Είναι γεγονός οτί η γυναικεία και η αντρική απιστία αντιμετωπίζονται πολύ διαφορετικά από την πατριαρχία εδώ και αιώνες. Η αντρική απιστία όταν δεν επικροτείται αντιμετωπίζεται με κατανόηση ενώ η γυναικεία αρκεί για να χαρακτηριστεί η άπιστη και όλες οι γυναικες «πουτ@νες». Η διαφορά αυτή έχει σχέση με το πως κατασκευάζεται κοινωνικά η γυναικεία σεξουαλικότητα από την πατριαρχία. Η σεξουαλικότητα αυτή είναι στην ουσία μία μη-σεξουαλικότητα, δηλαδή θεωρείται οτι χαρακτηρίζεται από την απουσία έντονης σεξουαλικής επιθυμίας αφού το σεξ για τις γυναικές εξυπηρετεί υποτίθεται καθαρά αναπαραγωγικούς σκοπούς και κινείται από την «βιολογική ανάγκη» τους να γίνουν μητέρες. Αντιθέτως ο άντρας θεωρείται εγγενώς σεξουαλικός και η λιμπίντο του ακόρεστη, με αποτέλεσμα να δικαιολογούνται και τα σεξουαλικά εγκλήματα από άντρες και η απιστία του σε μία συμφωνημένα μονογαμική σχέση. Η γυναίκα «δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει ανικανοποίητη για να ψάχνει αλλου» γιατί όπως θα σας διαβεβαιώσουν εκατομμύρια άντρες που δεν έχουν χαρίσει σε γυναίκες ούτε έναν οργασμο, οι ίδιοι χρειάζεται να καταβάλλουν την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια στο 8 λεπτό σεξ που θα κάνουν και αυτό θα μας αρκέσει για να έχουμε πολλαπλούς οργασμούς και να μας μείνουν αξέχαστοι.

Υπάρχουν άνδρες που αν δεν αντικειμενοποιήσουν μια γυναικα κυριολεκτικά χάνουν την στύση τους.

Αντιπαρέρχομαι το «δε μου σηκώθηκε με 6 διαφορετικές γυναίκες γιατί ΑΥΤΕΣ ήταν ξενέρωτες» (την ώρα που το «δεν υπάρχει χημεία» που προτείνει ο αρχικός σχολιαστής ακούγεται ως μια πιο ισορροπημένη ερμηνεία) γιατί δε θέλω να γίνει αυτό το ποστ αφορμή για αστεία περί ανικανότητας των μισογύνηδων καθώς κι αυτά είναι βαθιά πατριαρχικά. Θα εστιάσω στην ηδονη που ανιχνέυω να αντλεί ο Τάσος περιγράφοντας με τόσες διαφορετικά σχήματα («πορνη», κουκλα του σεξ, σκλάβα του άντρα αφέντη) την δική του αντιμετώπιση προς τις γυναικες, παροτρύνοντας έναν άλλο άντρα να δει τις γυναίκες ως αντικείμενα και αποθαρρύνοντας τον απο το να εστιάσει στην δική τους απόλαυση, λες και τα δύο αυτά είναι αλληηλοαποκλειόμενα. Ο Τάσος φαίνεται να αγχώνεται στην ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν άντρες εκεί έξω άντρες που κάνουν τις γυναίκες να περνάνε καλά στο σεξ, λες και αυτό θα κλέψει από την δική του χαρά, οπότε αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει και τον Γιώργο στον δικό του μισογυνισμό. Αν γίνει και ο Γιώργος εξίσου άθλιος στο σεξ, ο Τάσος θα μπορεί να κοιμάται καλύτερα, γιατί δε θα νιώθει ούτε ότι υστερεί, ούτε ότι αυξάνεται το συνολικό ποσο γυναικείας ικανοποίησης στον σύμπαν.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η καταληκτική πρόταση σύμφωνα με την οποία ακόμα και αν δεν εστιάζεις στην απόλαυση των γυναικών αυτές ούτως ή αλλως θα γουστάρουν, συμπέρασμα που εκφράζει μια πατριαρχική αντίφαση: οι άντρες θα πρέπει να βλέπουν τις γυναίκες ως αντικείμενα αλλά τα αντικείμενα αυτά εξακολουθούν να απολαμβάνουν το ¨»ξέσκισμα» γιατί αυτή είναι η φύση της «πόρνης», λέξη η οποία χρησιμοποιείται άλλοτε για να περιγράψει μια γυναικα που υπάρχει για την ικανοποίηση των αντρών και άλλοτε μια έντονα σεξουαλικά γυναίκα που φαίνεται να απολαμβάνει το σεξ πέρα απο το επιτρεπτό όριο. Είναι αυτή μια προσπάθεια του Τάσου και γενικα του μέσου μισογύνη να πείσει τον εαυτό του ότι τελικά δεν είναι τόσο κακός στο σεξ και τελικά η γυναίκα ικανοποιείται ή εκφράζει απλά την υπαρξιακή του αγωνία ότι οι γυναικες περνάνε καλά παρά τις εσκεμμένες προσπάθειές του για το αντίθετο? Παραμένει ανοιχτό σε ερμηνεία.

Oι εμετικές αυτές μισογυνικές απόψεις εκφράζονται σε ελληνική σελίδα που ασπάζεται την ιδεολογία του «black pill», δηλαδή μιας ακραία συνηρητικής, ρατσιστικής και μισογυνικής ιδεολογίας η οποια είναι δημοφιλής ιδιαίτερα ανάμεσα σε incels και άλλες μίζερες υπάρξεις. Ως συνήθως τέτοιες σάπιες θεωρίες ταυτίζονται με την «λογική» καθ΄ξως η πατριαρχία ανέκαθεν επέτρεπε στους άντρες να θεωρούν «ορθολογισμό» και «λογική» οποιαδήποτε ανυπόστατη μπούρδα τους βολεύει να ασπάζονται.

Ένας από τους θεμελιωδέστερους πατριαρχικούς μύθους είναι οτι ο άντρας θέλει συχνότερα σεξ από τη γυναικα κι ότι αυτό οφείλεται σε βιολογικές διαφορές. Ο μύθος αυτός επιβεβαιώνεται ταυτολογικά από την ίδια την πατριαρχία η οποία έχει προσαρμόσει όχι μόνο το ίδιο το σεξ αλλά και ολόκληρη την κοινωνία στις αντρικές ανάγκες έχοντας καταπιέσει επί χιλιετίες την γυναικεία σεξουαλικότητα. Το ότι αναρωτιόμαστε γιατί οι άντρες θέλουν συχνότερα σεξ από τις γυναίκες σε μια κοινωνία όπου η λέξη «κλειτορίδα» είναι είτε άγνωστή είτε βρόμικη ειναι σκέτη κοροιδία. Το να αποδίδουμε ομως τους βιασμούς και την σεξουαλική παρενόχληση σε υποτιθέμενης βιολογικές διαφορές και όχι σε ένα ολόκληρο πολιτισμικό σύστημα που επιτρέπει και δικαιολογεί στους άντρες να επιβάλλουν την θέλησή τους στις γυναίκες σε όλους τους τομείς είναι και τέρμα επικίνδυνο.

Η συσκότιση των ανατομικών λεπτομερειών του γυναικείου σώματος,η ντροπή που δημιουργεί το slut shaming στις γυναικες για το σώμα και την σεξουαλικότητα τους, η mainstream πορνογραφία που προωθεί συγκεκριμένες εικόνες του σεξ οι οποίες περιστρέφονται γύρω από την αντρική στύση και εκσπερμάτιση, ακόμα και οι απαρχές τις ψυχανάλυσης που έδωσαν προτεραιότητα στο διεισδυτικό σεξ υποτιμώντας τον κλειτοριδικό οργασμό θέτουν ένα πλαίσιο στο οποίο η γυναικεία σεξουαλική επιθυμία καταπιέζεται και οι δικές της σεξουαλικές ανάγκες παραβλέπονται.

Η κατάσταση αυτή συνοψίζεται στο λεγόμενο «οργασμικό κενό», δλδ την ανισότητα των οργασμών εντός ΕΤΕΡΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ σχέσεων. Το γεγονός οτι στις λεσβιακές σχέσεις οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερους οργασμούς είναι απόδειξη του γεγονότος ότι το πρόβλημα δεν το είχαν ποτέ οι γυναίκες. Οι άντρες απλά κοινωνικοποιούνται σε ένα περιβάλλον που ακόμα και όταν δεν αδιαφορούν για την ικανοποίηση της συντρόφου τους δεν έχουν πάντα πρόσβαση στις κατάλληλες γνώσεις και τεχνικές -ενώ ταυτόχρονα οι γυναίκες κοινωνικοποιούνται έτσι ώστε συχνά να μη νιώθουν πάντα άνετα να εκφραστούν σε σχέση με το σώμα τους.

Με λίγα λόγια το να λες ότι οι γυναίκες δεν γουστάρουν εξίσου το σεξ κρίνοντας απο το πόσο συχνά το ζητάνε από τους άντρες είναι σαν να συμπεραίνεις οτι ένας χορτοφάγος δεν πεινάει κρίνοντας από το πόσο τρώει σε ένα μπάρμπεκιου. Ίσως απλά το μενού δεν είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους. Ή τελοσπάντων ίσως δεν είσαι τόσο καλός ψήστης.