εικόνα από σελίδα με όνομα "palavos"
Στη φωτογραφία βλέπουμε δύο όορφα κορίτσια με εντελώς διαφορετικό στυλ. Το κορίτσι με το πράσινο φόρεμα θα μου χάριζε πολλά περισσότερα συναισθήματα, γιατί? Γιατί θα με έκανε να φαντάζομαι το κορμί της, θα είχα την αγωνία να δω τι κρύβει πίσω από το ρούχο της,θα την έβλεπα διαφορετικά, θα την μέτραγα αλλιώς, κακά τα ψέματα φίλοι μου άλλο το πρόστυχο και άλλο το τολμηρό
Οι γυναίκες πρέπει να διεγείρουν τη φαντασία και να έχουν τη δυνατότητα να σε εγκλωβίζουν με τα μάτια τους. Έχουν το χάρισμα της έκφρασης του προσώπου. Δεν χρειαζονται ημίγυμνη παρουσια

Aπολύτως κανένας:


Μισογύνηδες: Εγώ που λέτε, σε ένα φανταστικό σενάριο που έφτιαξα τωρα μόλις στο μυαλό μου ανάμεσα σε δύο πανέμορφα μοντέλα που αγνοούν την υπαρξή μου και δε θα τα πλησίαζα ουτε στα 50 μέτρα προτιμώ την δεξιά, η αριστερά και να με παρακαλούσε δε θα της καθόμουν -ή θα της καθομουν αλλά δε θα την παντρευόμουν.


Κοιτάξτε τώρα τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο:Πρώτον, κανένας δε σας ρώτησε. Η εμμονή σας να συγκρίνετε γυναίκες μεταξύ τους και να προκρίνετε την δική σας προτίμηση δεν ενδιαφέρει καμία παρά μονο την δική σας διάθεση επιβολής κάποιου πατριαρχικού προτύπου θηλυκότητας.


Δεύτερον, η δεξιά και η αριστερά θα μπορούσε να είναι η ίδια γυναίκα σε δύο διαφορετικές στιγμές. Οι γυναίκες δε χωρίζονται σε δύο κατηγορίες με βάση το ντύσιμο τους, εναλλάσσουν τα ρούχα τους και τις στιλιστικές τους επιλογές ανάλογα με τη διάθεση, το μέρος, την ώρα.


Τρίτον, μια χαρά σας διαγείρουν τη φαντασία και οι ημίγυμνες, ποιον προσπαθείτε να κοροιδέψτε? Και μονο που που μπαίνετε στη διαδικασία να της φαντάζεστε σεξουαλικά διαθέσιμες και να της απορρίπτεται σε υποθετικά σενάρια προς χάριν αλλων φυσικά και σας διαγείρουν τη φαντασία. Απλα προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας και εμάς οτι δεν της θέλετε γιατί νιώθετε οτι δεν μπορείτε να ελέγξετε την σεξουαλικότητά τους και έχετε την ανάγκη να τις τιμωρήσετε έστω και στο μυαλό σας.


Τέταρτον, δε θέλουν όλες οι γυναίκες να σας γεννήσουν συναισθήματα, πολλές θέλουν μόνο σεξ. Άλλες ημίγυμνες παρουσίες δε θέλουν ΟΥΤΕ σεξ (τουλάχισοτν όχι απο εσάς) ενώ ημίγυμνες παρουσίες που ενδιαφέρονται να γεννήσουν συναισθήματα συνήθως δεν απευθύνονται σε κομπλεξικά ανθρωπάκια που που θεωρούν οτι τα συναισθήματα κερδίζουν ως επιβράβευση όσες μαθαίνουν να υπακούουν στις πατριαρχικές στιλιστικές προσταγές και κάποια πατριαρχικά ιδανικά περί σεξουαλικής σεμνότητας.


Κάποια στιγμή θα πρέπει να χωνέψετε την ιδέα οτι οι γυναίκες δεν πάσχουνε από έλλειψη πληροφόρησης πάνω στο τι θεωρείται αποδεκτό από αυτή τη μερίδα συντηρητικών σεξιστών αντρών αλλά επιλέγουν συνειδητά να το γράφουν στο μ@@νι τους οπότε σταματήστε να κάνετε τέτοια ποστ που ελπίζουν να μας επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο. Και γενικά χωνέψτε οτι οι γυναίκες δεν υπάρχουν για να σας γεννούν συναισθήματα, δεν υπάρχουν για να σας διεγείρουν τη φαντασία, δεν υπαρχουν για να εγκλωβίζουν τη ματιά σας και να αιχμαλωτίζουν το βλέμμα σας και δεν ντύνονται για να μπορείτε να τις φαντάζεστε γυμνές. Ο συνεχής βομβαρδισμός με αναρτήσεις τύπου ποιες-γυναικες-προτιμάνε-οι-άντρες δεν οφείλεται παρά στην πεποιθησή τους ότι οι γυναίκες υπαρχουν για να κερδίζουν την αποδοχή τους, την προσοχή και το ενδιαφέρον τους λες και περνάνε ένα διαρκές τεστ και χρειάζονται σκονάκια.

Advertisement

Οι Γυναίκες ως Δώρο

Δεν είναι κακό να βιώνεις την παρουσία κάποιου προσώπου στη ζωή σου ως «δώρο» εξ ουρανού. Κακό είναι να αντικειμενοποιείς ένα ολόκληρο φύλο ως «δώρο» γιατί αυτό σημαίνει οτι ετεροκαθορίζεται εξ ολοκλήρου ώς προς το άλλο φύλο, το αντρικό, προς το οποίο αποτελεί και το δώρο. Δεν είναι τυχαίο που δεν λέγεται ΠΟΤΕ «οι άντρες είναι ένα υπέροχο δώρο». Αυτό θα υπονοούσε οτι οι γυναικες ειναι το πρωταρχικό φύλο και αυτοί υπάρχουν μόνο ως συμπλήρωμα στις ζωές τους. Παράλληλα, η μεταφορά του «ξετυλίγματος» μπορεί μεν να εννοεί οποιδήποτε ψυχική προσέγγιση, παραπέμπει έντονα όμως και στο γδύσιμο, προσθέτοντας την σεξουαλική αντικειμενοποίηση στην γενικότερη.
Ο λεγόμενος «καλοπροαίρετος» σεξισμός παραμένει επικινδυνος γιατί αντικειμενοποιεί τις γυναίκες ύπουλα ενώ προσποιείται ότι τις εξυψώνει και έτσι δημιουργεί την εντύπωση πως δεν μπορεί να υπάρχει μισογυνισμός και πατριαρχία γιατι να, για τις γυναίκες μονο θετικά πράγματα λέγονται. Ταυτόχρονα, ανάγοντας τις γυναίκες σε «δώρα», σε εξυψωμένες αιθέριες υπάρξεις που δρουν καταπραυντικά στις ζωές των αντρών, καλλιεργούν την έντονη εχθρότητα προς τις γυναικες που δεν αναποκρίνονται σε αυτό το ρόλο. Αν έχεις γαλουχηθεί με την ίδέα πως οι γυναικες ομορφαίνουν τη ζωή σου και ξαφνικά συνειδητοποιήσεις πως δεν το κάνουν, το αίσθημα ματαίωσης και το ακυρωμένο entitlement μπορεί ευκολότερα να οδηγήσει στη βία ενάντια στην γυναικα που στο φινάλε δεν είναι «πραγματική» γυναικα και κατ’επέκταση δεν είναι καν άνθρωπος.

Όταν τα ΜΜΕ Εστιάζουν στην Φούστα των Μαθητριών

οι εφημερίδες δεν μπορούν να ξερασουν τον μισογυνισμο τους οσο ελεύθερα οσο ενα τυχαίο μισογυνικο τρολ, μπορούν όμως να στείλουν ενα υπορρητο μήνυμα συνοδεύοντας το άρθρο με την κατάλληλη φωτογραφία. Εδώ, παράλληλα με την φαινομενική καταδίκη του καθηγητή μεσω του κειμενου η φωτογραφία μαθητριων με κοντές φούστες οχι μόνο αισθητικοποιει την είδηση προσδιδοντας μια εσανς τσοντας αλλα υπονοεί αυτο που έχουμε ακούσει ξανα και ξανα: πώς είναι οι μαθήτριες που προκαλούν με τον τροπο που ντύνονται. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε πάντα τον ακραιο μισογυνισμο, οι λεπτομέρειες ειναι που κάνουν τη διαφορά 😉

H Σεξουαλική Βία ως «Καυτό» Νέο

Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ έχουν γεμίσει με ειδήσεις σχετικά με την σεξουαλική βία που υφίστανται καθημερινά οι γυναίκες μπορεί να δίνει την ψευδαίσθηση ότι γίνεται κάποια φεμινιστική πρόοδος στην κοινωνία. Ορίστε, τι άλλο θέλουμε, τα θέματα που οι φεμινίστριες επισημαίνουν βρίσκουν το δρόμο τους στα πρωτοσέλιδα και κερδίζουν δημοσιότητα.

Στην πραγματικότητα όμως θα πρέπει να δώσουμε περισσότερο βάση στο πώς απεικονίζονται αυτές οι ειδήσεις από τα mainstream media, στον τρόπο που αισθητικοποιούνται και στην ουσία συγχέονται με γαργαλιστικά νέα και εικόνες . Η διαρροή προσωπικών στιγμών μετατρέπεται σε «ροζ» βίντεο, τα περιστατικά σεξουαλικής βίας σε άναμμα «φωτιάς», ο βιασμός (όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις) σε αφορμή για φωτογραφίες με ψηλοτάκουνα, δικτυωτά καλσόν και κοντές φούστες. Προσέξτε εδώ την φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση, μια γυναίκα που σφίγγει το σεντόνι, εικόνα που έχουμε συνδέσει με την ηδονή και την απόλαυση του γυναικείου οργασμού. Με τον τρόπο αυτό η φρικτή πραγματικότητα των γυναικών δεν αναδεικνύεται ως τέτοια αλλά απεικονίζεται με τρόπο που ανατροφοδοτεί την κουλτούρα του βιασμού όπου αυτός συγχέεται με το σεξ και μετατρέπεται σε άλλη μια ερεθιστική λεπτομέρεια, όπου τα όρια του σεξ με τον βιασμό είναι θολά και που τα πάντα παρουσιάζονται ως υλικό για τσόντα.

Όχι, τα ΜΜΕ δεν άρχισαν ξαφνικά να νοιάζονται για τα θύματα τις σεξουαλικής βίας, βρήκαν απλά άλλη μια ευκαιρία να περιγράψουν σκηνικά που θα ερεθίσουν την φαντασία και θα κερδίσουν εύκολα click, αποκομμένα από το πατριαρχικό συγκείμενό τους ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να τα ερμηνεύσουν ελεύθερα ως αποτέλεσμα της ηθικής κατάπτωσης των γυναικών ή των παρορμήσεων κάποιου «ανώμαλου». Η κουλτούρα του βιασμού άλλωστε δεν θέλει απαραίτητα την σεξουαλική βία μόνο κρυφή, θέλει αυτή να λειτουργεί ως συνεχής απειλή και ως παραδειγματισμός στο τι μπορεί να συμβεί στις γυναίκες που δεν «προσέχουν» αρκετά, που ξεφεύγουν από τα πατριαρχικά standards ή απλά τολμούν να αφήσουν το σπίτι τους. ΜΟΝΟ η φεμινιστική ανάλυση και παρουσίαση των περιστατικών βοηθά στην αποδόμησή της κουλτούρας του βιασμού, τα πατριαρχικά μέσα απλά την ενισχύουν εσκεμμένα χρησιμοποιώντας τα περιστατικά αυτά ως προσάναμμα για περισσότερη αντικειμενοποίηση των γυναικών και περισσότερη έμφυλη βία.

Δημόσιες Τουαλέτες και Έμφυλα Στερεότυπα

τουαλετες 3 σε 1
Η σήμανση του έμφυλου διαχωρισμού στις τουαλέτες είναι ευκαιρία να βγουν στην φόρα διάφορα έμφυλα στερεότυπα και αντιλήψεις ακριβώς λόγω του αφαιρετικού και μινιμαλιστικού τρόπου που απεικονίζει τα φύλα.
Στην πρώτη φωτογραφία για παράδειγμα. για το εξαρχειώτικο αυτό μαγαζί, οι γυναίκες μιλάνε πολύ. Ο μύθος αυτός, τον οποίο έχω αναλύσει σε αυτό το κείμενο (https://avmag.gr/105792/105792/) βασίζεται στο επιβεβαιωμένο από πειράματα γεγονός πως οι άντρες, προτιμώντας τις γυναικες σιωπηλές, τις εκλαβάνουν ως φλύαρες ακόμα και όταν μιλάνε εξίσου ή και λιγότερο από τους άντρες. Υπενθυμίζοντας τους λοιπόν ότι μιλάνε υπερβολικά στην ουσία τις εγκαλούν στη σιωπή, τους λένε εμμέσως να το βουλώσουν.
Στη δεύτερη δεξιά φωτογραφία η σήμανση αναπαράγει την ιδέα οτι οι άντρες είναι φτιαγμένοι για μεγαλεία (λογοπαίγνιο με το epic shit) ενώ γυναίκες θα πρέπει να χαίρονται απλά που χάνουν βάρος ως το μέγιστο επιτευγμά τους. Αυτό αποτελεί μια ατόφια έκφραση χοντροφοβίας που δεν μπορεί να διακιολογηθεί καν, όπως κάνει συνήθως, με το επιχείρημα της υγείας καθώς η σημανση δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένες γυναίκες αλλά σε ΌΛΕΣ τις γυναικες, ακόμα και αυτές που είναι ήδη αδύνατες. ΟΛΕΣ οι γυναίκες θα πρέπει να χαίρονται που χάνουν βάρος -ακόμα και αν δεν αδυνατίζουν πραγματικά χάνοντας λίπος γιατί οι γυναίκες είναι και χαζές συν τοις άλλοις και θέλουν απλά να βλέπουν χαμηλότερα νούμερα στη ζυγαριά. Λαμβάνοντας ως δεδομένο οτι όλες οι γυναίκες είναι σε μία διαρκή προσπάθεια απώλειας βάρους και σε μια μόνιμη δίαιτα, η πατριαρχία όχι μόνο απεικονίζει τις γυναίκες ως «επιφανειακές», «ματαιόδοξες» και «υστερικές» με την εμφάνισή τους αλλά καλλιεργεί και καθαυτή την επιθυμία της απώλειας βάρους τραβώντας την προσοχή στο σώμα τους και κάνοντας τις να έχουν συνεχώς επίγνωση του βάρους τους. Είναι σαν να τους ψιθυρίζει συνέχεια στο αυτί «όλες οι γυναίκες θέλουν να είναι πιο αδύνατες, μήπως εσύ δεν είσαι γυναίκα αν δε θες;».
Στην τελευταία φωτογραφία, οι άντρες αναπαρίστανται με ένα απλό «ανθρωπάκι» από αυτά που βλέπουμε και στα φανάρια, ενώ οι γυναίκες με την φωτογραφία ενός pin-up girl, την μορφή ενός σέξι, χυμώδους κοριτσιού. Ο άντρας δηλαδή αντιπροσωπεύεται από αυτό που έχουμε μάθει να θεωρούμε ως την οικουμενική μορφή του ανθρώπου, ο default άνθρωπος, το ουδέτερο υποκείμενο ενώ η γυναίκα από την τέρψη της αντρικής ματιάς. Η σήμανση αυτή ουσιαστικά μας λέει ότι ο άντρας είναι το οικουμενικό υποκείμενο ενώ γυναίκα είναι απλά η ωραία γκόμενα (ωραίας πως την θεωρούν οι άντρες), καθιστώντας τις γυναίκες που δεν συμβαδίζουν με τα πατριαρχικά στερεότυπα απλά αόρατες ή μη-γυναίκες. Η υπερ-σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος έτσι ταυτίζεται με το ίδιο της το φύλο ενώ ο άντρας παραμένει unmarked γιατι δεν προσδιορίζεται αντίστοιχα από την γυναικεια ματιά αλλά υπάρχει αυτόνομος και αυτούσιος, ως ανεξάρτητο υποκείμενο που δεν προσδιορίζεται από τίποτα πέρα από τον εαυτό του.

Οι Κόρες δεν Είναι Ηθικά Διδάγματα στην Ζωή Μισογύνηδων

καρμα

Σταματήστε να εύχεστε σε μισογύνηδες να κάνουν κόρες ως «κάρμα». Οι γυναίκες δεν είναι ούτε μαθήματα ούτε το ηθικό δίδαγμα στη ζωή των αντρών. Ουσιαστικά εύχεστε μια άλλη γυναικά να υποφέρει από μισογυνισμό… για να την πληρώσει ένας άντρας?! Και σε τι θα ωφελήσει αυτό? Σάμπως θα καταλάβουν το λάθος των απόψεών τους? Αν ο μισογυνισμός τους ενοχλήσει μόνο επειδή απευθύνονται σε μια γυναικά που θεωρούν ιδιοκτησία τους ή απλά προέκταση του εαυτού τους και του DNA τους, είναι δώρο άδωρο. Το πιθανότερο βέβαια είναι αν αυτοί οι μισογύνηδες κάνουν κόρες είτε να τις υποτιμούν εξίσου με τις άλλες γυναίκες είτε να προσπαθούν να τις περιορίσουν και καταπιέσουν αδιάκοπα με σκοπό να μην τους φερθούν άλλοι άντρες όπως φέρονται οι ίδιοι στις γυναίκες.
Και τελοσπάντων ας πάψουμε να βλέπουμε τις γυναίκες ως αυτές που θα φέρουν την ισορροπία και την γαλήνη στη ζωή των αντρών και θα τους καθοδηγήσουν στο σωστό δρόμο, δεν είμαστε οι φύλακες της ηθικής τους. Δεν έχει δουλέψει εδώ και χιλιάδες χρόνια, τόσοι μισογύνηδες έκαναν κόρες σε όλη την ανθρώπινη ιστορία και δεν άλλαξε κάτι στην κοινωνία από αυτό.

Πώς το Γυναικείο Σώμα Κατασκευάζεται Κοινωνικά ως «Προκλητικό»

φοβαμαι μην ορμησω

 

Φοβάται μην ορμήσει ο επίδοξος βιαστής και ενώ αρχικά απευθύνεται στους υπόλοιπους άντρες, τους «μόρτηδες», που θα τον καταλάβουν και θα συμπάσχουν μαζί του, όταν μιλάει για τα σώματά μας απευθύνεται και σε εμάς, ως προειδοποίηση. Η κουλτούρα του βιασμού είναι ανάμεσα στα άλλα μέσο για male bonding άλλα και μέσο συμμόρφωσης των γυναικών που θα πρέπει να υποτάσσονται διαρκώς στους κανόνες της πατριαρχίας.

Οι οδηγίες παραμένουν εσκεμμένα ασαφείς έτσι ώστε σε περίπτωση σεξουαλικής επίθεσης να βρεθούμε υπόλογες ό,τι κι αν φοράμε. Η αναφορά στα πέλματα βέβαια μπορεί να προκαλέσει γελάκια και χαρακτηρισμούς περί «ανώμαλου» που θα υπονοεί ότι μέχρι τα «μπουτάκια» ο συντάκτης ήταν σωστός. Το μονό που αποδεικνύει όμως είναι ο ρόλος της κοινωνίας στην κανονικοποίηση της κουλτούρας του βιασμού και τη σεξουαλικής επίθεσης. Αν μη τι άλλο, η απόκλιση των σημείων του σώματός μας που τάχα προκαλούν από κουλτούρα σε κουλτούρα αλλά και από άντρα σε άντρα μας αποδεικνύει ότι τα σημεία αυτά δεν είναι παρά κοινωνικές κατασκευές, που αναδεικνύονται σε κόκκινές γραμμές πέρα από τις οποίες αξίζουμε τον βιασμό. Τα (γυναικεία) μπούτια, το στήθος, οι γλουτοί, τα πέλματα, οι γάμπες, τα μαλλιά έχουν όλα σεξουαλικοποιηθεί σε διαφορετικές κοινωνίες ή διαφορετικές εποχές όπως και υπήρξαν και κοινωνίες ή εποχές στις οποίες οι γυναίκες μπορούσαν να κυκλοφορούν γυμνόστηθες χωρίς να βιάζονται κάθε 5 λεπτά, χωρίς καν να προκαλούν τα βλέμματα, και γι αυτό ουδεμία σχέση έχει η σεξουαλικοποίηση τους με την «φύση».

Τι μας λέει όμως η πατριαρχία όταν μας προστάζει να καλύπτουμε το σώμα μας για να μη βιαστούμε? Μας λέει ότι το σώμα, το γυμνό σώμα αυτό με το οποίο γεννηθήκαμε και μας έδωσε η φύση, αξίζει εγγενώς τον βιασμό και μόνο κρύβοντας του σταματάμε να τον αξίζουμε. Η πατριαρχία παρουσιάζει με λίγα λόγια τους άντρες ως εκ φύσεως βιαστές αλλά και τις γυναίκες ως εκ φύσεως βιάσιμες επειδη απλά έχουν βυζιά, μπούτια και… πέλματα.

Ο Γάμος ως Υποχρέωση της Γυναίκας να Ικανοποιεί Σεξουαλικά τον Άντρα

Πατριαρχία: Αν ΝτΥνΕσΤΕ σΑν ΞεΚωΛΑ κΑνΕΙς ΑνΤρας δΕ θΑ σΑΣ σΕβεΤΑι αΡκΕτα γΙΑ Να σΑς πΑνΤρεΥΤει, Θα σΑς βΛΕποΥν μΟνο ΣαΝ ΕΝα ΚοΜΜατΙ ΚρΕας!!!1
Επίσης πατριαρχία, για το πως αντιλαμβάνεται τον γάμο, την ύψιστη μορφή πατριαρχικής επιβράβευσης προς τις σωστές και αξιοσέβαστες γυναίκες:
γαμος φαιναλ

Πώς Γίνεται να σε Βιάσει ο Άντρας σου

τελικο

Μια γυναίκα καταγγέλλει ότι βιάστηκε πάνω από 100 φορές σε μια περίοδο απομόνωσης που οι σχετικές αρχές ήδη είχαν ανακοινώσει ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για έμφυλη βία και γίνεται αφορμή για ντουζίνες γέλια, κυρίως από άντρες. Το μεγάλο νούμερο βλέπετε τους ξύπνησε φαντασιώσεις πέρι ανδρικής «ζωηράδας» και «επιδόσεων» όπως λέγονται, τους ανακίνησε έναν θαυμασμό και μια ζήλεια για τον καρπερό βιαστή. Μέρος της κουλτούρας του βιασμού άλλωστε είναι ακριβώς αυτή εξύμνηση της αντρικής ζωτικότητας, των μεγάλων αριθμών σεξουαλικών επαφών, της αντρικής στύσης και αφθονίας εκσπερμάτισης. Όσο πιο πολύ γαμάει κάποιος τόσο πιο βαρβάτο αρσενικό θεωρείται και άρα το σεξ είναι αυτοσκοπός -το αν είναι συναινετικό ή οχι έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Όλα αυτα φυσικά αναμείχθηκαν και με το κωμικό α λα «Παντρεμένοι με Παιδιά» κλισέ σύμφωνα με το οποίο οι άντρες μετά το γάμο βαριούνται το σεξ με την σύζυγό τους και άρα το θύμα θα έπρεπε να νιώθει και τυχερή -εκατομμύρια άλλες θα ήθελαν έναν άντρα βιαστή σύμφωνα με τον σχολιαστή παρά μια ανέραστη ζωή χωρίς νόημα. Ο μισογυνισμός και η τοξική αρρενωπότητα μετατρέπει έτσι μια τραγική ιστορία βιασμού όχι μόνο σε αστειάκι αλλά και σε σενάριο για τσόντα, καθώς τα μισογυνικά μπάζα δεν έχουν κανέναν πρόβλημα μετατρέψουν τον πόνο τον γυναικών σε υλικό για μαλακία αλλά και τα MME παρουσιάζουν την σεξουαλική και έμφυλη βία με τέτοιο sensational τρόπο που να καταλήγει εύκολα να συγχέεται με το πορνό.

Φυσικά, όπως και σε κάθε περίπτωση συζυγικού βιασμού δεν λείπει και αυτός που δε θα μπορεί να συνειδητοποιήσει καν πώς γίνεται να υπάρξει βιασμός εντός γάμου. Οι γυναίκες οφείλουν σχεδόν εξ ορισμού σεξ στο συζυγό τους οποτεδήποτε αυτός το απαιτήσει άρα δεν μπορεί να υπάρξει βιασμός. Ο Δημήτρης μάλιστα θεωρεί πως όποιος άντρες σέβεται τα όρια και τις επιθυμίες της συντρόφου του έχει μπλέξει με λάθος γυναικά. Γιατι η ΣΩΣΤΗ σύζυγος είναι η πειθήνια γυναίκα που δε λέει ποτέ όχι, που είναι μονίμως διαθέσιμη, που βάζει τις δικές της επιθυμίες και διαθέσεις σε δεύτερη μοίρα, που εν ολίγοις λειτουργεί ως μια κούκλα του σεξ. Το γεγονός πως κάθε γυναικείο όχι ερμηνεύεται ως απόρριψη και σεξουαλική αποτυχία του άντρα που δεν την πηδάει καλά είναι βέβαια και ακριβώς ο λόγος που εκατομμύρια γυναίκες πιέζονται να πουν ναι ακόμα και όταν δεν έχουν όρεξη για να μην θίξουν τον αντρικό εγωισμό του συντρόφου τους, μετατρέποντας έτσι το σεξ σε υποχρέωση και όχι αμοιβαία ευχαριστηση.

Γιατί Κλείνουμε τις Κόρες μας στο Σπίτι

κλεινουν τα μαγαζιά απο τις 12

 

Το μοτίβο του υπερπροστατευτικού γονιού (και δη του υπερπροστατευτικού μπαμπά) που απαγορεύει τις εξόδους στην κόρη αναπαράγει την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι έρμαια της επιθυμίας των αντρών, παθητικά θύματα που ο μόνος τρόπος να προστατευτούν από το σεξ είναι να κλειστούν μέσα στο σπίτι. Υπονοεί επίσης μια ιδιοκτησία επί της σεξουαλικότητα της κόρης η οποία αποτρέπεται από το να προσεγγίζει άντρες επειδή τάχα θα την εκμεταλλευτούν αλλά θα αμαυρώσουν και το όνομα της οικογένειας. Φυσικά κάπου στο βάθος υπάρχει και η ιδέα του σεξ ως υποτιμητικό για τις γυναίκες, με αποτέλεσμα ενώ οι γονείς καμαρώνουν για τις σεξουαλικές σχέσεις των γιων, ανατριχιάζουν σε κάθε τέτοια νύξη σχετικά με τις κόρες τους. Οι κόρες θα πρέπει να παραμένουν αγνές και καθαρές, να μείνουν μακριά από κάθε σεξουαλική επαφή αλλά και την αντρική ματιά που θεωρείται ότι βρομίζει τις ίδιες, να προστατευτούν από το σεξ που δεν θεωρείται ότι έτσι κι αλλιώς προσφέρει οποιαδήποτε απόλαυση στις ίδιες.

Βέβαια σε έναν κόσμο όπου η γυναικεία σεξουαλικότητα υποτιμάται και η γυναικα συχνά αντιμετωπίζεται ως σεξουαλικο αντικείμενο, σε έναν κόσμο που απεικονίζει τον άντρα ως κυνηγό και τη γυναίκα ως θήραμα, η ανησυχία αυτή έχει μια βάση. Η λύση όμως δεν είναι να στερούμε ακόμα περισσότερες ελευθερίες από τις γυναίκες, να την καταπιέζουμε δηλαδή περαιτέρω. Η λύση είναι να ενδυναμώνουμε τα κορίτσια διδάσκοντάς τους ότι το σώμα τους τους ανήκει, ότι το σεξ δεν είναι ούτε κάτι βρόμικο ούτε κάτι που οφείλουν να προσφέρουν στους άντρες για να είναι αρεστές ή cool, οτι το σεξ μπορεί να είναι πηγή απόλαυσης ή ένδειξη οικειότητας ή οτιδήποτε επιλέξουν οι ίδιες να είναι. Aυτό όμως είναι μόνο το ένα μέρος της λύσης. Το άλλο μέρος είναι να διδάξουμε στα αγόρια ότι οι γυναίκες δεν είναι ούτε σεξουαλικά αντικείμενα, ούτε τρόπαια, ότι ο ανδρισμός τους δεν εξαρτάται από τον αριθμό των γυναικών με τις οποίες κανουν σεξ, οτι η συναίνεση δεν είναι μία «γκρίζα ζώνη» ούτε κατι που αποσπάς με πίεση, χειραγώγηση και ψέματα.

Ο μέσος σεξιστής μπαμπάς όμως δεν θέλει να μπει στον κόπο να αμφισβητήσει ούτε το δικό του προνόμιο ούτε τις δικές του συμπεριφορές και φυσικά ζορίζεται να τσεκάρει τους φίλους του που μιλάνε για τις γυναίκες σαν πράγματα. Προτιμά να συνεχίζει να παίρνει ως δεδομένη την πατριαρχία και τη θέση της γυναικας και έτσι να αναγκάζει την κόρη του να συμμορφώνεται με αυτή ελέγχοντας και περιορίζοντας την, αντί να προσπαθήσει να φτιάξει έναν κόσμο όπου αυτή θα μπορεί να κινείται ελεύθερα, ακριβώς όπως οι άντρες.